С моря дунул холодный ветер, пронизывающий до костей. Весна показалась холодной. Мелкий дождь быстрее напоминал осень, чем весну. Серое небо сливалось с серым пенистым морем, серыми скалами, серыми шинелями. Вот так юг!
В Керчи почти не было деревьев, а те, что и были, уже давно были изрублены на дрова. А тепла все не было, весна задерживалась. Бойцы грелись около умощенных в солярке кирпичей, которые использовались как печка. Впереди еще ожесточенные бои за освобождение Крыма, нужно держаться. Особенно трудно было раненым. Авиация долго не присылала транспорт для их перебазирования в тыл. Не хватало еды, но больше всего докучал недостаток тепла.
Приказ был коротким: найти дрова.
На задание отправились впятером. Молодые и сильные, стройные как кипарисы, бойцы пригибались к земле, чтобы остаться незаметными. Нужно было дойти до двухэтажного домика, который прислонился к скалам, — единственного еще необследованного ими объекта. Возможно, там остались какие-либо дрова: окна, двери, мебель, словом, то, что хорошо горит
К дому достались нескоро — вошли в опустелое жилище. Неописуемо обрадовались уюту и найденным дровам: посреди опустевшей комнаты стоял большой черный рояль. Крышка лежала в стороне, кто-то уже отломал, осталось немного — разбить деревянный корпус и нести дрова в расположение части. Но никто не осмеливался сделать первый удар.
Аж вот к роялю подошел один из бойцов, высокий худощавый парень, и, склонившись над инструментом, заиграв «Полонез» Огинского. Звуки разливались по пустому жилищу, наполняя солдатские души теплом и воспоминаниями о мирной жизни.
ответ:я думаю что Г.
Объяснение:
Существует множество определить начало разбега. Один из таких можно описать следующим образом:
1. Встаньте спиной к прыжковой яме и прислоните пятку своей маховой ноги к переднему краю планки для отталкивания.
2. Пробегите вперед такое же количество шагов, какое вы будете использовать в своем разбеге.
3. Отметьте в этом месте предварительную стартовую отметку.
4. Несколько раз выполните разбег от этой отметки, а затем скорректируйте её таким образом, чтобы быть уверенным в том, что ваш последний шаг попадает точно на планку для отталкивания.
Ертегідегі Жаман – қазақ ауыз әдебиетіндегі ел басшысының үлгілі бейнесі. Ол – қарапайым, парасатты, адал, шыншыл, көреген, тапқыр, кішіпейіл, іззетті, көпшіл, қайырымды, қанағатшыл. Бұл қарапайым халық бұқарасының «елді осындай адам басқарса» деген арманынан туған бейне.
Ертеде Мадан деген хан болыпты. Хан болған соң, оның қырық уәзірі болады ғой. Бір күні хан уәзірлерімен мәжілістес болып отырып:
— Уәзірлерім! Сендер қырқың да, асып туған ақылды, данышпан едіңдер. Мен сендерді бір жұмысқа жұмсаймын, сендер маған дүниедегі адамның жаманын және шөптің жаманын, құстың жаманын тауып келіңдер. Он бір ай уақыт беремін. Сол он бір айдың ішінде тауып келмесеңдер, жазалы боласыңдар! — дейді.
Хан бұйырған соң, амал жоқ! Уәзірлері өзара ақылдасып, іздеуге кіріседі. Көп іздеп, азап шегіп, шеңгел деген шөпті тауып: «Өзі – тікен, арасынан жүрсе, киім жыртады, мал жемейді екен, шөптің жаманы осы ғой», – деп, шеңгелді алады. Қырғауыл деген құсты тауып: «Үстінде жүні жоқ, ұсқыны келіссіз, құстың жаманы осы екен», – деп, қырғауылды атып алады. Енді адамның жаманын таба алмай, қырық уәзір келе жатса, таудың етегінде, үстінде жыртық тоны, басында тері тымағы бар, бір адам бес-он қойды бағып жүр. Уәзірлер: «Адамның жаманы, сірә, осы болар-ау», – деп тұрғанда, әлгі адам:
— Уа, мырзалар, жол болсын! – деді. Уәзірлер ханның сондай бір жұмысқа жұмсағанын, шөптің, құстың жаманын тауып, ал адамның жаманын таба алмай жүргендерін айтады. Жаман тұрып:
— Түсінікті! Адамның жаманы керек болса, мен боламын, – дейді.
— Олай болса, жарайды, – деп, Жаманды атына мінгестіріп алып ханға жөнеледі. Ханға келе жатып, Жаман:
— Адамның жаманын тауып алдыңыздар, бірақ шөптің жаманы мен құстың жаманын таба алмаған екенсіңдер. Шөптің жаманы – қарақоға, құстың жаманы – сауысқан еді, – деп, уәзірлерге қырғауыл мен шеңгелді тастатып, олардың орнына қарақоға мен сауысқанды алдырған. Уәзірлер мәнісін сұрайын деп еді:
— Хан алдында айтамын, – деп Жаман сөйлемеді. Уәзірлер келген соң, хан әкелген адамға қарап:
— Әкелген адамдарың жарайды. Қазірге аспазшыға апарып беріңдер, көже мен нан берсін, сыйласын. Ертең ортаға алып, тамаша етеміз, – деп, Жаманды ас үйге жібертеді.
— Бірақ, – дейді хан, – құстың жаманы мен шөптің жаманын таба алмаған екенсіңдер. Құстың жаманы – қырғауыл, шөптің жаманы шеңгел еді. Осыны көре, бұларды әкелулеріңнің не жөні бар еді? – деп, хан уәзірлерге қатулана бастайды. Сонда уәзірлер:
— Тақсыр! Айтқаныңыз дұрыс! Біз, шөп жаманы деп – шеңгелді, құс жаманы деп – қырғауылды алып едік. Бірақ жолшыбай әлгі Жаман: «Шөптің жаманы – қарақоға, құстың жаманы – сауысқан», – деп, бізге оларды тастатып, қарақоға мен сауысқанды алдырды, – деп, жауап береді. Хан тоқтаңқырап:
— Е, Жаманның не білгені бар екен? Шөптің жаманы – қарақоға, құстың жаманы – сауысқан екенін қайдан біледі? Алып келіңіздер! Сұралық, – деп, бұйрық етеді. Жаманды ханға алып келеді. Хан Жаманның бетіне қарап:
— Мен құстың жаманы – қырғауыл, шөптің жаманы – шеңгел деп ойлаушы едім, сен оларды уәзірлерге тастатыпсың. Сен шөптің жаманы – қарақоға, құстың жаманы – сауысқан екенін қайдан білдің? – дейді.
— Тақсыр хан! Елу жасқа келіп жаман болған жоқпын, жасымнан-ақ жаман едім. Өмірім отын, су тасумен кісі есігінде құлшылықта өтті. Сол уақытта шеңгелді әкеліп отқа жақсам, кешке жаққан отым ертеңіне дейін, сексеуілдің шоғындай жайнап жататын еді. Сол уақытта «Киім жыртып, мал жемейтін шеңгел отын болып, пайдаға асады екен-ау», – деп, ойлаған едім. Ал енді қарақоғаны алып, отқа жақсам, жанбайтын еді, үрлесем, жалыны мен шоғы бірге сөніп, күлі бұрқырап үйдің ішін алып кететін еді. Отқа жанбаған соң апарып малға салсам, барлық мал мұрнын жиырып, жемейтін. Сонсоң: «Қарақоға тіпті пайдаға аспайтын шөп қой», – деп ойлаушы едім. Қарақоғаның жамандығын содан білдім, – дейді Жаман.
— Сауысқанның жаман екенін қайдан білдің? – дейді хан.
Объяснение:
Краски осеннего леса. Начало осени всегда волшебное. Воздух становится прозрачным, а все вокруг выиграет яркими цветами. Небольшой лес тоже золотится, багровеет, пылает и с каждым утром заливается все б огнем. А после дождика из кустов вылазят грибы. Смешные, толстые. На старых пеньках прислоняются один до одного тонконогие опята. Рассыпались по лужайкам красноголовые подосиновики, зеленоватые и розовые сыроежки, душистые рыжики. Особенно уважительными кажутся среди них толстые грибы под красной шапкой с белыми Красочками - мухоморы. Пахнет грибами, чабрецом, дождем и еще чем-то странным, приятным. А вместе с лесом гордится и осень тем, что создала такую красоту. Особенно красивый лес утром. В нем столько солнца, которые аж глазам щекотно! А все деревья, кусты, трава густо золотыми нитями солнечных лучей. Листва с каплями росы переливается разными красками. А среди деревьев и кустарников спряталось небольшое озерцо. Смотришь на воду - зеркало, да и довольно! Черемуха и камыш густо окружили озеро, будто спрятав его от посторонних глаз. Любуешься лесом и кажется, что попал в сказочную страну, полную неожиданностей и чудес. На лесной лужайке красуется нежный цветок ландыш. ее ярко-белые фарфоровые колокольчики привлекают своей миниатюрностью и необыкновенной формы. Стройное зеленое стебелек постепенно утончается. Скромные колокольчики будто поют величальную песню прихода наилучшей поры года - весны, которая несет на своих крыльях надежду, счастье, чистоту чувств. По одной из легенд, ландыш возникший от смеха лесной девушки Лавки, которая впервые ощутила волнительное чувство любви. Поэтому цветок считается предсказательницей искренних чувств, радости и любви. За другими источниками, эти лесные цветы выросли там, где капали на землю слезы девушки из тоски по нареченному, что погиб в бою с захватчиками. Цветок является символическим признаком пробуждения от длинного зимнего сна волшебной природы. Ландыш занесен к Красной книге. Поэтому бережливое отношение к растению - это сохранение неоценимыхсокровищ леса