Наполеон император ғана емес, академик те болған. Ол математикадағы ізденістері үшін Францияның ғылыми академиясының құрамына енген, өзінің теоремасын ойлап тапқан.Жүрек жұтқан батыр өмірінде бір ғана нәрседен қорықты. Ол – мысық. Бұл ауру ғылымда айлурофобия деп аталады.
Наполеонды ешкім уландырмаған, бірнеше жылдар бойы оның ағзасы күшәладан зардап шекті.
Император тәулігіне 2-3 сағат ұйқыны қанағат ететін. Ол ұйқыны ең жаман әдеттердің қатарына қосты.
Наполеон жақсы операның, әсіресе, италияндық операның жанкүйері болды. Бірақ қойылымға дейін де, қойылымнан кейін де эмоциясын мүлде білдірмейтін. Сахна өнерпаздарына бірде-бір рет шапалақ ұрмаған. Басқалар да императордан шапалақ көрмеген соң, өздері де қошемет көрсетуден бас тартатын. Қойылымнан кейінгі шыбын дызыңы естілетін тыныштықтың актерлерге қалай әсер ететіндігін өзіңіз де ойлай беріңіз, қошемет олар үшін арман болатын.
Оқыс жағдайға тап болған кез келген адам уайымнан көзін жұмып тұра алады деп айта алмаймыз. Ал Бонапарт өмірінің ең шешуші кездерінде, Аустриядағы, Ваграм алдындағы соғыстарда ми "бағдарламасын ретке келтіру үшін" ұйқыдағы адам секілді көзін жұмып алатын.
Наполеон өзінің жүрек жұтқандығымен ғана емес, қаталдығымен де танымал еді. Күндердің күнінде оның әскеріне өте жақын жерге снаряд түседі. Жарылуға шақ тұрған снарядтан барлық сарбаздар қаша жөнеледі. Мұны көрген император сабақ болсын деп атына мінеді де, снарядтың жанына барып тұрады. Қатты дауыс шықты да, жарылыс басталды. Бәрі аяқталғанда Наполеон ештеңе болмағандай жаңа ат әкелулерін сұрайды.
Оның ең сүйікті серігі – Маренго атты сұр араб жылқысы болды.
Наполеон өзінің шымыр денсаулығымен мақтана алады. Ол ешқашан қатты науқастанып, ем қабылдамаған. Тек өмірінің соңғы жылдаыр, Әулие Еленаға қуылғанда адам түсінбейтін сырқатқа тап болады. Кейде мұны ауру емес, жауларының ұзақ жылдар бойы тамағына қосып берген күшәласының әсерінен болған қастандық деп айтып жатады.
Трудовой подвиг народа
Укрепление военно-промышленной базы страны.
Вместе с воинами Красной Армии и Флота победу над врагом ковали труженики советского тыла. Под руководством партии они в сжатые сроки, к середине 1942 г., успешно завершили перестройку народного хозяйства на военный лад. Утраченные мощности военной промышленности были не только восстановлены, но и значительно превзойдены. К концу года страна имела слаженное и быстро растущее военное хозяйство.
Для промышленности требовался металл. И рабочий класс, преодолевая трудности военного времени, давал его. В 1942 г. в Советском Союзе, несмотря на значительное сокращение металлургической базы, было выплавлено 8 млн. т, а в 1944 г.- 11 млн. т стали. Этого было недостаточно. И все же СССР производил боевой техники почти в 2 раза больше, чем Германия, которая вместе с оккупированными странами выплавляла 32 млн. т стали. За 1942-1943 гг. советские танкостроительные заводы выпустили около 45 тыс. танков, а германские - 18 тыс.За то же время советская авиационная промышленность дала фронту на 20 тыс. самолетов больше, чем германская. Секрет такого экономического успеха заключался в преимуществах социалистической системы хозяйства нашей страны над капиталистической системой фашистской Германии. Эти преимущества советской хозяйственной системы, основанной на общественной собственности, плановой организации и централизованном руководстве народным хозяйством, в том числе военной экономикой, позволили более эффективно использовать металл и другие материальные ресурсы страны.
Наши рабочие в содружестве с учеными добивались выдающихся успехов в выплавке новых сортов стали. Большое количество броневой, снарядной и других марок качественной стали производили металлурги Магнитогорского и Кузнецкого комбинатов. Качественной стали СССР производил значительно больше, чем Германия.
ответ к заданию приложен к вопросу в виде картинки