АҚШ-тағы, бүкіл капиталистік дүниедегі дағдарыс ескі капитализм дәуірінің күні біткендігін көрсетті, дағдарыстың терендігі, оның бүкіл дүниежүзіне жайылуы төтенше және ауқымды шаралар қолдануды талап етті.
Бұл жылдары АҚШ-та билік республикашылдар партиясының қолында еді Президент Герберт Гувер, бұрын жолы болған тау-кен инженері және кәсіпкер, осының алдындағы сауда министрі қызметінде өзінің іскерлік қасиеттері, филантропияға бейімдігі, бизнеске деген адал қызметінің арқасында 1928 ж. үкімет басына келген болатын. Гувер мемлекеттің бизнеске араласпауы туралы XIX ғ. либерализмі мен дарашылдық ұстанымдарын қолдады. 1931 ж. жаппай жұмыссыздық жағдайында ол коғамдық жұмыстар ұйымдастыру туралы ұсыныстарды қараудан бас тартты. Гувер келісім берген бірден-бір ірі шара — ол Қайта құрушылық қаржы корпорациясын (ҚҚҚК) құру болды. Бұл үкіметтік ұйым банктерге, темір жолдарға» сақтандыру компанияларына қарыз беру меселелерімен айналысты.
1932 ж. қарашада өткен президент сайлауында Гуверге қарсы демократиялық партияның кандидаты Франклин Делано Рузвельт дауысқа түсті. Сайлау науқанының барысында Гувер жаңа бағдарлама ұсынбады. Рузвельт, керісінше, өзгерістердің жалпы талабына құлақ асып, бір сөзінде "Мен американ халқына жаңа бағыт уәде етемін", — деп жариялады. Бұл "жаңа бағыт" ("нью дил") тартымды сөз тіркесі кең тараған ұранға және саясаттың атына айналды. Ол жаңа президент конгресс арқылы бүтіндей бір заң, пакетін өткізгеннен кейін, 1933 ж. наурыз-маусым айларындағы реформалардың "жүз күні" деп аталған кезеңде ғана мазмұн тапты. Президент өз миссиясын дұрыс түсінді - төтенші жағдайлар төтенші шараларды қабылдауды қажет етеді.
Объяснение:
Марко Поло (1254-1324), итальянский купец и путешественник. В 1271-1295 гг. совершил путешествие через Центральную Азию в Китай, где прожил около 17 лет. Находясь на службе у монгольского хана, посетил разные части Китая и пограничные с ним области. Первым из европейцев описал Китай, страны Передней и Центральной Азии в “Книге Марко Поло”. Характерно, что к ее содержанию современники отнеслись с недоверием, лишь во второй половине XIV и в XV в. ее стали ценить, и вплоть до XVI в. она служила одним из основных источников для составления карты Азии.