Бақаның қазба қалдығы эоцен дәуірінен белгілі. Қазіргі кезде оның 46 туысының 555 түрі Солтүстік, Орталық Америкада, сондай-ақ, Еуропада, Азияда, Африкада кеңінен таралған. Қазақстанда Бақа тұқымдасының 5 түрі (көлбақа, сүйіртұмсық бақа, сібір бақасы, шөпбақа, қызылаяқ бақа) тіршілік етеді. Олардың денесінің ұзындығы 3 — 32 см, салмағы бірнеше г-нан 3,5 кг-ға жетеді. Денесі жалпақтау, артқы аяқтары алдыңғы аяқтарынан ұзын келеді, секіріп қозғалады. Тістері үстіңгі жақ сүйегінде ғана болады. Артқы аяғының башпайлары арасында жүзу жарғағы бар. Терісі жылтыр, шырышты, өкпесі нашар жетілген, терісі арқылы тыныс алады. Тілінің ұшы екі айыр, жемін тілімен ұстайды, ұсақ жәндіктермен қоректенеді. Аналығы 500-ден 11 мыңға дейін уылдырық шашады, құрлықта да, суда да ұрықтанады. Бақаның дернәсілін итшабақ, кейде шөмішбалық деп атайды. Бақа еті кейбір елдерде (Франция, т.б.) тағам ретінде пайдаланылады. Бақа, сондай-ақ, ғылыми-зерттеуге, тәжірибе жұмыстарында кеңінен қолданылады.[
Самое крупное восстание в Дагестане против Российской империи произошло в 1877 году. Причинами этого восстания являлись как внутриэкономические, социально-политические, так и внешние факторы. Гнет местных феодалов, опиравшихся на штыки царских солдат, постоянные, непосильные подати, налоги, непомерные повинности, расхищение общественных земель и пастбищ, приведшее в конце концов к росту числа безземельных горцев, деградация хозяйства и нищета населения все это заставило горцев поднять оружие против русского царизма. Восстание, как известно, было жестоко подавлено. Последствия восстания для народов Дагестана были ужасными. Изучением восстания занимались как историки и исследователи Дагестана, так и России: до революции, в советскую эпоху и в настоящий период.