Қазақ баласын ағаш бесікке салып баққан. Ағаш бесік көшпелі өмірге өте қолайлы. Бесікті қазақтың құрмет тұтуы соншалық, кейде атасы жатқан бесікке немерелері жатқан. Қазақтың туған жерді алтын бесікке теңеуі де бесікті ардақтаудан шыққан.
Бесік түгел ағаштан жасалады. Оның құрылысы келіннің әнінде былай баяндалады.
Түбегіңді, шүмегіңді салайын.
Денең таза болсын деп
Бас жастықша салайын
Басың жұмсақ болсын деп
Екі бел жастаншы
Бел көрпеңді салайын.
Сымбатты, сұлу өссін деп
Тартпа бауды тартайын
Сымға тартқан сүйректей
Денең сұлу болсын деп
Жабуыңды жабайын
Жел, суық тимей қалсын деп.
Бесікке бөлеу рәсімін ауылдың қадірменді анасы іске асырған. Бесікке салушы бесіктің барлық жабдықтарын орын-орнына қойғаннан кейін, шашуға әкелген құрт, май, бауырсақты уыстап алып бесіктің түбек байлайтын тесігінен төмен өткізіп, бесік астынан қолын тосқандарға үлестіріледі. Бұл дәстүр тыштырма деп аталады. Тыштырма үйлестіріп болған соң барлық отырғандарды қамшымен арқаларынан ұрып шығады. Сонан соң бесікті отпен аластайды
Казахстан во второй половине XIX—XX вв. строительство мечетей находились в юрисдикции министра внутренних дел. Таким образом, вместо трех генерал-губернаторств осталось два. Мангышлакский уезд не вошел ни в одно из генерал-губернаторств. В этом проявился имперский принцип «разделяй и властвуй», т.к. единый некогда Младший жуз был поделен на три части. В результате реформы одна часть жуза осталась в составе Внутренней Орды, вторая - в Закаспийской области, а третья - в структуре Степного генерал-губернаторства. Царское правительство было вынуждено пойти на этот шаг из-за многочисленных восстаний на территории Младшего жуза.