У 1902 годзе ў Пецярбургу тут на курсы выхавацелек і кіраўніц фізічнай адукацыі вядомага ў той час педагога, прагрэсіўнага грамадскага дзеяча прафесара П. Ф. Лесгафта (сёння Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт фізічнай культуры носіць яго імя). На курсы прымалі незалежна ад маёмаснага стану, веравызнання, адукацыі і
ўзросту. Курсы давалі веды, неабходныя для працы масажысткамі і медыцынскімі сёстрамі, настаўнікамі фізкультуры. Нядоўгая пецярбургская пабыўка (уключна па 1904 г.) стала для пісьменніцы своеасаблівым універсітэтам як прафесійнага, так і маральнага, эстэтычнага і нават палітычнага выхавання, паклала адбітак на ўсё яе далейшае жыццё.
На курсах, апрача тэорыі рухаў, фізічных практыкаванняў, выкладалі анатомію, гігіену, матэматыку, педагогіку, псіхалогію, гісторыю, геаграфію, хімію, чарчэнне, маляванне, спевы і інш. Несумненна, веды, атрыманыя на курсах, дапамаглі Алаізе Пашкевіч лёгка здаць у маі 1904 года экстэрнам экзамены за поўны курс Пецярбургскай Аляксандраўскай жаночай гімназіі. І тады ж — экзамен па лацінскай мове ў аб’ёме гімназічнага курса (ужо пры пецярбургскай Першай гімназіі). Слухачкі курсаў наведвалі шпіталі для душэўнахворых, прытулкі для калек. Курсы Лесгафта, дзякуючы свабодалюбству і дэмакратызму іх арганізатара, уплывалі і на маральны воблік навучэнцаў. Прастата і натуральнасць у адзенні, знешнім вобліку, жэстах, рухах — вось што патрабаваў Лесгафт ад сваіх слухачак. Была яшчэ адна важная задача курсаў, якую добра адчувалі навучэнцы. У прыватнасці, у 1903 годзе слухачкі першага года навучання, а сярод іх была і Алаіза, пісалі свайму любімаму прафесару Лесгафту: «Мы павінны выпрацаваць тут пэўны светапогляд, павінны развіць у сабе адцягненае мысленне, павінны выпрацаваць у сабе чалавека-грамадзяніна, непахісна-стойкага ў сваіх перакананнях, які кіруецца ва ўсіх сваіх учынках праўдай, ненавідзіць насілле і свавол». Менавіта такім чалавекам, у вялікай ступені дзякуючы курсам Лесгафта, стала Алаіза Пашкевіч
Отрасли первой группы пищевой промышленности тяготеют к районам производства сельскохозяйственного сырья. При получении многих видов продуктов вес исходного сырья сильно снижается. Это связано или с его обезвоживанием (сушка фруктов, чая), или с возникновением значительных отходов при переработке. Отрасли второй группы пищевой промышленности тяготеют к потребителям готовой продукции. Сырье, используемое ими, уже прошло первичную переработку. Перевозить его выгоднее, чем готовую продукцию (так, в шестидесятитонный вагон умещается всего 40 т макарон, мукой же, идущей на их изготовление, он может быть загружен полностью). Предприятия этой группы создают непосредственно в городах и крупных сельских населенных пунктах. Некоторые отрасли пищевой промышленности в равной степени ориентируются и на сырье, и на потребителя.
Правильное размещение предприятий легкой промышленности позволяет решить ряд важных задач: 1) удовлетворять материальные потребности людей с учетом особенностей спроса в отдельных частях страны; 2) расширять сферу приложения женского труда, что особенно важно в районах тяжелой индустрии; 3) строить промышленные предприятия в районах, не имеющих крупных энергетических, водных и других ресурсов.
По характеру используемого сырья и по принципам размещения отрасли пищевой промышленности могут быть объединены в следующие группы. Первая группа — отрасли, ориентирующиеся на необработанное сырье (рыбная промышленность тяготеет к побережью). Ко второй группе относятся отрасли, использующие сырье, уже прошедшее переработку. Они ориентируются на потребителя (хлебозаводы, макаронные фабрики, кондитерские в городах). Третья группа — предприятия мясоперерабатывающей, молочной и мукомольной отраслей, располагающиеся как в районах производства, так и в районах потребления. На размещение предприятий легкой промышленности оказывают влияние различные факторы. На стадии первичной переработки сырья производство тяготеет к сырьевым базам (шерстомойные фабрики на Кавказе). С ориентацией на потребителя размещаются обувная и швейная отрасли (швейные фабрики в Санкт-Петербурге, Москве и т.д.)
ўзросту. Курсы давалі веды, неабходныя для працы масажысткамі і медыцынскімі сёстрамі, настаўнікамі фізкультуры. Нядоўгая пецярбургская пабыўка (уключна па 1904 г.) стала для пісьменніцы своеасаблівым універсітэтам як прафесійнага, так і маральнага, эстэтычнага і нават палітычнага выхавання, паклала адбітак на ўсё яе далейшае жыццё.
На курсах, апрача тэорыі рухаў, фізічных практыкаванняў, выкладалі анатомію, гігіену, матэматыку, педагогіку, псіхалогію, гісторыю, геаграфію, хімію, чарчэнне, маляванне, спевы і інш. Несумненна, веды, атрыманыя на курсах, дапамаглі Алаізе Пашкевіч лёгка здаць у маі 1904 года экстэрнам экзамены за поўны курс Пецярбургскай Аляксандраўскай жаночай гімназіі. І тады ж — экзамен па лацінскай мове ў аб’ёме гімназічнага курса (ужо пры пецярбургскай Першай гімназіі). Слухачкі курсаў наведвалі шпіталі для душэўнахворых, прытулкі для калек. Курсы Лесгафта, дзякуючы свабодалюбству і дэмакратызму іх арганізатара, уплывалі і на маральны воблік навучэнцаў. Прастата і натуральнасць у адзенні, знешнім вобліку, жэстах, рухах — вось што патрабаваў Лесгафт ад сваіх слухачак. Была яшчэ адна важная задача курсаў, якую добра адчувалі навучэнцы. У прыватнасці, у 1903 годзе слухачкі першага года навучання, а сярод іх была і Алаіза, пісалі свайму любімаму прафесару Лесгафту: «Мы павінны выпрацаваць тут пэўны светапогляд, павінны развіць у сабе адцягненае мысленне, павінны выпрацаваць у сабе чалавека-грамадзяніна, непахісна-стойкага ў сваіх перакананнях, які кіруецца ва ўсіх сваіх учынках праўдай, ненавідзіць насілле і свавол». Менавіта такім чалавекам, у вялікай ступені дзякуючы курсам Лесгафта, стала Алаіза Пашкевіч