ответ : 1 Человек умелый (Homo habilis) считается самым первым представителем человеческого рода, он жил 2,4-1,5 млн лет назад в Африке и назван так из-за умения изготовлять простейшие каменные орудия. Его мозг на треть превосходил мозг австралопитека, а биологические особенности мозга свидетельствуют о возможных зачатках речи. В остальном человек умелый более походил на австралопитека, чем на современного человека.
2 Человек прямоходящий (Homo erectus) расселился 1,8 млн - 300 тыс. лет назад по Африке, Европе и Азии. Он делал сложные орудия и уже умел использовать огонь. Его мозг по объему близок к мозгу современного человека, что позволяло ему организовывать коллективную деятельность (охоту на крупных животных) и использовать речь. Одной из самых замечательных была находка первого питекантропа, или человека прямоходящего (Homo erektus), обнаруженного голландским ученым Э. Дюбуа в 1881 г. В период от 500 до 200 тыс. лет назад происходил переход от человека прямоходящего к разумному человеку (Homo sapiens).
3 Человек современного типа, ископаемый и современный (неоантропы)
Ископаемые представители Homo sapiens sapiens широко представлены в известных археологических находках остатков гоминид.
3 ответ незнаю правильный или неправильный
Объяснение:
Жоңғар Хандығы – Батыс Моңғолияда 17 ғасырдың 30-жылдарына қарай төрт ойрат тайпасының бірігуі негізінде құрылған мемлекет.Ғылыми әдебиеттерде Жоңғар Хандығының негізін салған төрт тайпа – шорос, хошоут, дурвэд, хойттар аталады (торғауттар 1627 жылы батыстағы Еділ бойына қоныс аударған). Шыңғыс хан ұрпақтары құрған Юань империясы ыдыраған соң (1368 жылы) олар Батыс Моңғолияда қоныстанып қалған еді. Олармен туысқан тайпалардың бір бөлігі халхалар Шығыс Моңғолияда тұратын. Қытайға апаратын сауда жолдарын иемдену құқығы үшін Шығыс Моңғолия мен Батыс Моңғолияда тұратын ойраттар арасында бірнеше дүркін қанды соғыстар болған. 15 ғасырдың 1-жартысында ойраттардың басшылары Тогон (1418 – 40) және Эсен (1440 – 50) шығыс пен батыстағы ойрат тайпаларын бір мемлекетке қосқан. Бірақ ішкі және сыртқы жағдайларға байланысты біріккен мемлекет ұзақ өмір сүрген жоқ. Олар Қытайға апаратын сауда жолынан айырылып қалды. ХВ ғасырда, ортағасырлық Моңғолия өз күшінің шыңына жеткен кезде моңғол империясында билікті қолына алған жергілікті қалмақ (ойрат) тайшылары көрші Қытаймен қарым-қатынасты сауда қатынастарына қыздырудан қорықпады. Оқиғалардың өзара шиеленісуі 1449 жылы ойрат-қытай соғысына алып келді, ол кезде моңғолдардың де-факто көшбасшысы Ойрат Эсен-Тайши Қытайды жаулап алуға және Хубилай хан дәуіріндегі Моңғол Юан империясын қайта құруға көшті.
1449 жылдың жазында қалмақтардың (ойрат) Есен-тайиши бастаған 20000 адамдық моңғол-ойрат әскері Қытайға басып кіріп, үш топқа бөлініп, Бейжіңге қарай беттеді. 4 тамызда Мин әулетінің үлкен қытай әскері император Чжу Кженнің басқаруымен жорыққа аттанды. Ритуалдар департаментінің бас уәзірі (министрлік) Ванг Чжэн, ол императордан кейінгі екінші адам болғандықтан, жас монархты солтүстікке жеңіспен шеруге және Моңғолияда Ойрат Есенді жеңуге көндірді. Бұл идеяны жүзеге асырудағы қытай әскері мен қытай императорының тәкаппарлығы көп ұзамай айқын болды.Жалпы шайқас 1449 жылы 1 қыркүйекте қазіргі Хубей провинциясындағы Хуайлай тауының оңтүстік-батысында Туму аймағында өтті. Ойрат әскерінен әлдеқайда көп қытай армиясын кездестірген ойраттар оларды жеңіліске ұшыратты. Империяның ең жоғары дәрежелі адамдары ұрыс даласында, оның ішінде Ван Чжэн қайтыс болды. Император мен көптеген сарбаздарды ойратттар тұтқынға алды.
Есен тұтқында тұрған императордың өзінің қытайларға қарсы көзірі деп есептеді және ойрат көшпелілеріне оралып, соғыс қимылдарын тоқтатты. Қуатты қытайлық қолбасшы Ю Цян Пекинді қорғауды қолға алды, ол таққа жаңа император Чжу Кжэннің інісі Чжу Кюді қабылдады.Қытай сотының уәзір министрлерінің кеңестерінен кейін және Есеннің императорды төлеп алутуралы ұсыныстарын қабылдамай, Ю елдің император өмірінен маңызды екенін мәлімдеді. Есен ешқашан қытайлықтардан төлемақы алмады, төрт жылдан кейін, әйелінің кеңесі бойынша дос болып қалған императорды босатты. Ойрат басшысының өзі өзінің саналы саясатына қатысты қатты сынға ұшырады және Туму шайқасынан алты жыл өткен соң оны өлтірген моңғол ақсүйектерінің жаулап алған туыстары опасыздықпен өлтірді.
Стопроцентной точности причин революции, как любого другого важного события в истории достигнуть невозможно. Однако события и тенденции, которые могли послужить толчком для таких радикальных решений всех существующих проблем одним махом следует начать с политического строя Франции. Это была на то время такая распространенная абсолютная монархия , которая при этом управлялась единолично этому единовластию оказывал бюрократический аппарат и войска. Духовенство играло свою важную роль в государстве, однако относительно политического влияния всегда находилась несколько на вторых ролях, дворяне не принимали участия в политике в принципе, что их немало огорчало, ведь жажда власти их как и буржуа не оставляла не и на минуту. Конечно же, поддержка власти и промышленной буржуазии оказывалась и дворянам и духовенству. Это как итог привело к тому, что сложности, возникающие при таком управлении, накопились за все года правления достаточно сильно. Ведь никак не получалось защищать интересы одних граждан при этом не ущемить интересы других.
Что же касаемо непосредственно революции, то историками называется банальная нехватка денег и средств, для того, что бы расплатиться по своим долгам и при этом не отказываться от всей системы привилегий. Иными словами король и его придворные сделали страну банкротом. Первые же попытки изменить подобную систему вещей привели к недовольству дворянства, это стало слишком опасно для короля и системы в целом. Уже к 1787 году начался самый настоящий торгово-промышленный кризис во Франции. Этот кризис усугубился неурожайными годами, что как итог повлекло за собой голод крестьян и рабочих с ремесленниками в городах и селах по всей Франции. Как итог крестьянские восстания стали привычным делом во Франции.
Как итог этих всех перипетий, королевская власть уже открыто критиковалась уже всеми, кто только хотел это делать, а недовольных само собой хватало. Плюс к этому следует отнести и войну в Северной Америке, и как итог авторитет короля стал очень низким и падал с каждым днем все ниже и ниже.