Мемлекеттің орталығы Ертістің орта алабында болған. Қимақтар VII ғасырда Алтайдың солтүстігіне, Ертіс жағалауына орналасып, Батыс Түркі қағанатының құрамына кірген.VIII ғасырда қимақ тайпалары Ертістің орта ағысын мекендеді. IX ғасырдың алғашқы жартысынан Жетісудың солтүстік-батысындағы Алакөл аймағына қоныстана бастады. Олардың батыс шекарасы Оңтүстік Оралдың шығыс бөлігі мен Арал жағалауларына дейін жетті. X ғасырдың ортасында қимақтар шығыстан батысқа қарай ойысты. Олар Оңтүстік Орал тауының оңтүстік және оңтүстік-батыс бөктерінде, Каспий жағалауында көшіп-қонып жүрді. X ғасырдың ақырында қимақтардың бір тобы Сырдария жағалауына қарай жылжып, Түркістанның мұсылман облыстарымен араласты. XI ғасырда Орталық Азия тайпаларының батысқа қарай ойысуы нәтижесінде қимақтардың орналасу картасы өзгерді. Махмұт Қашқаридың имақтар (қимақтар) туралы деректері (XI ғасыр) осы уақытқа саяды. «Диуани лұғат ат-түркте» берілген картада имақтар өздері бір тұтас топ болып тұрған Ертістің жағалауындағы жерлерде ғана көрсетілген.
656 жылы Батыс Түрік қағандығы тарағаннан кейін қимақтар өз алдына бөлініп шықты. 840 жылы Турфан қағандығы ыдырағаннан кейін оның құрамындағы эймур, баяндур, татар тайпалары қимақтарға қосылды. Қимақ тайпалары федерациясының қалыптасуы осы кезге сай келеді.
Осы болама?
Начиная с XVIII в., Западный Казахстан в силу геополитической ситуации оказался в орбите экономической, политической и культурной интеграции с городами Южного Урала России. Такие города, как Оренбург и Омск стали интеллектуальными центрами, откуда исходили духовные импульсы, так необходимые для образования и просвещенияКазахской Степи. Становление системы народного образования и просветительских организаций того времени стало возможным с образованием социополитического, культурного пространства и этнокультурных контактов между приграничными городами и населением России и Казахстана. Как происходил процесс распространения светского начального, а затем среднеспециального, высшего и религиозного образования, среди историков существуют различные взгляды и оценки. Следовательно, актуальность исследования данной проблемы обусловливается отсутствием в современной Казахстанской историографии целостной картины развития образования нерусских народов Российского государства в конце XIX - начале XX вв.
.