1. Места, где подземные воды близко расположены к поверхности, называют А) такырами В) хамадамі С) оргами Д) оазисами 2. На востоке субтропического пояса расположены: А) муссоные леса (переменно-влажные) В) саванны С) редколесья Д) смешанные леса
География — өте ежелгі ілім. Сонау тас дәуірінің адамдары өздерін қоршаған орта элементтерінің екінші бір жермен ұқсамайтындығын, ондағы табиғи құбылыстардың әр түрлі екендігін байқап отырған. Көрген-білген жерлерін, көкжиектің өзі басып көрмеген арғы жағын ой өрісімен жалғастыра білген. Өз ортасын зерттеп, танып-біліп, салыстырып, тасқа, ағаштың қабығына, жерге сызып белгі салып отырған[7].
Географиялық алғашқы мағлұматтар Шығыстың жазба деректерінде кездеседі. Теңізде жүзу мен сауданың дамуы құрлық беті мен теңіз жағалауын сипаттап жазуды керек етті.
Б.з.б. 6 ғасырда географияда екі бағыт:
жалпы жертану (негізін Аристотель қалады) және елтану (Геродот) айқындала бастады. Содан бері География өзінің дамуында бірнеше сатыдан өтті.
Географияның эллиндік дәуірдегі дамуы Өңдеу Эллиндік дәуірде Эратосфен өзінің «География» атты еңбегінде табиғатты зерттеулердің барлық бағыттарын біріктірмек болды[8].[9] Б.з.б. 1—2 ғасырдағы күрделі географиялық еңбектерге Страбонның «Географиясы» (ел тануы), Птолемейдің «География жөніндегі нұсқауы» (географиялық координаттары көрсетілген елді мекендер тізімі) жатады.
Орта ғасырларда география Қытайда, Парсыда, Орталық Азияда және Араб елдерінде жақсы дамиды.
Ұлы географиялық ашылулар Өңдеу Толық мақаласы: Ұлы географиялық ашылулар ХVI ғасырдан бастап география аса маңызды ғылымға айналып, жеке салаларға бөліне бастады. Осы кезеңдерге географияның ерекше ғылыми тілі картография қалыптасты. Ұлы географиялық ашылулардың ғылыми қорытындылары голланд ғалымы Бернхардус Варениустың “«Жалпы география»” атты еңбегінде (1650 ж.) жинақталды.
Экспедициялар кезеңі Өңдеу XVII — XVIII ғасырларда түрлі елдердің табиғат жағдайларын зерттеуге және оларда өтіп жатқан табиғи процестерді түсіндіруге қызығушылық арта түсті (Г. Лейбниц, Ж. Бюффон, М. В. Ломоносов). Ресейде экономикалық географияның қалыптасуына И. К. Кирилов, В. Н. Татищев, М. В. Ломоносов зор үлес қосты. Жаратылыстану ғылымының XVIII — XIX ғасырлардың I жартысындағы аса көрнекті жетістіктері бұрынғы натурфилософиялық жорамалдардан бас тартуға, "табиғаттағы процестердің бәрінің өзіне тән себептері бар" деген ғылыми тұжырым жасауға мүмкіндік берді. Бұл кезеңде география жөнінде екі түрлі пікір туды: XIX ғасырда неміс саяхатшысы А. Гумбольдт өзінің “Космос” (1845—1862) атты еңбегінде "Физикалық географияның міндеті — табиғат құбылыстарының жалпы заңдарын және олардың ішкі өзара байланыстарын зерттеу", — десе,[10] неміс географы Карл Риттер өзінің “«Dіe Erdkunde іm Verhalt-nіs zur Natus und zur Geoschhіchte des Menschen»” (1822 — 1859) еңбегінде "Географияның басты міндеті — табиғаттың адамға тигізер әсерін зерттеу ғана", — деп түсіндірді.
XIX ғасырдың соңы - XX ғасырдың басындағы ғылыми экспедициялар мен теориялық ашылулар Өңдеу XIX ғасырдың аяғында Ресейде B.В. Докучаев комплексті физгеографиялық зерттеулердің негізін қалап, бұл зерттеулердің міндетін халық шаруашылығы мәселелерін шешумен байланыстырды.[11] География өзара байланыстылықты тануға А. И. Воейков зор үлес қосты. XX ғасырдың басында Л. С. Бергтің, А. А. Борзовтың т. б. еңбектерінде ландшафт туралы ұғым қалыптастырылды. Географиялық ғылыми зерттеулердің дамуына Орыс географиялық қоғамы (1845) үлкен еңбек сіңірді. 19 ғасырдағы және 20 ғасырдың басындағы экспедициялар Азияның бұрыннан беймәлім ішкі аймақтарын (П. П. Семенов-Тян- Шанский, Н. М. Пржевальский, Г. Н. Потанин), Жаңа Гвинеяны (Н. Н. Миклухо-Маклай) зерттеді, Антарктиданы (Ф. Ф. Беллинсгаузен, М. П. Лазарев) ашты.
География өзінің одан әрі даму сатысында (XVIII ғ.) геологияға, XIX ғасырдың I жартысында экономикалық (алғашында “статистикалық”) және физикалық географияларға жіктелді. Географияның зерттеу объектілері мен тәсілдері күрделене түсіп, XX ғасырдың басында география ғылымдарының жүйесін қалыптастырды.
Бүгінгі таңда Жер шарында ашылмаған жер жоқ деуге де болады, бірақ онымен географиялық ашулар тоқтады деген ұғым тумау керек. Жаңа географиялық зерттеулерде ғылым мен техниканың соңғы жетістіктері: ғарыштық және аэро кескіндеулер, геофизикалық зерттеулер, ақпаратты компьютерлік өңдеу және т.б.пайдаланылады. Қазіргі заманғы география ғылымы табиғи ортаны қорғау мен табиғат қорларын тиімді пайдалану, мұхит табиғатын жаңа құралдар мен әдістер көмегімен танып-білу, адамзат пен табиғат арасындағы байланыс, табиғат апаттарын болжау және оларды болдырмау бағытында зерттеулер жүргізуде.[12]
Вот уже полторы тысячи лет, как под песком и глиной скрылись остатки одного из величайших городов древности. а мы до сих пор вспоминаем его, называя этим именем любой большой и шумный город. это, конечно, потому, что этот город часто упоминается в библии. в переводе с аккадского это имя (бабилу) означает «врата бога». небольшое поселение существовало здесь, на берегах великой реки евфрат, уже в середине 3 тысячелетия до нашей эры. караванные дороги шли вдоль евфрата к побережью средиземного моря. вниз по течению реки двигались суда, направляющиеся к старым шумерским южного двуречья. через тигр, соединенный с евфратом каналом, проходил путь к ашшуру и горам загроса, богатым лесом и ценными камня. в начале 19 века до н. э. в месопотамии образовалось небольшое государство с центром в вавилоне, правителям которого суждено создать здесь единую великую державу. самым могучим царем древнего вавилона был хаммурапи (правил в 1792–1750 годах до н. он покорил все соседние враждебные вавилону царства, построил множество дворцов, храмов и каналов. но более всего царь прославился созданием собрания законов. это самое древнее собрание законов из тех, что мы знаем. месопотамские писцы продолжали переписывать и изучать законы хаммурапи много веков спустя после падения созданной им великой державы. потомки хаммурапи правили в вавилоне более ста лет. затем началась эпоха вражеских нашествий. но город отстраивался, жил и развивался. в 8 веке до н. э. вавилон был завоеван ассирией. царь асархаддон (680–669 до н. э.) не желал превращать в пустыню подвластные ему земли: стремясь загладить зло, принесенное его отцом, царь вернул на родину некогда угнанных в ассирию жителей вавилона. но ассирия пала, а в вавилоне с 612 года до н. э. начала править халдейская династия. крупнейшим царем был навуходоносор ii. в 586 году до н. э. после 18-месячной осады войска навуходоносора взяли столицу древнего израиля, иерусалим. жители города были уведены в месопотамию. для иудеев наступил трагический период вавилонского пленения. тысячи угнанных в вавилонию пленных и постоянный приток дани, собираемой с покоренных земель, дали возможность навуходоносору создавать невиданные постройки, снискавшие его столице славу одного из чудес света (висячие сады семирамиды). но уже взошла звезда новой державы, персии. 29 октября 539 года до н. э. кир великий захватил вавилонское царство, а народы, переселенные туда, вернул на родину. в 331 году до нашей эры в город вступили войска александра македонского, который объявил вавилон столицей своей будущей мировой державы. но после смерти александра эти земли вошли в державу полководца селевка. селевк построил город селевкию на реке тигр и переселил туда многих вавилонян. в дальнейшем вавилон тихо угасал, лишившись своего торгового значения. после арабского завоевания в 7 веке н. э. была разрушена система каналов. плодородные почвы стали пустынными, и осталась лишь небольшая деревушка. в середине 5 века до н. э., менее чем сто лет после завоевания месопотамии киром персидским, вавилон посетил греческий и путешественник геродот. геродот назвал вавилон самым красивым из всех городов, какие ему довелось увидеть. город был окружен глубоким, полным воды рвом и высокой стеной, построенной из обожженного кирпича. стены по краям были защищены башнями и столь широки сверху, что по ним могла проехать четверка лошадей. геродота поразил громадный храм, построенный как башня из восьми ярусов; вокруг них шли марши наружных лестниц, устремленные к расположенному на самой вершине башни — святилищу бога мардука. этот храм, наверное, поразил и древних иудеев, которые описали его в библии как вавилонскую башню.
ответ: 1 хз, 2 д (вроде)
Объяснение: