Har bir odam mehnat qiladi, va u mehnatiga yarasha baxt keladi.Biz hammamiz mehnat qilar ekanmiz bu yo'lda hech qachon yo'xtash kekar emas.Ilm olish ham mehnat, ishlash ham mehnatdir,demak hamma odam mehnat qilar ekan.Mehnat qilsak albatta rohatini,baxtini olamiz, oxiri baribir baxt va rohat bo'ladi.Ilm olib mehnat qilsak ham katta bo'lganda baxtga sabab bo'ladi,ishlab mehnat qilsak ham oxiri baxt bo'ladi.Bu baxtga erishish qiyin, lekin astoydil harakat qilsak , dangasa bo'lmasak "Mehnat baxt keltirar" xalqimiz aytganidek "Mehant mahnatning tagi rohat"!
Объяснение:
Цифры на бурятском
Объяснение:
1 - Нэгэ(н) 11 - Арбан нэгэ Хори(н) - 20 Нэгэдэхи – 1-й
2 - хоёр 12 - арбан хоёр Гуша(н) - 30 Хоёрдохи – 2-о
3 - Гурба(н) 13 - Арбан гурба Дүшэ(н) - 40 Гурбадахи – 3-й
4 - Дүрбэ(н) 14 - Арбан дүрбэ Таби(н) - 50 Дүрбэдэхи – 4-й
5 - Таба(н) 15 - Арбан таба Жара(н) - 60 Табадахи – 5-й
6 - Зургаа(н) 16 - Арбан зургаа Дала(н) - 70 Зургаадахи – 6-й
7 - Долоо(н) 17 - Арбан долоо Ная(н) - 80 Долоодохи – 7-й
8 - Найма(н) 18 - Арбан найма Ерэ(н) - 90 Наймадахи – 8-й
9 - Юһэ(н) 19 - Арбан юһэ Зуу(н) - 100 Юһэдэхи – 9-й
10 - Арба(н) 20 - Хори(н) Арбадахи – 10-й
«Мая дудка» — своеасаблівае творчае крэда Ф. Багушэвіча. Па форме — гэта алегарычны маналог, звернуты да дудкі, што ў дадзеным выпадку ўвасабляе сабой паэзію. Увогуле, у паэтаў нярэдка розныя інструменты ўвасаблялі паэтычную творчасць. Герой верша «Мая дудка» хоча зрабіць дудку, якая б весяліла людзей, выклікала ў іх радасць. Але такая дудка маўчыць, бо «бачыць» вакол сябе слёзы, стогны і плач людзей. Дудка «ад жалю, ад смутку» аказалася здатнай толькі да сумных песень, у якіх выразіла бязрадасную долю народа. Паэт, сцвярджае аўтар, павінен складаць праўдзівыя песні, якія б паказвалі не толькі гістарычную праўду і лёс народа, але і шлях да лепшага жыцця.Перад намі, па сутнасці, творчае крэда пісьменніка — класічнага рэаліста. Для рэалізму характэрны зварот да асноўных праблем пэўнага часу, выяўленне сацыяльнай праўды жыцця. Разам з тым яму не супрацьпаказана і пэўная рамантычная ўмоўнасць, што, у прыватнасці, увасабляецца ў сімволіцы. Вобраз дудкі беларускай, які вызначыў і назву ўсёй кнігі Ф. Багушэвіча, сімвалізуе сабой мастацтва з яго асноўнай мэтай — служыць працоўнаму чалавеку, стваральніку ўсіх матэрыяльных даброт.