адамның шығу тегін, дамуын, дене құрылысын, нәсілдік ерекшеліктерін зерттейтін жалпы биология ғылымының қоғамдық ғылымдармен тығыз байланысы бар саласы. Антропология (грекше arthropos – адам, logos – ілім) терминін алғаш рет Аристотель енгізді.
Антропология (грекше antropos - адам) – адам туралы ғылым. Ол адамның шыққан тегін және оның барлық кезеңде бірдей даму типін зерттейді. Әрине, адам денесінің құрылысын анатомия зерттейді. Бұл ғылымдардың бір-бірінен айырмашылығы неде? Антропологтар анатомдарға қарағанда басқа тұрғыдан қарайды. Қалыпты анатомия адамды жинақтап, «орталық» тип деңгейінде абстракты үлгі есебінде зерттейді. Антропологияда адамды салыстырмалы кең көлемде, әрбір адамның жеке әрекеттерін зерттейді: жыныстық, жастық, конституциялық, қызметтік, этникалық және нәсілдік. Бір қатар сұрақтар бойынша антропология, этнография және археологиямен де тығыз байланысты. Антропология адам тарихымен байланысты, жер қоймасынан табылған заттарды зерттейді. Этнография халықтың тұрмысы мен мәдениет ерекшеліктерін, олардың шығу тегін, таралу жолдарын және мәдени тарихи қарым-қатынастарын да зерттейді. Антропология – табиғаттануға жатады. Бірақта биологиялық пәндер ішінде алатын орыны де ерекше, себебі, адам екі қоғамның өкілі – биологиялық және әлеуметтік. Адам – қоғам мүшесі. Адамның, адам болып қалыптасуы жіне оның өмірі қоғамдық ұйымда өтеді. Еңбек пен қоғам – адамның тіршілігі мен жағдайының негізі, оған әлеуметтік тарихи жағдайлар әсер етеді. Антропология ғылымы бірнеше бөлімнен тұрады.
Творчество Бухара жырау — поэта-импровизатора многогранно, он был высокоразвитым человеком и говорил на 4-х языках:
арабском;
казахском;
джунгарском;
китайском.
Великого акына интересовали все аспекты жизни казахского народа и его правителей. Основой творчества жырау были толгау — стихотворения-размышления, которые освещали волнующие поэта вопросы. Бухара жырау называли поэтом-летописцем. Его произведения заложили основу казахской литературы. В XVII–XVIII веках жырау доминировали в казахской поэзии, их поэтический дар почитали, своим словом они влияли на народные массы. В творчестве Бухара жырау были:
Напутствия и советы хану
В те далекие времена считалось, что дар поэтической импровизации послан человеку свыше. Обладатели этого таланта владели сакральными знаниями, они могли предсказывать будущее. Одной из причин, почему Абылай хан приблизил к себе Бухара жырау, был его дар ясновидения. Акын предсказывал хану благоприятное время для похода и советовал, как поступать в сложных и противоречивых ситуациях. Он предлагал Абылаю наладить дружеские отношения с соседними державами
Духовенство,дворяне ,должностные лица королевской администрации,солдаты и офицеры ,профессора и студенты университетов, а также некоторые вольные города (в том числе Париж)