Иссы́к-Ку́льская котлови́на — межгорная впадина на севере Тянь-Шаня в Киргизии. Обрамлена хребтами Кунгей-Ала-Тоо на севере и Терскей-Ала-Тоо на юге. Дно занято озером Иссык-Куль.Протяжённость котловины составляет около 240 км, ширина — до 90 км. Котловина представляет собой синклинальный прогиб, осложнённый разломами. На дне и по берегам Иссык-Куля имеются древние озёрные террасы (высота 35—40 м) и поднятия, образованные новейшими тектоническими движениями. Склоны обрамляющих гор ущелисты; к озеру с гор текут многочисленные реки (80 рек). Отмечается высокая сейсмичность.В западной части котловины господствуют засушливый климат, а также пустынные и полупустынные ландшафты; здесь выпадает менее 200 мм осадков в год. В восточной части количество осадков составляет 500 мм (в горах до 800 мм), в ландшафте господствуют степи, по склонам гор — леса из тянь-шаньской ели, выше — субальпийские и альпийские луга, выше 3500 м — ледники и снежники.
Қазақстан Шығыс Еуропа платформасының оңт.-шығыс шетін (Каспий маңы синеклизасын) және Орал-Моңғол қатпарлы белдеуінің батыс бөлігін алып жатыр. Қатпарлы белдеу өзінің оңт.-батысында Тұранойпатына (тақтасына) жалғасады.Тақтаның (плитаның) мезокайнозойлық тысының астынанМұғалжар мен Қаратаудың (Маңғыстауда) палеозойлыққұрылымдары шығып жатады. Бұлардың шығысындағы Қазақстанның таулы-қатпарлы бөлігінде Орт. Қазақстан палеозойлық массиві – Сарыарқаны, бірнеше қатпарлы жүйелер мен облыстарды (Шыңғыс – Тарбағатай, Обь – Зайсан және Алтай – Саян қатпарлы облыстарының қазақстандық бөліктері), Солт. Тянь-Шань мен Жетісу Алатауының ендік бағытқа жуық альпілік белдеулерін ажыратуға болады. Каспий маңы синеклизасы (ойпаңы) үш бөлікке жіктелген шөгінділерден тұрады. Төм. бөлігі қалыңд. 13 км-ге дейінгі рифей мен төм. және орт. палеозойдың құмды-тақтатасты, сазды, карбонатты-терригендік қат-қабаттарынан, орт. бөлігі кунгур ярусының (қалыңд. 5 км-дей) тұзды сериясынан, беткі жағы жоғ. пермь-мезозойдың теңіздік, континенттік шөгінділерінен (4 – 6 км) құралған.