Францыск Скарына - выдатны дзеяч беларускай культуры. Заснавальнік беларускага і ўсходнеславянскага кнігадрукавання, рознабаковая дзейнасць якога мела агульнаславянскай значэнне. Адукаваны, энергічны палачанін паклаў пачатак беларускаму і ўсходнеславянскаму кнігадрукаванню,
Скарына першым прапанаваў для айчыннай асветы адукацыйную праграму «сямі вольных мастацтваў», якая ўключала граматыку, рыторыку, дыялектыку, арыфметыку, геаметрыю, астраномію, музыку і адыграў значную ролю ў развіцці ўсходнеславянскай сістэмы адукацыі, збліжэнні айчыннай культуры з культурай Захаду.
Выданні Скарыны паслужылі ўмацаванню хрысціянскіх асноў жыцця беларускага народа, яны былі распаўсюджаны і на Украіне. Захаваўся асобнік кнігі Ісуса сына Сірахова з Кіева-Пячэрскага манастыра. Знаёмыя з Бібліяй Скарыны былі і ў Ноўгарадзе.
Славянская мова, на якую Скарына пераклаў Біблію на пачатку XVI ст. была жывой і зразумелай. Гэта быў хоць і не гутарковая, але літаратурная мова - агульная для ўсіх усходнеславянскіх народаў. Асветнік вельмі шмат зрабіў для збліжэння царкоўна-славянскай і жывой гутарковай мовы, іх узаемнага ўзбагачэння. Для выдання кніг Бібліі ім выкарыстоўвалася беларуская рэдакцыя царкоўна-славянскай мовы.
Блізкая да народнай мова Ф. Скарыны знайшла разуменне ў заходне-рускім грамадстве. Яго пераклад выклікаў за сабою шэраг варыянтаў, вядомых у спісах XVI і XVII стагоддзяў, у асобных частках Бібліі, у выглядзе свабодных перапісаў або пераробак друкаванага тэксту. Уся мясцовая, паўднёва-заходне-руская перакладчыцкая дзейнасць XVI стагоддзя, у галіне біблейскіх тэкстаў, стаіць у цеснай залежнасці або ідэйнай сувязі з працай вялікага беларускага асветніка Ф.Скарыны.
Начальная форма: НАЗЫВАТЬСЯ Часть речи: глагол в личной форме Грамматика: действительный залог, единственное число, женский род, переходный, несовершенный вид время.Начальная форма: ЗНАМЕНИТЫЙ Часть речи: прилагательное Грамматика: единственное число, женский род, именительный падеж, качественное прилагательное, неодушевленное, одушевленное.Начальная форма: СОВРЕМЕННЫЙ Часть речи: прилагательное Грамматика: единственное число, качественное прилагательное, мужской род, неодушевленное, одушевленное, родительный падеж.Начальная форма: ЗНАТЬ Часть речи: глагол в личной форме Грамматика: третье лицо, действительный залог, множественное число, несовершенный вид, настоящее время, непереходный.
Начальная форма: НАЗЫВАТЬСЯ Часть речи: глагол в личной форме Грамматика: действительный залог, единственное число, женский род, переходный, несовершенный вид время.Начальная форма: ЗНАМЕНИТЫЙ Часть речи: прилагательное Грамматика: единственное число, женский род, именительный падеж, качественное прилагательное, неодушевленное, одушевленное.Начальная форма: СОВРЕМЕННЫЙ Часть речи: прилагательное Грамматика: единственное число, качественное прилагательное, мужской род, неодушевленное, одушевленное, родительный падеж.Начальная форма: ЗНАТЬ Часть речи: глагол в личной форме Грамматика: третье лицо, действительный залог, множественное число, несовершенный вид, настоящее время, непереходный.
Скарына першым прапанаваў для айчыннай асветы адукацыйную праграму «сямі вольных мастацтваў», якая ўключала граматыку, рыторыку, дыялектыку, арыфметыку, геаметрыю, астраномію, музыку і адыграў значную ролю ў развіцці ўсходнеславянскай сістэмы адукацыі, збліжэнні айчыннай культуры з культурай Захаду.
Выданні Скарыны паслужылі ўмацаванню хрысціянскіх асноў жыцця беларускага народа, яны былі распаўсюджаны і на Украіне. Захаваўся асобнік кнігі Ісуса сына Сірахова з Кіева-Пячэрскага манастыра. Знаёмыя з Бібліяй Скарыны былі і ў Ноўгарадзе.
Славянская мова, на якую Скарына пераклаў Біблію на пачатку XVI ст. была жывой і зразумелай. Гэта быў хоць і не гутарковая, але літаратурная мова - агульная для ўсіх усходнеславянскіх народаў. Асветнік вельмі шмат зрабіў для збліжэння царкоўна-славянскай і жывой гутарковай мовы, іх узаемнага ўзбагачэння. Для выдання кніг Бібліі ім выкарыстоўвалася беларуская рэдакцыя царкоўна-славянскай мовы.
Блізкая да народнай мова Ф. Скарыны знайшла разуменне ў заходне-рускім грамадстве. Яго пераклад выклікаў за сабою шэраг варыянтаў, вядомых у спісах XVI і XVII стагоддзяў, у асобных частках Бібліі, у выглядзе свабодных перапісаў або пераробак друкаванага тэксту. Уся мясцовая, паўднёва-заходне-руская перакладчыцкая дзейнасць XVI стагоддзя, у галіне біблейскіх тэкстаў, стаіць у цеснай залежнасці або ідэйнай сувязі з працай вялікага беларускага асветніка Ф.Скарыны.