ответ:Қазақ болмысын бүкіл жан дүниесімен қоса өнердің қай түрі қопара, қотара айшықтап бейнелей алады десек, ең алдымен күйді айтар едік.
Күй – құдірет, күй – кие!
Қазақ болмысын бүкіл жан дүниесімен қоса өнердің қай түрі қопара, қотара айшықтап бейнелей алады десек, ең алдымен күйді айтар едік.
Egemen Qazaqstan
Бастап бірінші айтушы біз емес, бұл өзі әлімсақтан бері айтылып келе жатқан, белгілі жай, елдің санасына әбден сіңген әңгіме. Әлімсақтан дейтін себебіміз, замана зарлығы. Мағжан ақынның толғамалы найзадай толғанысты жырларына жүгінсек, күй атасы, шерлі һәм шерменде Қорқыт та жан жұмбағын шешпек болып, шеше алмай қиналған кездерінде қолындағы қара қобызынан, содан шыққан, сай-сүйекті сырқыратқан салқар да шалқар сарыннан жұбаныш тапқан ғой.
Қазтуған жырау «Кетбұқадай билерден кеңес сұрар күн қайда?!» деп желпіне тебіренуі де тегін емес. Сол Кетбұқа абыз Дешті Қыпшақты жайлаған қалың қауым халқының атынан Шыңғыс қағандай қаһарлы хандарға келелі кеңесін қоңыр домбыраның сырлы күйімен айтқан, ұлы Жошының өлімін де айбатты әміршіге күймен естірткен. Сонда бабаларымыздың орнына жазаны домбыра тартқан. Тәңірім сөйтіп домбыраға әу бастан-ақ қазақтың тілі болуды, қазақтың үні болуды еншілеп сыйлаған екен. Ендеше, күй өнері қазаққа Тәңірдің тартқан ерекше пешенелі сыйы екендігі де еш шүбәсіз.
Олай болса, 2014 жылы ықылым замандардан бері жер-жаһан танып, бірегей құбылыс ретінде мойындалып келген қазақтың қасиетті киіз үйімен қоса халқымыздың қалтқысыз қастер тұтқан күй өнерінің де ЮНЕСКО-ның материалдық емес мәдени мұралар тізіміне еніп, бүкіл адамзаттың асыл қазыналарының қатарына қосылуы тиесілі сыбағамыз, заңды жазмышымыз, лайықты мерейіміз екеніне сөз бар ма! Осы киелі күйімізге ілесе бұл қатарды сонымен рухтас суырыпсалма айтыс, Наурыз мейрамы, қазақ күресі, құсбегілік пен саятшылық толықтырды, қаумалай қоршап күйді төбелеріне көтерді. Осындай жауһар қатарда, әсіресе күй қазақтың елдігінің көрінісіндей атойлап, халықтың өр рухын әйгілеп тұрған жоқ па! Бұл да бізге Тәуелсіздік тарту еткен зор жетістік екені ақиқат.
Күйдің тәңірлік сипаты жайындағы әңгімені тірілте түсейік. Түркі дүниесінің асылдарын түптеп түгендеуші атақты Махмұд Қашғари өзінің түпнұсқада «Диуани-лұғат-ат-түрк» деп аталатын түркі тектес сөздерінің жинағында «күй» сөзінің көне түркідегі «көк» сөзінен шыққандығын, тәңір мағынасындағы «көкпен» көгендес, тамырлас, түптес екендігін ізерлеп айтыпты. Бұл айқындаманы қазақтың тіл ғылымының көгентүбіндегі марғасқа Құдайберген Жұбанов пен қазақтың күй ілімінің ілкі бастауындағы ізашар академик Ахмет Жұбанов бар ықыласымен қолдап қуаттайды. Ал «Ақаң» деген әзиз атқа лайықты тағы бір абзалымыз, «Күй шежіре», «Қазақтың күй өнері» атты іргелі еңбектер тудырған Ақселеу Сейдімбек бұл айғақты болжамды одан әрі түбірлеп тексеріп, байыпты тұжырым жасайды. Күй деп басталатын қай сөзіңіз де сезіммен астасып жатады. Сол сөз көшпенділердің ең киелі сезімі – тәңірлік наным-сеніммен ұштасып жатады. Демек, «күй» деген сөз әу баста Тәңірлік құбылысты білдірген. Тәңірдің дыбысы деген мағынамен шендес болғаны аңғарылады» деп күйдің қасиет-киесін шығанға шығара, шынайы болмыс-бітімін айғақтай көрсетіп асқақтатады.
Әйгілі әншіміз Роза Рымбаева шырқайтын «Домбыра» әнінде «Күй ойнайды қазағымның қанында, күй ойнайды қазағымның жанында» деп келетін шырайлы жыр жолдары бар емес пе еді. Дәл айтылған. Осы рухты әнді тыңдамаған қазақ кемде-кем болар десек, тыңдаған жамағаттың баршасы осынау сөздердің шындығына ден қойғаны күмәнсіз. Қалай десек те, қазақтың жаны – күйінде. Жанының барлық қатпарлары, қуанышы мен қайғысы, күйініші мен сүйініші, мұң-шері мен шаттығы баяулап, толқындап, тасқындап тек домбыра шанағынан төгіледі. Қазақтың мінезі, ерлігі мен өрлігі, сабыр-сабаты да қазақтың өзінің күйлерінде жатыр. Халқымыздың әдет-ғұрпы, дарқандығы мен даналығы, ерке назды сұлулары кейіптелген күйлер ше? Қазақтың ұлан-байтақ даласы, сол даланың табиғаты, Алатауы мен Қаратауы, Сарыарқасы мен Сары өзені, Саржайлауы – бәрі-бәрі қазағымның күйлерінде көрініс тапқан.
«Нағыз қазақ қазақ емес, нағыз қазақ – домбыра» деген Қадыр ақынның терең ақыл-парасатының меңзеп отырғаны да осы емес пе. Тарау-тарау, тармақ-тармақ, желі-желі болып уақытпен бірге үдере көшкен қазақтың мың сан күйлерінде, сайып келгенде, ата қазақтың өзі, оның ата тарихы, елдігі мен береке-бірлігі, ұлттық мерейі мен мәртебелі мемлекеттігі бейнеленген. Өз алдына дербес ел болып, кеудесі биік, еркін отырмаған халықта мұндай кең салалы, ұлағаты зор, асқақ рухты, мұхиттай айдынды, өрелі өнер тумас еді. Байқасаңыз, біздің күйлеріміздің өне бойында тұтаса жүлгеленген қазақтың соқталы тарихы өріліп шығады.
Объяснение:
Анализ стихотворения Брюсова «Весенний дождь»
Стихотворение «Весенний дождь» было создано В. Я. Брюсовым 13 июня 1908 года. Оно входит в раздел «В полях» сборника «Все напевы». Произведение представляет собой оригинальный образец пейзажной лирики не без традиционных для Валерия Яковлевича символичных образов и размышлений.
Стихотворение состоит из пяти четверостиший с перекрёстной рифмой. Последняя строфа является повторением (с небольшой разницей: «застучал» заменено на первой. Стихотворный размер – четырёхстопный хорей.
В произведении поэт выступает как наблюдатель и рассказчик. Именно его глазами мы видим дивные картины родной природы. Автор применяет выразительные эпитеты, чтобы передать красоту пейзажа: «пёстрых нив», «над позлащённым». Легко вызвать в памяти звуки быстрого нежного весеннего дождика, когда встречаешь в тексте эпитет «шумом робким и смущённым», которым Валерий Яковлевич характеризует это явление.
Анализ стихотворения Волошина «Как мне близок и понятен…»
Стихотворение «Как мне близок и понятен…» написано в 1901 году двадцатидвухлетним человеком, который еще не решил – поэт он или художник. Поэтическое наследие М. А. Волошина само по себе напоминает драгоценные акварели, созданные им в разное время. Время написания стихотворения – пора творческих исканий поэта, всестороннего изучения мира. И мир этот открыт и дружелюбен. Братоубийственная война, разочарования, страшные открытия и смерти друзей – все еще впереди. Пока Волошин много путешествует, не забывая, однако, и о родном Коктебеле.
Выразительные средства, которые использует автор, обеспечивают произведению особое эмоциональное восприятие, это:
эпитеты — «зеленый, синий мир (отсылка к морской колористике)», «прозрачные пятна», «четкий воздух», «бледный лист», «дымчатые щели (имеются в виду участки голубого неба среди облаков)»;
олицетворения — «живые пятна», «упругие гибкие линии», «мир стряхнул покров», «вспыхнул лист», «небо моргает, развивает (разворачивает) и свивает (сворачивает) покров», «дождик прыснет», «луч брызнет», «весна пишет акварели» — позволяют автору воссоздать персонажей, используя природные явления;
инверсия — «близок и понятен мир», «вспыхнул лист», «прыснет дождик», «брызнет луч», «пишет весна» — не только обеспечивает рифму, но и украшает произведение, выделяя значимые части фраз;
ряд однородных членов предложения — «моргает, развивает, свивает» — позволяют отразить явление во всей его полноте и завершенности;
лексический повтор — «…мир – зеленый, синий, мир…», «бледно пишет акварели… бледная весна» — создает необходимые акценты;
синекдоха «вспыхнул бледный лист» путем замены множественного числа существительного на единственное из всего многообразия явлений позволяет выделить одно – появление листвы;
метафора — «покров туманов», «покров туч».
Основной поэтический образ стихотворения – сама природа. Образное выражение «бледно пишет акварели весна» позволяет увидеть, как картина мира создается прямо на глазах читателя. Таким образом, происходит приращение смыслов – приметы весны создают ассоциации с моральным возрождением лирического героя.
Как ключевое в стихотворении можно отметить слово «мир» в самом его широком смысле, причем этот мир еще бледный, неопределенный и многообещающий, и в нем преобладают пастельные зеленые, синие, сизые тона. Стихотворение пронизано предчувствием радостного творчества, ожиданием счастья, восторженным приятием бытия таким, каково оно есть.
тест уже прошел свою проверку