«Жеті жарғы» заңдар жинағы мемлекеттің ішкі жағдайын күшейтуге бағытталды. Осы заң негізінде қазақтың тайпа, ру басыларын жылына бір рет жиналуға міндеттеді. Бұл жиындарда мемлекеттің сыртқы және ішкі жағдайына байланысты мәселелер дауыс беру негізінде шешілді. Жиынға қару асынып келген азаматтардың ғана дауыс беру құқықтары болды. Сонымен бірге қару ұстап келген азамат жылына өз байлығының жиырмадан бір бөлігін салық ретінде мемлекетке беруге міндеттелді. Жиынға қатысушы әр рудың өз таңбасы болды. Бұл таңбалар құрылтайда мемлекеттік рәміз дәрежесінде бекітілді.
Қазақтың негізгі байлығы мал болғаны белгілі. Сондықтан «Жеті жарғы» заңдарына сай әр меншік иесі өз малдарына ен салуға міндеттелді. Сонымен қатар, әр рудың жайылым жер меншігі қатаң белгіленді.
«Жеті жарғыда» қылмыстық іс - құқық нормаларына үлкен орын бөлінген. Қылмыс ретіне: кісі өлтіру, мертіктіру, әйелді зорлау, соққыға жығу, қорлау, ұрлық істеу және тағы басқалары жатқан. Кінәлілер жасаған қылмыс деңгейіне сай әртүрлі жазаға кесілген. Бұл жинақта «қанға қан» заңы сақталды. Бірақ билер сотының екі жақ келісуі бойынша жазаны құн төлеумен алмастыруға мүмкіншілігі болған. Құн төлеу төрт жағдайда рәсімделген. Олар: егер әйелі күйеуін өлтірсе және күйеуінің туыстары оны кешірмеген жағдайда, егер әйел некесіз туған баласын өлтірген жағдайда, жұбайлар арасындағы «көзге шөп салушылық» дәлелденген жағдайда және «құдайға тіл тигізгені анықталған жағдайда». Өлім жазасының екі түрі болған: дарға асу және тас лақтыру әрекеттерін қолдану.
Какие тяготы пришлось испытать народу в годы Петровских реформ?
Безусловно, Петру 1 стоит отдать должное, потому что он провел широкомасштабные реформы, которые изменили за невозможно короткий период огромную страну. Однако, у этих реформ, как и у всего прочего, есть обратная сторона медали.
Народу пришлось отказаться от самого главного, от традиционного образа жизни. Они не считали его отсталым или неправильным, это была их жизнь. Но светскость вошла в их жизнь насильно. Кроме того, народ был лишен привычного расслоения на окольничих, дворян и бояр. Теперь все были дворянами и не получали блага просто так, для этого теперь приходилось работать не только непривелигированным слоям общества.
Конечно, для каждого были свои тяготы. Для дворян, например, непомерной тяготой была служба, для кого-то тяготой были налоги и уменьшения прибыли из-за того, что дворянские земли больше не делились, кто-то тяготился тем, что нельзя было больше носить бороды и традиционную одежду.
С каких сословий взыскивалась подушная подать?
Подушная подать – налог с души, то есть взималась с каждого человека. Исключением были дворяне и духовенства, ну а также женщины. То есть подать платили мужчины любого возраста, то есть и старики, и даже новорожденные, как бы это не было абсурдно.