1881 - Положение о мерах к охранению государственного порядка и общественного спокойствия (принято как временная мера на три года, но действовало до 1917 года). По нему в любой губернии разрешалось вводить чрезвычайное положение «для водворения спокойствия и искоренения крамолы».
1882 - создан Крестьянский поземельный банк (формально создан для крестьянам в покупке земли; на деле проценты были слишком высокими, и зачастую за неуплату платежей банк получал в собственность земли заемщиков).
1885 - создан Дворянский поземельный банк (организован для поддержки помещиков, которые могли получить ссуду на льготных условиях и заложить земли под относительно невысокие проценты).
1892 - принят новый Таможенный устав. Он упорядочил таможенную охрану на море и в прибрежных водах (таможенной полосой признавалось пространство воды в три морские мили от берега). В то время таможенные сборы в системе российских государственных доходов занимали второе место после доходов от торговли крепкими спиртными напитками и составляли 14,5% активов государственного бюджета
1893 - с целью контроля за качеством спиртных напитков введена казенная винная монополия, которая стала приносить существенный доход в государственную казну.
1897 - денежная реформа (подготовка начата в царствование Александра III).
В экономической политике ставка делалась на протекционизм и золотой стандарт.
1882 - Временные правила печати (действовали до 1905 года); привели к усилению цензуры, в результате чего прекратили существование многие радикальные и либеральные периодические издания: «Отечественные записки», «Дело», «Голос», «Земство».
1884 - Университетский устав ликвидировал автономию университетов, отменил выборы ректоров и деканов, усилил полицейский надзор за студентами.
1884 - Введение контроля Синода над начальными школами.
1887 - циркуляр министра просвещения И.Д. Делянова о регулировании состава учащихся средней школы; так называемый циркуляр «о кухаркиных детях» запрещал принимать в гимназии детей кучеров, лакеев, поваров и т.п.
1887 - ограничение приема евреев в средние и высшие учебные заведения (норма приема для евреев: в черте оседлости - 10%, вне черты - 5%, а в обеих столицах - 3%). За несколько лет до этого, в 1881-1882 по югу страны прокатилась волна еврейских погромов при попустительстве местной администрации. Евреи подверглись жестоким избиениям, а их дома были разорены.
1886 - земская реформа; уменьшался ценз для дворянства и увеличивалось количество дворянских гласных; крестьянство лишалось выборного представительства, гласных из крестьян назначал губернатор.
1889 - Положение о земских участковых начальниках. Земские начальники, назначаемые из местных потомственных дворян, сосредоточивали в своих руках административную и судебную власть; мировой суд в деревне был уничтожен.
1890 - Положение о губернских и уездных земских учреждений, по которому вследствие изменения ценза дворяне получили абсолютное преобладание в земствах.
1892 - Городовое положение (избирательное право предоставлялось лишь состоятельным горожанам, за счет чего круг избирателей сужался; все городское самоуправление поставлено под строгий контроль администрации; значительно расширялась сфера полномочий губернатора по отношению к городской думе).
1887 - министры внутренних дел и юстиции получили право объявлять закрытыми заседания суда.
1887 - повышен имущественный и образовательный ценз для присяжных заседателей.
Әбілхайырдың ішкі саясаты қайшылықтарға толы. Көшпелі дворяндардың қолдауымен билікке келген хан орталықтандыру және көшпелі Ру билеушілерінің артықшылықтарын шектеу саясатын жүргізе бастады.Сыртқы ереже.
Объяснение:
Әбілхайырдың қол астында қазақ жерлерін біріктіру. Билікке келген Әбілқайыр Ұлыстың қалдықтарын біріктіруге және орталықтандырылған мемлекет құруға бағытталған белсенді қызметін бастады. Ол Сібір мен Қазақстан аумағында билік еткен кезде бірқатар жартылай тәуелсіз иеліктер болды. Сырдария ауданы Орталық Қазақстанның едәуір бөлігін иеленген Ахмет пен Мұхаммед ханның қол астында болды. Есілдің бойында Мұстафа ханның жерлері болса, Сібірдің бір бөлігі қажы Мұхамедке бағынды. Ең ықпалды топ би Едігенің ұрпақтары болды, олардың басында ағайынды Мұса мен Жамбырши тұрды. Бұл 1430г. Абулхаиру тура келді упорную күреске Қажы-Мұхаммед үшін алқабына Тобыл. Өзінің қарсыласын жеңгеннен кейін Әбілқайыр Ахмед пен Мұхаммед ханға қарсы шықты. Сырдариядан алыс емес жерде жаңа шайқас басталып, ол тағы да жеңіске жетті. Оның қарсыластары Кши Мұхаммедке қашып, Хаджи Тарханға пана тапты. 1446 жылы Әбілқайыр Сырдарияға жорық жасап, Созақ, Сығанақ, Ақ Қорған, Өзген қалаларын басып алды. Сығанақ мемлекеттің жаңа астанасы болды. Сол жылы оған мусс-тафа хан қарсы шықты, оның тағдыры Есілде болған ай билеушілерінің бірі. Мұстафа бөлініп, оның барлық мүлкі Әбілхайырдың жақтастары арасында бөлінді. Бұл соңғы үлкен жеңіс болды, содан кейін бірқатар ішкі және сыртқы саяси жеңілістер болды.
Әбілхайырдың ішкі және сыртқы саясаты. Әбілхайырдың ішкі саясаты қайшылықтарға толы. Көшпелі дворяндардың қолдауымен билікке келген хан орталықтандыру және көшпелі Ру билеушілерінің артықшылықтарын шектеу саясатын жүргізе бастады. Замандастары Әбілқайыр мемлекетіндегі алауыздық пен алауыздықтың себебі болған деп жазды. "мемлекетті басқару дәстүрі мен сұлтандық жарғысы бұрынғы тәртіпке сәйкес келмеді және ежелгі әдет-ғұрыптарды сақтамады". Мұның бәрі ықпалды ру билеушілері мен Сұлтандықтың бір бөлігінде оппозицияның пайда болуына себеп болды. Оппозицияның басында Барақ хан Жәнібектің ұлы қажы-Мұхаммедтің немересі Ибак-оглан тұрды. Кши-Мұхаммедтің ағасы Керей, Әбілхайырдың туысы Жәдігер және оның ұлы Бург-оглан, Мұса және Жамбыршы.
Ішкі алауыздықты пайдаланып, қажы-Тарханнан Ахмет қайтып келді, оған Солтүстік Арал өңірінің барлық көшпелі рулары бағынды. Мұса мен Жамбыршы Жагидер хан деп жариялап, Әбілхайырға бағынудан бас тартты. Жағдай ойраттардың рейдтерімен қиындады. Моңғолдардың батыс тармағы ойраттар осы кезеңде Моғолстанға қарсы жаулап алу жорықтарын бастайды. Әбілхайырдың соңғы тірегі болған отырықшы-жер аудандарының жоғалуы оның өліміне қауіп төндірді. Сондықтан хан ел ішіндегі қиындықтарға қарамастан ойраттарға қарсы жорыққа шықты.
Әбілхайыр мен ойрат билеушісі Үз-Темір Тайшы әскерлері арасындағы шайқас Сығанақ маңындағы Көк-Кеңес жерінде өтті. Әбілқайыр толық жеңіліске ұшырап, Сығанақ қабырғасынан тыс жасырынуға мәжбүр болды. Ойраты емес, армысың, кедергі, авариялар мен rob барлық алқабына Сырдария. Көптеген қалалар басып алынды, соның ішінде Түркістан, Ташкент, Отырар, Әбілқайыр қорлаушы әлемге қол қоюға мәжбүр болды. Осыдан кейін оның беделі ақыры төмендеді.