Бу кўнгил Ватан дер, кўзимда Ватан,
Неча боқмасин кўз, яна Ватан дер.
Қалбимнинг энг чуқур ерида ётган
Муқаддас, муқаддам сўзим Ватандир.
Тунлари кўзимда йиғлади Ватан,
Йиғлади Варахша, йиғлади Гурганж
Кўзим томчилари қуёшдан улкан,
Кўзим томчилари гоҳ қондир, гоҳ ганж.
Бу кўнгил эрк деди, кўзимдадир эрк,
Кўзимда осмону эркин учган қуш.
Кўксимда орзулар бефано, тирик,
Занжирлар, сиртмоқлар узилди нақ туш.
Тунлари кўзимда йиғлади қуёш,
Йиғлади юлдузлар, йиғлади ҳилол.
Кўзим томчилари гоҳ муздир, гоҳ тош,
Кўзим томчилари – мен севган аёл.
Бу кўнгил улус дер, сени дер, халқим,
Севгилим, овунчим, кўрар кўзим сен.
Қорачиғим аро нур бўлиб балқдинг,
Юрагим тубидан оққан сўзим сен.
Тунлари кўзимда, халқим, йиғладинг,
Йиғлади Навоий, йиғлади Бобир.
Кўзим томчилари гоҳ гул, гоҳ тикан,
Кўзим томчилари гоҳи наводир.
…Бу кўнгил Ватан дер, аммо кўзимда
Елади Широқнинг оқ арғумоғи.
Юрак-ку Ватан дер, аммо бўғзимда
Машрабни маҳв этган дорнинг сиртмоғи.
Бу кўнгил Ватан – дер, аммо ўша он
Кўзимни ёшлатар Қутайба, Боту.
Юрак-ку Ватан дер, аммо уйғонар
Кўзим томчисида босқинлар ўти.
Бу кўнгил Ватан дер, аммо кўксимда
Хоин санчган пичоқ шимиради қон.
Ётурман сарғайган ўтлар устида.
Чериклар ўтади жанггоҳлар томон.
Анғизлар шивирлар қулоғимга жим:
“Турақол, турақол, кутмоқда Ватан”.
Бу кўнгил Ватан дер ва она қуёш
Нурини шимириб мен тириламан.
Ва бағрим туяди озод, бепоён,
Улуғ Ватанимнинг муҳаббатини.
Уйғонган томирда куйлай бошлар қон,
Куйлайди Ватанга садоқатини.
Боқурман теграмда яшнайди ўлкам,
Боқурман теграмда куйлайди баҳор.
Ва қуёш кезади самода улкан,
Унинг қўшиғида олий тилак бор.
Бу қуёш бор экан тирикдирман мен,
Бу кўнгил энтикиб яна Ватан дер.
Қалбимнинг энг чуқур ерида ётган
Энг қутлуғ, ягона сўзим Ватандир.
