Қарахан мемлекеті (парсыша ایلک خانیان - Ilak-Khānīyān) (942–1212 жж.) — Орталық Азиядағы ортағасырлық мемлекет.
Қарахан қағанаты Шығыс Түркістан, Жетісу, Сырдария, Талас, Шу өңірін құтты қоныс етті. Оның құрылуы 940 жылдан басталады. Қағанаттың орталық астанасы Шу өзені бойындағы Баласағұн, кейінірек Ордакент (Тараз) қаласы. Қарахан мемлекеті Үзген, Мерке, Құлан сияқты қалаларында ірі алыпсатар алпауыттар мен қолөнершілер мекендеген.
Қарахан әулетінің негізін салушы Сатұқ Боғрахан (915–955жж.) болып есептелінеді. Ол Қарлұқ хандығының іргесін көтеріп, мәртебесін асырушылардың бірі – Білге құл Қадыр ханның немересі. Сатұқ Тараз және Қашғар қалаларын өзіне қаратып, 942 жылы Баласағұндағы билеушіні құлатып, өзін жоғары қаған деп жариялайды. Мемлекеттің күшеюіне қарлұқ, шігіл, ягма тайпалары үлкен үлес қосты. Сатұқ өлгеннен кейін билік оның баласы Мұсаға көшті, ол 960 жылы Қарахан мемлекетінің халқын ислам дініне қаратты. Оның астанасы Қашғар болды. Сатұқтың екінші баласы Сүлеймен-ілек Баласағұнды иеленді. Кейін бұл өңірді оның ұлы Хасан Боғра-хан мұра етіп алды. Мұса өлген соң, Қарахан жеріндегі жоғарғы қаған атағы оның баласы Әли Арслан ханға көшті. 990 жылы Қарахан билеушілерінің бірі Хасан (Харун) Боғра хан Испиджабты бағындырды. Ал 992 жылы қарахандықтар шығыста Хотанды, батыста Бұхараны басып алды. 999 жылы Қарахан билеушісі Әли Арсланның баласы Насыр Орта Азиядағы Саманилер мемлекетіне соққы берді. Қарахан хандығы ұзақ соғыстардан кейін 1004–1005 жылдары Мәуеренахр жерін түгелдей өзіне қаратты. Осыдан кейін Қарахан мемлекеті XI-ғасырдың 30 жылдары Шығыс және Батыс қағанаты болып екіге бөлінді:
Жетісу және Шығыс Түркістан жері Шығыс қағанатына қарап, оның орталығы әуелі Орда (Баласағұнға жақын), кейін Қашғар қаласы болды. Мәуеренахр жерлері – Батыс қағанатына қарап, оның орталығы Үзкент, кейінірек Самарқан болды. Қарахан мемлекетінде жоғарғы өкімет билігі хаканның қолында болған. Ол мұрагерлікке қалып отырған. Қарахан феодалдық қоғамының үстем тап өкілдеріне хаканның ұрпақтары тегіндер, ілек хандар, бектер, нәменгерлер, нөкерлер жатқан. Ханға ең жақын адамдардың бірі уәзір болған. Уәзір жоғарғы билеушінің ең жақын көмекшісі және кеңесшісі болып саналды. Хан сарайы, оның басты ордасы мемлекеттік және әкімшілік басқару орталығы болып есептелді. Қарахан мемлекетіндегі аса маңызды әлеуметтік-саяси институт әскери-мұралық жүйе болған.
Все началось по результатам Ялтинской конференции, на которой в том числе определялись зоны советской и западной оккупации. Создание социалистических стран в советской зоне побудило англосаксов к созданию в 1949 году Североатлантического блока (НАТО). Цель - одна: защита Европы от советского влияния. В противовес НАТО в 1955 году был создан Варшавский договор.
После поражения СССР в Холодной войне, распада Советского Союза и роспуска Варшавского договора, НАТО с удивлением обнаружил, что с исчезновением явного врага, надобность в НАТО как бы исчезла. Но допустить такого они не могли с в порядке был найден новый враг - Российская Федерация.
Уже в 1991 году появляются первые осторожные намеки на возможность расширения НАТО на восток: «Потенциально острая проблема - стремление ряда группировок в руководящих кругах восточноевропейских стран к максимальному сближению с НАТО. Но очень скоро «фактор НАТО» становится одним из важнейших вопросов внутриполитической борьбы в России.
В свою очередь и НАТО старался держать строгую дистанцию с Россией. «Российский фактор» в силу слабой предсказуемости воспринимался как источник возможной опасности.
27 мая 1997 г. в Париже Россия подписала с альянсом Основополагающий акт о взаимоотношениях, сотрудничестве и безопасности с целью ограничить ущерб от первой волны расширения НАТО. Однако время после подписания Основополагающего акта и до временного разрыва отношений России с этой организацией в связи с событиями на Балканах весны-лета 1999 г. показало, что расчеты экспертов не оправдались.
Военная операция НАТО против Югославии стала лучшим подтверждением того минимального значения, которое придавалось в НАТО Основополагающему акту.
Отношения с НАТО были практически разорваны.
Лишь к осени 1999 г. отношения России с НАТО вернулись на уровень, предшествовавший заключению Основополагающего акта между ними, когда фактический бойкот Россией ПМР сопровождался ее практическим участием в СВС НАТО в Боснии.
Таким образом, окончание холодной войны и распад СССР изменили характер отношений между США и Россией.
Но планы войны с Россией имеют место быть. Как могут развиваться события. Существует несколько вариантов. Вот один из которых (поэтапный):
Первый этап - прерывание стабильности в стране, т.е. наступление изнутри.
Второй этап - разгром российских войск в Юго-Западной Азии.
Третий этап - прямое столкновение.
Вот краткий сценарий войны:
В случае войны США могут за первые часы противостояния уничтожить 80-90% ядерного стратегического потенциала России.
Даже если Путин осмелиться на ядерный удар (а он осмелится), и даже если половина советских ракет взлетят, США прекрасно защищены ПРО. Единственный риск, подводная лодка рядом с границами, и то считают, что ее успеют перехватить. ответного ядерного удара не будет, есть более гуманные пути быстро закончить войну.
Сначала прилетят бомбардировщики невидимки (B-2 STEALTH), разбомбят военные объекты и заводы. Прилетят новые электро-магнитические дроны ЧАМП (CHAMP) и навсегда пульсом выключат все электронное в крупнейших городах. Все, добро в средневековье. Шайка Путина либо сбежит (КНДР, Иран, Сирия, Венесуэла) или как крысы будут прятаться в бункере. Вся война с Россией будет длиться 10-20 дней после первых ударов НАТО. Солдат НАТО никто до капитуляции РФ не увидит. Один вопрос Пентагон очень волнует, кто будет подписывать договор о капитуляции?
Если раньше военный потенциал НАТО и Варшавского договора были примерно равны, то сейчас это война 2% от мирового ВВП против 50% мирового ВВП. Так что для НАТО результат очевиден.
Объяснение:
Всё сверху :3