В начале игры участники делятся поровну на две или три команды.Из каждой команды выбирается капитан. Все участники становятся вдоль одной воображаемой линии. А капитан посередине напротив, где-то на расстоянии 5-8 метров от линии. Капитан каждой команды берет мяч. По команде «Старт» игра начинается. Капитан кидает мяч первому участнику своей команды. Тот должен поймать мяч и как можно быстрее кинуть его обратно капитану, как только он кинул мяч обратно он должен присесть (и остаться сидеть). Далее капитан бросает мяч следующему игроку своей команды и так далее. Когда капитан получит мяч от последнего игрока своей команды, он поднимает мяч вверх и вся команда встает. Команда, капитан которой первым поднимет мяч, выигрывает.Если вдруг игрок не поймал мяч от капитана, то он должен сбегать за ним, встать обратно на свое место и снова кинуть мяч капитану.
Если капитан не поймал мяч от игрока, то капитан должен сбегать за мячом, вернуться на свое место и продолжить игру.
Адамның немесе сенікі
Адамның қалаған нәрсеге қол жеткізе алмауының себебі көбінесе жағдайлар емес, сонымен қатар мүмкіндіктерімізден толықтай пайда көруге кедергі жасайтын ішкі сеніміміз.Адамның мүмкіндіктері іс жүзінде шектеусіз.Ия,сіз өзіңіз қалаған нәрсеге ие бола аласыз:денсаулық, бақыт,мансап және т.б
Біздің қабілеттеріміз қайда жасырулы? Әрқайсымыздың ішімізде деп ойлаймын.Бұл - біздің миымыз. Ғалымдар дәлелдегендей,тіпті ең танымал ойшылдар оны 25% ғана пайдаланады екен.Қалған 75% қолданылмайды.Миымыздың көп қорын қолдану мүмкіндігі бізге не береді? Сіз таңқаларсыз, бірақ бұл адамды құдіретті етеді.
Миымыз біздің ойлау процестерімізді басқарғандықтан,мұнда әртүрлі деструктивті ойлар мен теріс көзқарастар болады.Және бұл дегеніміз,біз ішінен өзіміз қалаған нәрсеге жету мүмкіндігінен айырылып, өзіміз қалаған адам болуға кедергі жасаймыз.Біздің миымызда: "Мен ешқашан істей алмаймын ...","мен жеткілікті түрде жақсы емеспін...» және тағы басқалар сияқты ойлар бар. Бірақ тәжірибе көрсеткендей адам осындай күмәндардан айрылса,өзіның биікке қалай көтерілгенін де байқамай қалады.Бұған мысал ретінде, Гиннестің рекордтар кітабындағы көптеген атақты адамдардың іс-әрекеті.Өткен ғасырда өмір кешкен Трояны ашқан ғалым Шлиман 22 тілді білген екен. Моцарт 5 жасында симфония жазса,тас керең Бетховен өлмес классикалық музыкалық шығармалар қалдырды.Олардың құпиясы қарапайым:олар өздерінің қабілеттеріне күмәнданбаған.
Және бұл адамның физикалық қабілеттеріне де қатысты.Көпшілігіміз ауыр машина көтеру үшін жеткілікті физикалық күш сезінбейміз.Бірақ дөңгелектің астына түсіп қалған балаларды құтқаруға тырысатын аналар ауыр автомобильдерді өз күштерімен көтерген жағдайлар бар.Олар күнделікті өмірде бұны ешқашан істей алмаған еді,бірақ стресстік жағдайында баламды құтқарам деген оймен олардың барлық шектеулі көзқарастары жойылып кеткен.Осындай мысалдар өмірде өте көп.
Қорытындылай келе,біздің санамыздағы шектеулерді өзге емес,өзіміз орнатамыз.Біз өзімізді жеткіліксіз талантты, табысты,күшті, бақытты деп санамаймыз.Осындай кедергілермен күресуге,оларды керісінше ауыстыруға және осылайша қажетсіз кедергілерді жоюға болады. Біз өзімізді өзіміз ғана жаратамыз және біздің болашағымыз тек өзімізге байланысты.
Доверие общества к демократическим властям было очень быстро разрушено и растоптано.
Самое страшное, что произошло: новые власти от имени государства, официально и публично, совершенно сознательно разрушили общественные представления о справедливости. В том числе распалась смысловая связь между законом и справедливостью, правом и государственной политикой.
Все основные действия новых властей в экономической сфере (уничтожение сбережений граждан и средств предприятий на счетах в банках в результате стихийной либерализации цен и гиперинфляции, ваучерная приватизация, в дальнейшем – полностью криминальные по сути своей залоговые аукционы) были демонстративно, вызывающе несправедливы.
Собственность и власть достались в большей своей части тем, кто был ближе к власти – в том числе (если не в первую очередь) криминалитету, включая прямых бандитов, коррумпированным руководителям, высокопоставленным чиновникам.
Абсолютное большинство частной собственности в результате приватизации 1990-х было приобретено незаконно, в огромной части случаев – прямо криминально. Для защиты этой собственности кровно заинтересованные в сохранении результатов «распределения собственности и власти» чиновники и предприниматели сформировали государственные силовые структуры, едва ли не главной задачей которых стала охрана этой незаконной собственности и её владельцев, в том числе их представительство в органах власти.
В результате реформ 1992 года было политически разрушено и дискредитировано в глазах российского общества политическое и общественное демократическое движение, были извращены и дискредитированы сами идеи демократии и либерализма. Слова «свобода», «демократия», «либерализм» стали не просто порицательными, но ругательными.
Еще предстоит решить: В результате справедливых, грамотных, правильных реформ должен был появиться цивилизованный и образованный средний класс: миллионы людей с хорошей работой и достойной зарплатой – и частных собственников, и наемных работников, честно зарабатывающих свой хлеб. Эти люди должны были стать социальной основой новой демократической власти. Они – граждане, избиратели – могли вырасти в основу общества и опору государства.