Объяснение:
Тәуекел хан (1582-1598 жж.) билік басына келген кездегі қазақ хандығының сыртқы жағдайы өте ауыр еді. Бір жағынан, бұған дейін одақтас болып келген Бұхар ханы Абдаллах хан қазақтарға қарсы шықса, екінші жағынан, шығыста моғолдар мен жоңғарлар қазақ жеріне ұдайы қауіп төндіріп отырды. Соған қарамастан, жастайынан әскери іске жетік, көреген саясаткер Тәуекел қазақ хандығын нығайтып қана қоймай, қазақ жерлерінің аумағын кеңейте білді.
Тәуекел хан тұсында Ресей мемлекеті мен Қазақ хандығы арасындағы дипломатиялық қатынас күшейе түсті. Ресейдің мұндағы мақсаты- Қазақ хандығымен одақтасып, Сібір ханы Көшімге қарсы күресу, осы одақты пайдаланып, Орта Азия хандарымен келіссөз жүргізу еді.
Тәуекел хан Орта Азияның сауда орталықтарына шығу үшін белсенді күрес жүргізді. Ол Сырдария қалалары үшін күресті жандандырды. 1583 жылы Тәуекел Бұхар ханы Абдаллахпен жасасқан «ант беріскен шартты» бұзды. Оған себеп- Абдаллах ханның Ташкент билеушісі Баба сұлтанды өлтіріп, кезінде оған көмек көрсеткен қазақ сұлтандарын жазалау шаралары болды. Дегенмен Тәуекел ханның 1586 ж. Орта Азиядағы Шайбан әулетіне қарсы жорығы сәтсіз аяқталды.
Тәуекел тұсындағы айтулы оқиғаның бірі- 1594 жылы Мәскеуге Құл-Мұхаммед бастаған тұңғыш қазақ елшілігінің жіберілуі болды. Елшіліктің мақсаты- Тәуекел ханның тұтқындағы жиені Ораз Мұхаммедті елге қайтару және өзбек ханы Абдаллахқа қарсы күресте Мәскеудің қолдауын сұрау. Орыс мемлекеті де өз жағынан шарттар қойды. Олар мынадай еді: 1.Тәуекел Ораз Мұхаммедтің орнына өз ұлы Үсейнді аманатқа жіберуі тиіс; 2. Патша бұйрығымен Көшімге қарсы соғысу міндеті. Бірақ, екі жақтың да шарттары орындалған жоқ. Ораз Мұхаммед кейін сонда қайтыс болды. Кейін Құл Мұхаммед елшілігіне жауап ретінде 1595 жылы Мәскеуден тілмаш Вельямин Степанов қазақ хандығына жіберілді. Қазақ- орыс қарым- қатынастарының дамуы керуен саудасының одан әрі дамуына мүмкіндік берді.
Осы кезде Көшім хан билеген Сібір хандығы да жойылды. Ресейден Сібірге аттанған Ермак жасағы 1582 жылы Көшімнің жасағын жеңіліске ұшыратты. 1598 жылы Көшім ханның Орта Азияға бас сауғалауымен, Сібір хандығы жойылды.
1) в подтверждение, например:
— провозглашение на официальном уровне идей демократии и гласности вызвало массовую поддержку власти со стороны широких слоёв населения;
— политика демократизации включала и курс на ротацию кадров, обновление состава руководителей органов власти (на региональном и государственном уровнях), в том числе за счёт прихода сторонников демократических реформ, что преодолению застойных явлений в различных сферах общественной жизни;
— введение выборов на альтернативной основе привело к тому, что в представительном органе власти – Съезде народных депутатов СССР – появились депутаты, выражавшие мнения разных групп населения;
Объяснение:
Объяснение:
Скасування кріпосного права в Росії, також відома як Селянська реформа - розпочата в 1861 реформа, скасувала кріпацтво в Росії. З'явилася першою та найбільш значущою з «великих реформ» Олександра II; проголошена Маніфестом про відміну кріпосного права від 19 лютого (3 березня) 1861 року.
Основні положення реформиСеляни перестали вважатися кріпаками і стали вважатися тимчасово зобов'язаними; селяни отримали права «вільних сільських обивателів», тобто повну громадянську правоздатність у всьому, що не відносилося до їх особливих станових прав та обов'язків - членства в сільському суспільстві та володінню надільною землею.
Селянські будинки, будівлі, все рухоме майно селян було визнано їхньою особистою власністю.
Селяни отримували виборне самоврядування, нижчою (господарською) одиницею самоврядування було сільське суспільство, найвищою (адміністративною) одиницею — волость.
Поміщики зберігали власність на всі землі, що належали їм, однак зобов'язані були надати в користування селянам «садибну осілість» (прибудинковий ділянку) і польовий наділ; землі польового наділу надавалися не особисто селянам, а колективне користування сільським товариствам, які могли розподіляти їх між селянськими господарствами на свій розсуд. Мінімальний розмір селянського наділу кожної місцевості встановлювався законом.
За користування надільною землею селяни мали відбувати панщину чи платити оброк і мали права відмовитися від неї протягом 9 років.
Розміри польового наділу і повинностей мали фіксуватися у статутних грамотах, які складалися поміщиками на кожен маєток і перевірялися світовими посередниками.
Сільським товариствам надавалося право викупу садиби і за згодою з поміщиком - польового наділу, після чого всі зобов'язання селян перед поміщиком припинялися; селяни, які викупили наділ, іменувалися «селянами-власниками». Селяни також могли відмовитися від права викупу та безкоштовно отримати від поміщика наділ у розмірі чверті від наділу, який вони мали право викупити; при наділенні безплатним наділом тимчасово-зобов'язаний стан також припинявся.
Держава на пільгових умовах надала поміщикам фінансові гарантії отримання викупних платежів (викупна операція), прийнявши їхню виплату він; селяни, відповідно, мали виплачувати викупні платежі державі.