ответ : конечно!
Музыка...прекрасное порождение творчества и чувств человека.
Музыка проявлялась везде по своему, но оставалась собою. Каждый может найти в определённой песне себя, свою жизнь, свой характер. Музыка в отличии от живописи не имеет физического графического обличия. Она заставляет нас думать. Мы не можем увидеть героя, нам приходится придумать его, вообразить то что происходит вокруг.
Песня - прекрасный передать характер и человека.
Нельзя назвать определённого композитора, слишком много было тех, кто смог выделится.
x € (-4; -3) U (-1; 3)
Пошаговое объяснение:
Область определения
{ 25 - x^2 > 0; x € (-5; 5)
{ 25 - x^2 ≠ 16; x^2 ≠ 9; x ≠ - 3; x ≠ 3
{ - x^2 + 2x + 24 > 0; x € (-4; 6)
Итого x € (-4; -3) U (-3; 3) U (3; 5)
Теперь решаем само неравенство
1) Если основание (25-x^2)/16 < 1, то есть x € (-4; -3) U (3; 5), то
(-x^2+2x+24)/14 < (25-x^2)/16
16(-x^2+2x+24) < 14(-x^2+25)
-16x^2+32x+384 < -14x^2+350
-2x^2+32x+34 < 0
Делим на - 2, при этом меняется знак неравенства.
x^2-16x-17 > 0
(x+1)(x-17) > 0
x € (-oo; -1) U (17; +oo)
С учётом ОДЗ x € (-4; -3) U (3; 5) получаем
x € (-4; -3)
2) Если основание (25-x^2)/16 > 1, то есть x € (-3; 3), то
(-x^2+2x+24)/14 > (-x^2+25)/16
16(-x^2+2x+24) > 14(-x^2+25)
Рассуждая точно также, получаем
-2x^2+32x+34 > 0
x^2-16x-17 < 0
(x+1)(x-17) < 0
x € (-1; 17)
С учётом ОДЗ x € (-3; 3) получаем
x € (-1; 3)
Павел:
“Першы, пускаючы касу на ўсе рукі, шырока і грузка ставячы ногі, ішоў Павел. ”
“Яська бачыў, як няспешна выцер касу Павал, як азірнуўся вакол сябе, шукаючы што пад руку, не знайшоў, торкнуў касу ў зямлю, пачэкаў да куста.”
Вінцусь:
“Ледзь паспяваючы за ім, задыхана-часта жыхаў круглы, таўставаты Вінцусь”.
“Вінцусь з лёту спыніўся, няўцямна лыпаў круглымі, бліскучымі вочкамі, а пасля грэбліва махнуў рукою, не зважаючы на Яську…”
“Яська глядзеў, як падскоквае на купінах цяжкі Вінцусёў азадак, і адчуваў, што зноў вяртаецца ў душу тая ранейшая спустошанасць і робіцца страшэнна непрыемным і гідкім гэты круглы, як мяшок, чалавек.”
Яська:
“I ўжо неяк асобна, астаўшыся далёка ззаду, няспешна клаў роўны пракос Мамонаў Яська”.
“Яська і праўда адстаў-такі ад мужчын, мала ўжо й бачыў іх з-за высокай, яму, малому, па пахі, травы. Штосьці дзіўнае рабілася з ім у гэтую раніцу. Ён і сам добра не разумеў сябе, адно пасміхаўся разгублена, слухаючы, як трапеча, шчасліва заходзіцца ў грудзях сэрца ад усяго, што бачаць вакол вочы. ”