первый аргумент: повышение политической активности народных масс
первый пример: забастовки рабочих на заводе,
Карагандинских угольных копях, на ряде предприятий Уральска, Актюбинска, Верного, Оренбургско-Ташкетской железной дороге.
второй аргумент: создание общественных организаций.
второй пример: создаются организации РСДРП, профсоюз
железнодорожников Оренбургско-Ташкентской железной дороги, Русско-киргизский союз Успенском медном руднике.
третий аргумент: активируется работа национальной интеллигенции.
третий пример: Алихан Букейханов, Ахмет Байтурсынов, Бауржан Каратаев
состоявшемся в феврале 1906 г. в Семипалатинске съезде казахов
выдвинули ряд требований в защиту интересов казахского народа
политических свобод.
Объяснение:
Ортағасыр, кейде Орта ғасырлар, (лат. medіum acvum) – адамзат тарихының ежелгі дүние мен жаңа тарих аралығындағы кезеңі.
Ортағасыр ұғымдын XV – XVI ғасырларда Қайта өркендеу дәуірінің итальян тарихшы-гуманистері (Ф.Бьондо, т. б.) енгізіп, ғылымда XVIII ғасырда бекіді. Ортағасыр – Батыс Еуропада феодалдықтың өмірге келіп, үстемдік құруы және ыдырай бастау дәуірі. КСРО кезіндегі тарих ғылымында Орта ғасырға құл иеленуші Рим империясының күйреуі (шартты түрде 476 жылы) мен XVII ғасырдағы ағылшын революциясына дейінгі кезең жатқызылды. Бұл Еуропада он екі ғасырға тең уақыт, ал Шығыс елдері кейіндеу дамығандықтан, бұл заңдылық сақталмайды. Ортағасыр ұғымы тарих ғылымында Еуропа тарихи деректемелеріне сай пайда болып, жете зерттелген. Дегенмен, бұл ұғым дүние жүзінің басқа аймақтарында да қолданылады. Соңғы кезде тарих ғылымында Ортағасырдың басталуы арабтардың Еуропаға шабуылы басталған кез (VIII ғасырдың басы), ал аяқталуы – Константинопольдің құлауы (1453 ж.), Американың ашылуы (1492 ж.), Германияда реформация мен шаруалар соғысы (1525 ж.) деген әр түрлі көзқарастар орын алып отыр. Ортағасыр тарихын зерттейтін ғылым медиевистика деп аталады.Шаруалардың ортағасырлық қоғамдағы орны
Шаруалардың қоғамда атқаратын рөлі ортағасырларда қалыптасқан үш қауымдық топ теориясы бойыншы анықталды. Ол теория қоғамды адам ағзасымен салыстыруға негізделді. Адамның өміріне жан қандай қажет болса, құдайға құлшылық етуші дінбасылар да қоғамға сондай қажет делінді. Зиялы мырзалар мен ел басқарып жүрген атқамінерлер адамның қолына теңестіріліп, «соғысушылар» рөліне ие болды. Ал шаруалар адамның аяғына теңестіріліп, жұмыс істеушілер деп танылды.
Бұл теория бойынша адамның жаны, аяғы, қолы бір-біріне қандай қажет болса, дінбасылары да,зиялы мырзалар мен шаруалар да бір-біріне сондай қажет, олар бір-бірінсіз өмір сүре алмайды делінеді. Сондықтан да олар әрқашан бір-бірімен тығыз байланыста ешқандай талас-тартыссыз, ынтымақта өмір сүруі керек. Себебі адамның аяғы қолына, қолы жанына қарсы қастандық жасамайды.
Сөйтіп ортағасырда шаруалар қоғамның ең қажетті мүшесі саналды. Шаруаларға, олардың дене еңбегіне деген осындай озық көзқарас олардың қоғамдық өндіріске ынтасын арттырып, шарушылықтың өркендей түсуіне елеулі үлес қосты.
Объяснение:
Одной из серьезных ошибок советского руководства следует считать просчет в определении возможного времени нападения фашистской Германии на Советский Союз. Заключенный с Германией в 1939 году пакт о ненападении позволял Сталину и его ближайшему окружению считать, что Германия не рискнет нарушить его в ближайшие сроки, и у СССР еще есть время для планомерной подготовки к возможному отражению агрессии со стороны противника. Вместе с тем, И.В. Сталин считал, что Гитлер не начнет войну на два фронта- на западе Европы и на территории СССР. Советское правительство считало, что до 1942ᴦ. удастся воспрепятствовать вовлечению СССР в войну. Как видно, это убеждение оказалось ошибочным.
Несмотря на явные признаки приближающейся войны Сталин был уверен, что он сможет дипломатическими и политическими мерами оттянуть начало войны Германии против Советского Союза. Взгляды Сталина полностью разделял Маленков, бывший в те годы секретарем ЦК партии. За 18 дней до начала войны на заседании Главного Военного совета он выступил с резкой критикой проекта директивы о задачах партполитработы в армии. Маленков считал, что данный документ составлен с учетом близкой возможности нападения и в связи с этим не пригоден в качестве руководящего указания войскам.
Не принимались во внимание разведданные от многочисленных источников. Не придавалось должного значения достоверным сообщениям советских разведчиков, в т.ч. знаменитого коммуниста͵ героя Советского Союза Р. Зорге. Но вместе с тем нужно отметить, что часто сведения были противоречивыми, затрудняли анализ информации и не могли раскрытию главной цели дезинформации нацистских спецслужб - достигнуть внезапности первого удара вермахта