1. В связи с нарушением престолонаследия власть императоров ослабевала, в то время, как дворяне укрепляли свою фактическую власть и могли требовать расширения прав.
2. "Манифест о вольности дворянской" ликвидировал обязанность дворян служить, закрепленную Петром I (и существовавшую ранее в виде феодальных обязанностей поместного дворянства). В результате этого манифеста дворянское служение стало добровольным, стало возможно от него отказаться и сохранить при этом все сословные привилении. Дворянство крайне тяготилось введённой Петром I обязательной службой с нижних чинов и стремилось освободиться от неё.
3. Закрепощение крестьян на протяжении XVIII века шло очень быстро. Помещики постепенно наделялись властью над крепостными, сравнимой с властью императора над свободными людьми. Они получили право суда над крепостными и ссылки их по своей воле, платили подушную подать помещику, а не государственным сборщикам податей, не присягали на подданство императору - помещик делал это за них, а они находились в подданстве у помещика. Одним из последующих указов крестьяне лишились права покупать и продавать.
4. Рост мануфактурного производства в России ограничивался тем, что остановилась урбанизация, рост свободного городского населения - рабочей силы для мануфактур. Закрепощение крестьян оставило для них всего один путь выбиться в городские обыватели - рекрутскую службу в армии.
1917 жылдың 5-13 желтоқсан аралығында Орынборда екінші жалпы қазақ съезі өтті. Съезде Алашорда үкіметі құрылды. Оның төрағасы болып Ә.Бөкейхан сайланды. Осы съезде Алаш автономиясы жарияланды. Ә.Бөкейхан бастаған топ Қазақстанды мекендейтін орыстардың еркін білмейінше автономия жариялауды кейінге қалдыра тұруды қажет деп тапты. Ал Х.Досмұхамедұлы бастаған топ автономияны дереу жариялау керек деп санады. Соңында екі жақ ортақ келісімге келді. Нәтижесінде Түркістан қазағын қосып алып, автономия жариялауға 1 ай мерзім берілді. Бір ай ішінде қосылу ісі жүрмесе де автономия жарияланатын болып шешілді. Осы үшін 1918 жылы 5 қаңтарда шақырылған Сырдария съезіне «бірігу мәселесін қозғау үшін» Б.Құлманов, М.Дулатов, Т.Құнанбайұлы арнайы жіберілді. Бүл жиында табиғи талас-тартыстан кейін Түркістанның оқығандары қосылуға ықылас танытса керек. Әйтсе де көзделген бір айда қосылу жайы сол күйінде өзгеріссіз қалды. Түркістан автономиясы да амалсыз жұмысын тоқтатты. Қазақ қайраткерлері автономия жариялау үшін қайта жиналған жоқ. II съездің қаулысы күшінде қалып, енді ресми қағаздарда «Алаш автономиясы» деп жазылатын болды. Тіпті осындай мөр табаны да мұрағаттардағы құжаттарда сақталып қалған.
