Көптеген ғасырлар бойы Сарыарқаны қуатты қыпшақтар этносы мекендеген. Қыпшақтар батыс ғұндардың юебань (жубан) үрім-бұтағынан шыққан тікелей ұрпақтары болды. Қыпшақтар (қимақтар) туралы осындай мәліметтер Қашғари, әл-Идриси, Гардизи, Бейхаки еңбектерінде, Худуд-ал-Алем анонимдік шығармасында (Әлемдер шегінде) және басқаларында бар.
Қыпшақтардың шығу тегі туралы аңызда былай делінген: «Оғыз-хан бектерінің бірі [өзімен] бірге әйелін алып, [жорыққа] шығады. Өзі шайқаста қаза табады; оның әйелі аман қалады… Оның аяғы ауыр еді:… күн суық болды… ол [шіріген] қуысты ағашта туады». Бұл туралы ханға хабар жеткізген кезде ол: «Оның әкесі менің қолымда қаза тапты; оның қорғаушысы жоқ» деді (А.Н.Кононов, Түрікмендердің шежіресі, М.-Л., 1958, 43). Оғыз-хан оны асырап алып, Қыпшақ деп атайды. Қыпшақ сөзі көне түркі тілінен аударғанда қуысты ағаш деген мағына береді.
Қытайдың Шицзи және Цяньхань-шу дереккөздерінде б.э. дейінгі II ғасырда қыпшақтар (қытай транскрипциясында «кюеше» немесе «кыйчак») туралы алғашқы ақпаратты табуға болады. «Наныпи» хроникасынан қыпшақтар б.э.д. I ғасырда Тарбағатайдан батысқа қарай Каспий далаларына дейінгі жерді қоныстанғаны мәлім. Араб дереккөздері бойынша қыпшақтардың оңтүстікте оғыздармен және қаңлылармен, шығыста қарлұқтар мен қырғыздармен, батыста оғыздар мен печенегтермен ортақ шекаралары болған.
Қыпшақтардың иеліктері қазіргі заманғы Орталық, Солтүстік Шығыс және Батыс Қазақстан аумағын қамтыды. Қыпшақ иеліктерінің орталықтары Ертісте және Ұлытау даласында орналасты. Ибн Хордадбехтің есептеулері бойынша Тараз қаласынан Ертістегі қыпшақ иеліктеріне дейінгі қашықтық түйе жүріспен 81 күндік жолды құрады. Орталық Қазақстанда қыпшақтарға ауқымды металлургиялық облыс тиесілі болды (Баянауыл және Қарқаралы алабы, Степняк, Жезқазған және т.б.).
Правление Ивана Грозного имело огромное значение для русской истории, для дальнейшего укрепления Русского государства и самодержавной власти. Политика Ивана как бы два этапа: реформы 50-х годов усилили самодержавную власть, ограниченную сословно-представительными учреждениями в центре и на местах; затем опричнина стала попыткой установить абсолютную монархию. Реформы 50-х годов 16 века укреплению Российского централизованного многонационального государства. Они усилили власть царя, привели к реорганизации местного и центрального управления, укрепили военную мощь страны.
1549 год — созыв Земского собора. Создание единой системы государственного управления - приказов, во главе которых стояли приказные судьи — бояре и дьяки. Полномочия приказов были четко разграничены.
1550 год — принятие нового «Судебника» , устанавливающего размеры судебных пошлин, вводящего контроль за деятельностью судебных властей. Впервые взяточничество признано преступлением.
1551 год — о инициативе паря созван церковный собор для улучшения церковного порядка и благочиния. Царь представил собору список недостатков и непорядков в церковной жизни, изложив его в ста главах, поэтому он вошел в историю как «Стоглав» . На церковном соборе принят единый общерусский пантеон святых. Церковные земли передавались под контроль царя, был введен церковный суд, монастырям запрещено ссужать деньги в рост.
1555 год — реформа местного самоуправления (отмена «кормлений») . Прежде в уезд на небольшой срок назначался наместник, обычно из числа родовитых бояр. Население платило в его пользу налоги и пошлины («кормило» его) , а он правил суд. Теоретически наместник должен был заботиться об исполнении различных государственных задач, например, о состоянии крепостей, дорог и о выплате жалованья служилым людям. На практике чаше всего «кормленщик» клал деньги себе в карман. Подати поступали прямо в казну.
1566 год — принято новое «Уложение о службе» , определявшее порядок военной службы дворян. Служить можно было с 15 лет, служба передавалась по наследству. «Уложение» определяло размер предоставляемых за нее поместий и количество ратников, которых должны были приводить с собой помещики. Появилось на Руси и регулярное стрелецкое войско общей численностью 12 тыс. человек.
Правление Ивана Грозного имело огромное значение для русской истории, для дальнейшего укрепления Русского государства и самодержавной власти. Политика Ивана как бы два этапа: реформы 50-х годов усилили самодержавную власть, ограниченную сословно-представительными учреждениями в центре и на местах; затем опричнина стала попыткой установить абсолютную монархию. Реформы 50-х годов 16 века укреплению Российского централизованного многонационального государства. Они усилили власть царя, привели к реорганизации местного и центрального управления, укрепили военную мощь страны.
Көптеген ғасырлар бойы Сарыарқаны қуатты қыпшақтар этносы мекендеген. Қыпшақтар батыс ғұндардың юебань (жубан) үрім-бұтағынан шыққан тікелей ұрпақтары болды. Қыпшақтар (қимақтар) туралы осындай мәліметтер Қашғари, әл-Идриси, Гардизи, Бейхаки еңбектерінде, Худуд-ал-Алем анонимдік шығармасында (Әлемдер шегінде) және басқаларында бар.
Қыпшақтардың шығу тегі туралы аңызда былай делінген: «Оғыз-хан бектерінің бірі [өзімен] бірге әйелін алып, [жорыққа] шығады. Өзі шайқаста қаза табады; оның әйелі аман қалады… Оның аяғы ауыр еді:… күн суық болды… ол [шіріген] қуысты ағашта туады». Бұл туралы ханға хабар жеткізген кезде ол: «Оның әкесі менің қолымда қаза тапты; оның қорғаушысы жоқ» деді (А.Н.Кононов, Түрікмендердің шежіресі, М.-Л., 1958, 43). Оғыз-хан оны асырап алып, Қыпшақ деп атайды. Қыпшақ сөзі көне түркі тілінен аударғанда қуысты ағаш деген мағына береді.
Қытайдың Шицзи және Цяньхань-шу дереккөздерінде б.э. дейінгі II ғасырда қыпшақтар (қытай транскрипциясында «кюеше» немесе «кыйчак») туралы алғашқы ақпаратты табуға болады. «Наныпи» хроникасынан қыпшақтар б.э.д. I ғасырда Тарбағатайдан батысқа қарай Каспий далаларына дейінгі жерді қоныстанғаны мәлім. Араб дереккөздері бойынша қыпшақтардың оңтүстікте оғыздармен және қаңлылармен, шығыста қарлұқтар мен қырғыздармен, батыста оғыздар мен печенегтермен ортақ шекаралары болған.
Қыпшақтардың иеліктері қазіргі заманғы Орталық, Солтүстік Шығыс және Батыс Қазақстан аумағын қамтыды. Қыпшақ иеліктерінің орталықтары Ертісте және Ұлытау даласында орналасты. Ибн Хордадбехтің есептеулері бойынша Тараз қаласынан Ертістегі қыпшақ иеліктеріне дейінгі қашықтық түйе жүріспен 81 күндік жолды құрады. Орталық Қазақстанда қыпшақтарға ауқымды металлургиялық облыс тиесілі болды (Баянауыл және Қарқаралы алабы, Степняк, Жезқазған және т.б.).
Объяснение: