Екінші Дүниежүзілік соғыс (қыркүйектің 1, 1939 — қыркүйектің 2, 1945) — дүние жүзіне үстемдік жасау үшін Германия, Италия, Жапония тарапынан басталған соғыс. 1933 ж. фашистік диктатура орнағаннан кейін Германия дүние жүзіне үстемдік жүргізу жоспарын жүзеге асыруға кірісті. Оны Италия және Жапония үкіметтері қолдады.
Объяснение:
1941 жыл 22 маусым күні Германия КСРО- ға басып кірді.Ең алғаш Брест қамалы құлады.Онда үш дивизияның казармасы бар еді. Германияға Венгрия, Румыния, Финляндия, Италия мемлекеттері қосылды. Соғыс қиянкескі сипат алып, Германия өзінің Қарулы Күштерінің 77% - ын осы майданда ұстады (қ. Ұлы Отан соғысы ).Осы уақыттта неміс авиациясы (люфтваффе) Мәскеуді бомбалауды бастады.Оған жауап ретінде 1941 жылдың жазында Балтық жағалауында орналасқан Кеңес авиациясы Берлинді бомбалады. Мәскеу шайқасында ( 1942, шілде – қараша ) кеңес армиясы өз отанын қорғап қалды. 1941 жылы шілдеде КСРО үкіметі Ұлыбритания және эмигоациядағы Польша, Чехославакия үкіметтерімен келісімге келді. Қыркүйектің аяғы – қазан айының бас кезінде (1941) Мәскеуде АҚШ, Ұлыбритания үкіметтері КСРО- ға қару – жарақпен көмек беру жөнінде келісімге қол қойды. Гитлерге қарсы одақтың негізі қаланды. 1941 жылы 7 желтоқсанда Жапония Тынық мұхиттағы АҚШ- тың Перл – Харбор базасына басып кірді. 8 желтоқсанда АҚШ, Ұлыбритания мемлекеттері Жапонияға соғыс жариялады. 1942 жылы 1 қаңтар күні Вашингтонда 26 мемлекет үндеу қабылдап, фашистік одаққа қарсы күш біріктіруге шешім қбылдады. 1941 жылы 22.12 – 1942 жылы 14.01 Черчилль мен Рузвельт біріккен ағылшын – американ штабын және Тынық мұхитта ағылшын – американ – голланд – Аустралия бірыңғай одағын құруға шешім қабылдады. 1942 жылы Жапония АҚШ- тың Тынық мұхиттағы негізгі соғыс базаларына соққы берді, Тайланд, Сянган (Гонконг), Бирма, Малайя, Филиппин, Индонезияның басты аралдарын басып алды да, Аустралияға қауіп төндірді. АҚШ Атлант теңізіндегі флотының бір бөлігін Тынық мұхитына көшірді де, 1942 жылдың 1 жартысында жапон флотына біршеше соққы беріп (Мидуей теңіз шайқасы), қорғанысқа көшуге мәжбүр етті. Басып алынған жерлерде жапондарға қарсы азаттық қозғалыс күшеді. Америка және Ағылшын флоттары Германияның сүңгуір қайықтарына тойтарыс беріп, 1942 жылы жазда оларды Атлант мұхитынан ығыстыра бастады.
Проблемы экологии Земли, увеличивающиеся с ростом населения и производства, отсылают нас к извечному вопросу: человек хозяин природы или ее неотъемлемая часть?
Любому, кто знаком с развитием планеты, ясно, что история человечества - это лишь страница огромной книги. Читая ее, мы видим, как гениальнейший замысел Вселенной, создавший в пустоте обитаемый оазис, рушится его обитателями. Люди, в противовес всему живому на Земле, не участвуют в созидательном цикле. Мы потребители. Мы берем у природы, живой и неживой, не только то, что необходимо нам для жизни. Улучшая свою среду, делая ее богаче и разнообразнее, люди опустошают многовековые сокровищницы земли, бездумно расходуют ее ресурсы, для создания которых потребовались миллиарды лет и вся мощь природных процессов.
Да, людей стало много, возникли коммуникации, производства товаров потребления, развернулось сельское хозяйство и пищевая промышленность, чтобы прокормить миллиарды. Но! Если собрать всех людей мира и поставить рядом, их численности не хватит, чтобы покрыть площадь острова Мадагаскар. Нас так мало и так много одновременно. Еще сотню лет назад человечество не слышало об экологических проблемах. Что же случилось с нами за этот век?
Человечество стало умнее, образованнее, сильнее, но, увы, не мудрее. Парадокс: каждый школьник без труда назовет десяток ситуаций, когда действия человека наносят непоправимый ущерб родной планете, и, в то же время любой взрослый задумается не тогда, когда бросит на землю окурок или сольет отходы производства в реку, а лишь когда об экологической катастрофе оповестят средства массовой информации. Что же мы имеем? Каждый землянин живет сегодняшним днем, уповая, что «на наш век хватит», а там, дальше, выкрутятся, изобретут, освоят Марс? А на нас надвигаются проблемы. Продолжительность жизни растет с ростом цивилизации, на наш удлинившийся век может и не хватить Земного рая. В пароксизме гнева природа лишит нас кислорода и воды. Мне кажется, что это не сразу остановит людей. В литературе масса тому примеров. Хищные дельцы будут продавать ресурсы за «бешеные деньги». Вы уже сегодня готовы платить за возможность дышать?
Ральф Уолдо Эмерсон сказал: «Природа – вечно изменчивое облако; никогда не оставаясь одной и той же, она всегда остаётся сама собой». Сегодня, когда над нашими грешными головами лишь проплывают кучевые облака экологических проблем, может смениться завтрашним днем, который обрушит на нас грозовую тучу экологической катастрофы. Природа, разгневанная непродуманными деяниями своих чад, может исторгнуть человечество из реальности, изгнать излишне любопытных отпрысков из Рая.
Этот мир, качнувшийся, благодаря нам, в сторону катастрофы, восстановится и вновь зацветет, а вот захочет ли вновь породить Разум - большой вопрос.
Объяснение:
