Наполеон Буонапарте (корсикалық түрде ол өзін 1796 жылға дейін атаған)[6] өзінің кәсіби әскери қызметін 1785 жылы артиллерияның кіші лейтенанты шенінде бастады. Ұлы француз төңкерісі кезінде 1793 жылы 18 Желтоқсанда Тулонды басып алғаннан кейін бригадир генерал дәрежесіне жетті. 1795 жылы вандемиердің 13 көтерілісін жеңуде шешуші рөл атқарғаннан кейін Директория дивизия генералы және тыл әскери күштерінің қолбасшысы болды. 1796 жылы 2 наурызда Италия армиясының қолбасшысы болып тағайындалды. 1798-1799 жылдары Мысырға әскери экспедицияны басқарды.
1799 жылы Қарашада (18 брюмер) төңкеріс жасап, алғашқы Консул болды. Кейінгі жылдары ол бірқатар саяси және әкімшілік реформалар жүргізіп, біртіндеп диктаторлық билікке қол жеткізді.
1804 жылы 18 мамырда император болып жарияланды. Жеңіске жеткен Наполеон соғысы, әсіресе 1805 жылғы австриялық науқан, 1806-1807 жылдардағы Пруссия және поляк жорықтары, 1809 жылғы австриялық науқан өз үлестерін қосты
Во Франции XVIII века господствовала абсолютистская монархия - в руках короля Людовика XVI была власть над жизнью и смертью любого жителя страны. Однако у Франции были значительные финансовые проблемы, она уже не была такой сильной, как в Развивались идеи просветительства, провозглашавшие равенство, гуманизм и верховенство права, пробудившие в народе неприязнь к стоявшим выше законов богачам, в руках которых находилась вся полнота власти. Бунтовали прежде всего образованные горожане (буржуазия), лишённые влияния на публичную жизнь, крестьяне, работавшие на хозяев и из года в год сражавшиеся с неурожаем, и плебс, голодающий в городах. Общественное возмущение в конце концов переросло в революцию, изменившую лицо мира.
Как известно в 18 веке власть принадлежало монарху Людовику XVI. Но он не смог сохранить могущество франции, во время его правления казна опустела, начался голод. Тогда уже он решил собрать генеральный штаты . Где третье сословие объявило себя учредителями государства. После чего народам ,был совершен поход на бастилию, она пала, так началась революция во Франции . В итоге революции Франции с абсолютизмом стало покончено. Исполнительная власть передавалась Директории. А Законодательная власть консулу, по 18 термидором Напалеон Бонапарт стал им.
Наполеон Буонапарте (корсикалық түрде ол өзін 1796 жылға дейін атаған)[6] өзінің кәсіби әскери қызметін 1785 жылы артиллерияның кіші лейтенанты шенінде бастады. Ұлы француз төңкерісі кезінде 1793 жылы 18 Желтоқсанда Тулонды басып алғаннан кейін бригадир генерал дәрежесіне жетті. 1795 жылы вандемиердің 13 көтерілісін жеңуде шешуші рөл атқарғаннан кейін Директория дивизия генералы және тыл әскери күштерінің қолбасшысы болды. 1796 жылы 2 наурызда Италия армиясының қолбасшысы болып тағайындалды. 1798-1799 жылдары Мысырға әскери экспедицияны басқарды.
1799 жылы Қарашада (18 брюмер) төңкеріс жасап, алғашқы Консул болды. Кейінгі жылдары ол бірқатар саяси және әкімшілік реформалар жүргізіп, біртіндеп диктаторлық билікке қол жеткізді.
1804 жылы 18 мамырда император болып жарияланды. Жеңіске жеткен Наполеон соғысы, әсіресе 1805 жылғы австриялық науқан, 1806-1807 жылдардағы Пруссия және поляк жорықтары, 1809 жылғы австриялық науқан өз үлестерін қосты