1563 жылы Сібір хандығының билігін тартып алған Көшім хан ендігі жерде қазақ хандығына дұшпандық позиция ұстады. Оның үстіне моңғол билеушілері мен қазақ хандары арасында да қақтығыстар болып отырды. Осындай күрделі жағдайлармен есептескен Хақназар хан Қазақ хандығының сыртқы саясатын өзгертті. Өзінен бұрынғы қазақ хандары үнемі жауласып келген Мауараннахрдағы Шайбани әулетімен одақтастық байланыс орнатуға ұмтылды. Орта Азияның ең ірі қалаларының бірі Ташкентті басып алуға бағытталған әскери қимылдарын тоқтатты. Сөйтіп, шайбани әулетінен шыққан Бұхара ханы Абдолла ІІ-мен қазақ ханы Хақназар «қастаспай дос болып, өзара көмектесу» жөнінде «анттастық шарт» жасасты. Хақназар ханның бұл дипломатиялық шарасы оңды болды. XVI ғасырдың 60-жылдарының соңы мен 70-жылдарының басында соғыс қимылдары тоқтап, бейбітшілік орнады, қазақтардың Орта Азия халқымен сауда-саттық қарым-қатынасы, экономикалық байланысы одан әрі өрістеді. Мұның өзі қазақ хандығының ішкі жағдайын жақсартуға, халқының шаруашылық өмірінің оңалуына тиімді болды. Сонымен қатар қазақ хандығын да нығайта түсті.
Жизнь рабочих была трудна и скучна. Вставали рано утром, с первыми звонами колокола на заводе, скудно завтракали, собирались. Во время второго звона выходили в путь. Приходили на завод и начинали работу во время третьего звона. Работали долго, до позднего вечера, а затем уходили домой. И так было почти каждый день. Платили им гроши, кроме того, начальство могло забраковать товар и вычесть его сумму из зарплаты. На заводы и фабрики забирали детей, женщин - всех, кто мог чем-то по делу. Также это делали из-за того, что они требовали меньшей зарплаты, чем взрослые.
В этот день на фабрике случилось два несчастных случая: мальчику на тканом станке оторвало руку, а рабочий поскользнулся, упал и сломал себе шею. Мальчику чудом удалось выжить, он получил гроши компенсации, но полноценно работать уже не мог, обрек себя на голодную смерть. Вскоре ему уже нашли замену.
А другая фабрика обанкротилась, и потому весь персонал распустили. Многие люди остались без работы, денег.
Вот такая жизнь была у тогдашних рабочих.
Милон - молодой офицер, возлюбленный Софьи. Честный и благородный человек Софью от козней Простаковой. Именно он предотвратил её похищение.
В пьесе он открыто выражает взгляды "честного" человека на дворянскую мораль, семейные отношения и даже гражданское устройство.