Дайце характарыстыку галоўным вобразам твора: князю Вячку і яго дружыннікам, з аднаго боку, і персанажам з лагера тэўтонаў (рыцар Данііл, граф Пірмонт, епіскап Альберт) — з другога.
У творы супрацьпастаўляюцца вобразы абаронцаў Кукенойса на чале з Вячкам і іх ворагаў (рыцар Данііл, граф Пірмонт, епіскап Альберт, манашка Эльза і інш.).
Вячка быў ён добрым бацькам, якога жыццё і выпадак прымусілі пакутліва шукаць выйсце, калі дачка Соф'я трапіла ў палон. Нёс Вячка адказнасць і за лёс краіны, бо быў ён «князем полацкага роду» і бачыў сваё прызначэнне ў тым, каб «зямлю, што прадзеды перадалі ў спадчыну», ад ворагаў бараніць. Князь — сумленны чалавек, які верыць у Бога. Сам пазбаўлены вераломства, ён не чакае яго і ад іншых. Ашуканствам апынуўся Вячка ў палоне, але і тады герой не разгубіўся. Ён выкарыстоўвае «навуку» крыжакоў, каб пазбавіцца палону і адпомсціць ворагам. Талёнавіты палкаводзец, Вячка дакладна ўсё разлічыў, вярнуўся ў крэпасць і знішчыў прыблудаў-тэўтонаў.
Адпавядае Вячку і яго дружына. Смелыя воі, сапраўдныя багатыры змагаюцца побач з князем: Халадок, Мірошка, Якаў Палачанін, Грышка.
Самыя адказныя заданні даручае князь евайму старшаму дружынніку Халадку. Чулае сэрца выдзяляе гэтага героя сярод іншых. Смелы, адданы князю, ён шчыра любіць сваю зямлю і ненавідзіць ворагаў.
Супрацьпастаўляюцца абаронцам крэпасці ворагі-захопнікі.
Жахлівым паўстае перад намі епіскап Альберт. За знешнім праяўленнем ветлівасці і клопату (ён загадаў раскаваць Вячку і на Вялікдзень шчодра частаваў князя) хаваецца страшны і жорсткі чалавек.
Такі ж і Пірмонт. Каб захапіць Вячку ў палон, кідаецца на яго ззаду, ускідае князю на галаву торбу і валіць на зямлю.
Адпавядае гэтым героям і Генрых, які «.., больш года выкарчоўваў з дзіцячай няспелай душы валуны язычніцтва, святым словам здзіраў, выпальваў з яе каросту крывіцкай мовы». Гэта па яго загаду захапілі Соф'ю ў палон і прыкрываліся ёю, як шчытом, пад сценамі крэцасці, выкарыстоўвалі дзіця, як прыманку для князя.
Падглядваюць (Генрых у палоне ўвесь час сочыць крадком за Вячкам), запалохваюць, дзейічаюць хітрасцю і падманам, нават б'юць дзіця, як гэта робіць манашка Эльза, —далёка не ўсе метады, якімі дзейнічаюць тэўтоны.
Влияние воды на прорастание семян.
В два стакана помещают одинаковое количество семян. В первом стакане семена оставляют сухими, а во второй немного воды. Через 3-4 дня в стакане, где была вода, семена проросли.
Вывод: вода необходима для прорастания семян, так как зародыш может потреблять только растворенные питательные вещества семени.
Вода активизирует вещества, способствующие превращению нерастворимого крахмала (запасного вещества) в растворимую глюкозу, которая перемещается в зону роста, клетки, питаясь, начинают делиться и увеличиваться в размерах. Зародыш использует растворимые соединения и семя прорастает. Для прорастания семян различных растений требуется разное количество воды. Семена засухоустойчивых растений (просо) поглощают воды в несколько раз меньше собственного веса, семена огурцов и кабачков поглощают воды больше, чем просо. А вот семена риса, который всегда растет "стоя в воде", очень хорошо прорастает под водой.
Изучение необходимости кислорода для прорастания семян.
В два стакана положить семена. В один - налить воды так, чтобы частично закрывала семена, в другой воды до краев. Оставть в тепле. Через несколько дней получили результат: семена частично залитые водой набухли и проросли, а полностью залитые водой - набухли, но не проросли.
Вывод: толща воды в стакане не пропускала к семенам воздух. Не получая кислорода, семена и зародыш погибли.
Зачем нужен кислород? Для роста зародыша нужна энергия, которая заключена в питательных веществах. Во время дыхания под действием кислорода энергия освобождается и используется зародышем для роста. Этот процесс сопровождается выделением тепла. Дышат и сухие семена, если они живые. Но у сухих семян это процесс идет очень слабо. Поэтому следует сохранять семена в хорошо проветриваемых помещениях, содержать их в бумажных пакетах или мешках, но не упаковывать в полиэтиленовые пакеты, которые не пропускают воздух.
Влияние температурных условий на прорастание семян.
Одну часть семян поместить в теплое место, другую - в холодильник. Спустя несколько дней результат: в тепле семена быстро дали корешки, а семена в холодильнике лишь слабо проклюнулись, а некоторые не проросли.
Вывод: при проращивании необходимо учитывать температурные условия, знать при какой температуре прорастают те или иные семена.
Одним растениям для прорастания их семян нужно много тепла, другие прорастают при достаточно низких температурах. Например, семена огурца, тыквы, перца прорастают при температуре +15, +18 градусов, это теплолюбивые растения. Их чаще сначала проращивают дома и в виде рассады уже высаживают в теплое время на грядки. Семена гороха, редьки, укропа могут всходить при температуре +2 градуса. Это холодостойкие растения. Перечисленные особенности учитываются при определении сроков посева.
24 пельменя - это 2/3 от того, что съел младший брат, значит чтобы найти сколько было пельменей до того, как съел младший нужно 24*3/2=36 пельменей. 36 пельменей - это 2/3 от того, что съел средний брат, 36*3/2=54 пельменя. 54 пельменя - это 2/3 от того, что съел старший брат, 54*3/2= 81 пельмень. 81 пельмень - было всего, найдем сколько должен был съесть каждый брат 81:3=27 пельменей. Старший изначально съел 27, средний съел 18, а младший 12, значит: 27-27=0 - старший 27-18=9 - средний 27-12=15 - младший ответ: 0, 9 и 15 пельменей.
Вячка быў ён добрым бацькам, якога жыццё і выпадак прымусілі пакутліва шукаць выйсце, калі дачка Соф'я трапіла ў палон. Нёс Вячка адказнасць і за лёс краіны, бо быў ён «князем полацкага роду» і бачыў сваё прызначэнне ў тым, каб «зямлю, што прадзеды перадалі ў спадчыну», ад ворагаў бараніць. Князь — сумленны чалавек, які верыць у Бога. Сам пазбаўлены вераломства, ён не чакае яго і ад іншых. Ашуканствам апынуўся Вячка ў палоне, але і тады герой не разгубіўся. Ён выкарыстоўвае «навуку» крыжакоў, каб пазбавіцца палону і адпомсціць ворагам. Талёнавіты палкаводзец, Вячка дакладна ўсё разлічыў, вярнуўся ў крэпасць і знішчыў прыблудаў-тэўтонаў.
Адпавядае Вячку і яго дружына. Смелыя воі, сапраўдныя багатыры змагаюцца побач з князем: Халадок, Мірошка, Якаў Палачанін, Грышка.
Самыя адказныя заданні даручае князь евайму старшаму дружынніку Халадку. Чулае сэрца выдзяляе гэтага героя сярод іншых. Смелы, адданы князю, ён шчыра любіць сваю зямлю і ненавідзіць ворагаў.
Супрацьпастаўляюцца абаронцам крэпасці ворагі-захопнікі.
Жахлівым паўстае перад намі епіскап Альберт. За знешнім праяўленнем ветлівасці і клопату (ён загадаў раскаваць Вячку і на Вялікдзень шчодра частаваў князя) хаваецца страшны і жорсткі чалавек.
Такі ж і Пірмонт. Каб захапіць Вячку ў палон, кідаецца на яго ззаду, ускідае князю на галаву торбу і валіць на зямлю.
Адпавядае гэтым героям і Генрых, які «.., больш года выкарчоўваў з дзіцячай няспелай душы валуны язычніцтва, святым словам здзіраў, выпальваў з яе каросту крывіцкай мовы». Гэта па яго загаду захапілі Соф'ю ў палон і прыкрываліся ёю, як шчытом, пад сценамі крэцасці, выкарыстоўвалі дзіця, як прыманку для князя.
Падглядваюць (Генрых у палоне ўвесь час сочыць крадком за Вячкам), запалохваюць, дзейічаюць хітрасцю і падманам, нават б'юць дзіця, як гэта робіць манашка Эльза, —далёка не ўсе метады, якімі дзейнічаюць тэўтоны.