африка — континент больших возможностей, которому присущие многообразия естественных условий, богатство запасов минерального сырья, наличие значительных земельных, водных, растительных и других ресурсов. для африки характерное незначительное расчленение рельефа, который оказывает содействие хозяйственной деятельности — развития сельского хозяйства, промышленности, транспорта. расположение большей части континента в экваториальном поясе в значительной мере обусловило наличие огромных массивов влажных экваториальных лесов. на африку приходится 10% площади лесов мира, которые составляют 17% мировых запасов дерева — одной из основных статей африканского экспорта. наибольшая пустыня мира — сахара — содержит в своих недрах огромные запасы пресной воды, а большие речные системы характеризуются исполинскими объемами стока и энергетическими ресурсами. африка богатое на полезные ископаемые, которые являются ресурсами для развития черной и цветной металлургии, промышленности. новым открытиям увеличивается частица африки в разведанных мировых запасах энергетического сырья. запасы фосфоритов, хромитов, титана, тантала большие, чем в любой части мира. мировое значение имеют запасы бокситов, медных, марганцевых, , урановых руд, алмазов, металлов, золота и т.п.. основными районами минерально-сыръевого потенциала есть: «медный пояс» африки, который тянется из района катанги к демократической республике конго через замбию в восточную африку (месторождения меди, урана, , платины, золота, марганца); гвинейская часть западной африки (поклади бокситов, железной руды, марганца, олова, нефти); зона гор атласа и побережье северо-западной африки (, молибден, свинец, цинк, железная руда, ртуть, фосфориты); северная африка (нефть, газ побережья и шельфа средиземного моря).
регионы африки различаются естественными особенностями: обеспеченностью влажной, типами грунтов, растительным покровом. общим есть один элемент - большое количество теплое. значительные территории пустынь и экваториальных лесов неблагоприятные для земледелия. в пустынях земледелие возможное только при наличии источников воды, вокруг которых формируются оазисы. в экваториальных лесах земледелец борется против буйной растительности, а при ее сведении - против эрозии и чрезмерной солнечной радиации, которая отрицательно влияет на состояние грунтов. наилучшие условия для земледелия на высокогорьях и в саванах с благоприятным дежурством влажных сезонов. большинство грунтов материка имеют невысокое естественное плодородие. 3/4 территории континент покрыт красными и красно-коричневыми грунтами, тонкий пласт которых бедный на органические вещества, довольно легко истощается и разрушается. сравнительно плодородными есть красноземы и жовтоземы субтропиков, аллювиальные грунты в других зонах.
Географиялық қабық ландшафттық қабық, эпигеосфера — атмосфера, литосфера, гидросфера және биосфера қабаттарының бір-бірімен тығыз байланыста болатын ортасы, яғни адамзаттың іс-әрекеті өтетін жердің беткі (жоғарғы) қабығы.
Географиялық қабықтың негізгі ерекшелігі — мұнда заттар үш агрегаттық күйде (қатты, сұйық және газ) болады. Екінші ерекшелігі — географиялық қабықтың бір-бірімен тығыз байланыста болатын орталығында (ядросында) органикалық өмір пайда болуы. Бүкіл органикалық өмір өзінің әр алуан көрінісі арқылы литосфераның бірнеше жүздеген метрінен бастап, 4 — 5 км тереңдікке дейін (гипергенез қабатына дейін) және ауа ағындары арқылы стратосфераның төменгі қабатына (озоносфера қабатына дейін) дейін таралады. Құрлықтағы географиялық қабықтың төменгі шекарасы жер бетінен 30 — 40 км тереңдікте, ал тау сілемдерінде 70 — 80 км тереңдікке жетеді. Дүниежүзілік мұхиттардағы географиялық қабықтың төменгі шекарасы 5—8 км тереңдікте, яғни жер бетіне жақын орналасқан.Географиялық қабықты түзуші компоненттерге (құрамдарына) тау жыныстары, ауа массасы, топырақ жамылғысы, су көзі және биоценоздар, полюстік ендіктердегі мұздықтар жатады; негізгі энергетикалық құраушыларына гравитациялық энергия, планетаның ішкі (эндогенді) жылуы, күннің сәулелі (радиациялық) энергиясы және ғарыштық энергия жатады. Географиялық қабықтың негізгі ерекшелігі — оның біртұтастығы. Қабықтың құрамдас бөліктері арасында үнемі зат пен энергия айналымы болатындықтан, біреуінің өзгеруі міндетті түрде басқаларын да өзгеріске ұшыратады. Екінші ерекшелігі — зат және сонымен байланысты энергия айналымы, табиғи процестер мен құбылыстардың қайталанып отыруы. Мұнда айналымдардың күрделілігі әрқалай: бірі механикалық қозғалыстар (атмосфера циркуляциясы, теңіз ағындары), екіншісі, заттың агрегаттық күйінің өзгеруі (жердегі ылғал айналымы), үшіншісі химиялық трансформация (биологиялық айналым).Айналымдар нәтижесінде жер бетінде жыл мезгілдері қайталанып отырады. Айналымдарды негізінен астрономиялық және геологиялық факторлар тудырады. Біріне-бірі қарама-қайшы эндогендік және экзогендік күштердің нәтижесінде географиялық қабық үнемі дамуда болады. Дамудың нәтижесінде жер беті мен теңіз, мұхит түбі аумақтық жіктеуге ұшырайды. Құрлықтағы жіктелудің салдарынан географиялық белдемдер пайда болады. Кеңістікте географиялық құрылымның өзгеруінен ландшафттар мен геокешендер түзіледі. Географиялық қабық ұғымын алғаш рет 1910 ж. орыс метеорологы П.И. Броунов, ал географиялық қабық терминін 1932 ж. орыс географы, акад. А.А. Григорьев енгізді.[1][2][3]
Географиялық қабық екі маңызды қасиеттердің диалектикалық бірлігімен сипатталады: үздіксіздік (континуальдық) және іркілістік (дискреттік). Үздіксіздік географиялық қабықтың кеңістіктегі таралуының тұтастығымен, ал іркілістік - оның жеке геожүйелерге бекінуімен сипатталады.
Объяснение:
думаю правильный ответ
Казбек, Ключевская Сопка,Эльбрус
действующий это Ключевская Сопка
коорды я не знаю сорян