Ислам халифаты (араб.: خلافة إسلامية) — халифалар басқарған араб-мұсылман мемлекеттерінің Еуропа елдеріндегі атауы. Мұхаммед пайғамбар Батыс Арабияда құрған мұсылман қауымы (Умма) Араб халифатының ең алғашқы түп негізі болды.
Хилафа, 622–750
Мұхаммед пайғамбар дәуіріндегі халифаттың кеңеюуі, 622–632
Рашидун дәуіріндегі халифаттың кеңеюуі, 632–661
Умайяд халифаты, 661–750
632 — 56 жылдардағы халифаттың астанасы — Медине қаласы Араб жорықтарының бірінші кезеңінде халифаттың құрамына Ирак, Иран түгел дерлік, Кавказ сыртының басым бөлігі, Сирия, Палестина, Египет кірді, ал екінші кезеңінде оған Солт. Африка, Пиреней түбегінің көп бөлігі, Орта Азия, Табарстан, Джурджан (Горган), Синд қосылды. Халифат тұсында ислам дінінде сунниттер мен шииттердің, хариджиттердің алғашқы діни-саяси ағымдары және түрлі халифаттар (Омейя әулеті халифаты (929 — 1031), Аббас әулеті халифаты (750), Фатима әулеті халифаты (909 — 1171), Кордова халифаты), Сасани, Тулуни, Әли әулеті, Тахир әулеті, Самани әулеті т.б. билеген мемл-тер мен жергілікті әмірліктер пайда болды. 1258 ж. Хулагу хан бастаған моңғол әскерлері Бағдадты алып, Аббас әулетінен шыққан соңғы халиф Мұстасимді өлтіргеннен кейін А. х. мемл. ретінде жойылды.[1] Халифат– халифтар басқарған, құқықтық жүйесі исламның сүнниттік тармағына негізделген мемлекеттердің жалпы атауы. Алғаш Батыс Арабияда 632 – 56 жылы Мұхаммед Пайғамбардың басшылығымен құрылған. Қазақстаннан халифат құрамына кейбір оңтүстік аймақтар (Фараб, Испиджаб, Яссы, — халифалар басқарған ортағасырлық араб мемлекеттері. Мұсылман теократиясына негізделді. Халифаттың түпкі негізі 7 ғасырларда Батыс Арабияда Мұхаммед пайғамбар (ғ.с.) құрған мұсылман қауымы — умма болды. Арабтардың жаулап алулары нәтижесінде халифат Арабия түбегін, Иран, Иракты, Орталық Азия мен Кавказдың көпшілік бөлігін,Сирия, Палестина, Египет, Солтүстік Африка, Пиреней түбегінің басым бөлігін, Синдті қамтыған орасан зор мемлекетке айналды (қ. Араб халифаты Арабтардың Орталық Азияға жорықтары). Омейя әулеті (661 — 750) мен Аббас әулеті (750 — 1258) кезінде халифат құл иеленушілік және патриархалдық тәртіптер сақталған, феодалдық қатынастар басым дамыған мемлекет болды. 7 — 10 ғасырларда халифатта дүниежүзілік мәдениеттің дамуында маңызы зор болған жарқын да сан алуан мәдениет қалыптасты (қ.Араб мәдениеті). 9 ғасырда құрамына кірген мемлекеттердің экономикасының дамуының әркелкілігі, аймақтар арасындағы шаруашылық байланыстардың әлсіздігі, жер-жердегі халифатқа қарсы көтерілістер, билеушілердің өзара тақ таласы мемлекеттің ыдырауын және іс жүзінде дербес ұлттардың құрылуын тездетті. 10 ғасырдың 1-жартысынан бастап Фатима әулетінің (909 — 1171), Испанияда Омейялар (929 — 1031) мен Аббастардың Халифаттары өмір сүрді. Фатима әулеті халифтері өз қолдарына діни, зайырлы биліктерді қатар шоғырландырды. Аббас әулеті халифтары 945 жылы Бағдадты Буилер жаулап алғаннан кейін зайырлық биліктен айрылды. 1055 жылы Бағдадтағы Буилер билігін салжұқтар алмастырды. Салжұқтардың біртұтас мемлекеті ыдырағаннан кейін (1118) Аббас әулеті Тигр мен Евфрат алабында жаңа Халифат құрды. 1258 жылы Бағдадты моңғолдар басып алғаннан кейін Халифат мемлекет ретінде өмір сүруін тоқтатты. Алайда Египетті 1517 жылы түріктер жаулап алғанға дейін Аббас әулеті халифтері Каирде тұрып, өздерінің діни беделімен жергілікті сұлтандарды және басқа да мұсылман елдерінің билеушілеріне ықпал етті, оларға қаржы жағынан көмектесті. Кейін түрік сұлтандары өздерін халифтер деп атай бастады. Олар мұны Египетті жаулап алғаннан кейін Аббас әулетінің соңғы өкілінен мұраға алғандықтарымен түсіндірді. Түрік Халифатын 1924 жылы наурызда республикаТүркия жойды.[2]
Объяснение:
г.) и ответь на следующие вопросы:
1. Запиши название политики, о которой идет речь в данном отрывке. Укажи
даты ее начала и окончания.
2. Приведите не менее трёх обстоятельств, которые вызывали недовольство
автора в указанный период.
3. Используя текст источника и собственные знания по истории, укажите не
менее трёх особенностей экономической политики, которые привели к положению,
отраженному в письме.
«Почему так дёшево ценится крестьянский труд? Мы, крестьяне, думали, что
с завоеванием власти рабочих и крестьян нам будет много лучше. Но, понастоящему, видим, что нам приходится хуже, потому что до
империалистической войны нам доступнее было покупать фабричные изделия.
Если продал 1 пуд муки, купил 5 аршин ситцу, сахару тоже можно было купить 5
фунтов. В настоящее время за 1 аршин ситцу надо платить полпуда муки, и так
же за сахар. Раньше гвозди были кровельные четырехдюймовые — 2 рубля за пуд,
а в настоящее время за 1 пуд гвоздей надо продать 13 пудов муки. И вообще,
фабричное изделие дороже, чем в старое время, в 4 и 5 раз, если говорить ввиду
революции; и нарушение в государстве — кризис и во всём недостаток. И так же
кризис в хлебе... А если до войны был такой кризис и недостаток в хлебе у
крестьян, если бы траву ели, как в настоящее время, хлеб был бы не дешевле трёх
рублей. Значит, сравнивая с нам, крестьянам, совершенно фабричный
товар недоступный... Крестьянство раньше одевалось почти что всё фабричным
изделием, а нынче в деревнях не увидишь фабричной одёжи... Потому
крестьянству нашей местности очень трудно восстановить свое крестьянское
хозяйство... А рабочий народ всё-таки пользуется своим изделием и крестьянским
больше, чем крестьянин...»
Объяснение:
сбасибо боьшее
в первом натуральное хозяйство