Марат вовсе не хочет отпугнуть народ от революционных путей борьбы за лучшее устройство общества. Право народа восставать против тирана Марат считает не требующим доказательств. Он возмущается тем, что народы признают авторитет государей священным и не считают себя вправе прибегать к силе против их несправедливостей. Страдания народа, стонущего пол игом своих правителей, мало привлекают к себе внимания. Поэтому террор
Объяснение:
Марат – человек, стремящийся быть как можно ближе к своему народу, которого так горячо любил. Так что вряд ли его слова были направлены к обычному слою общества.
Керей (карайлар) — қазақ құрамындағы көне тайпалардың бірі – Керей елінің де тарих көшінде белгілі бола бастаған кездеріндегі ғұмыр кешкен ата жұрты – сонау замандарда бірсыпыра түрік халықтарының қасиетті қонысы атанып, ғажайып ата жазу мұрағаттарымыз мәңгілікке қашалып, жазылып қалған, қазіргі моңғол даласы және оған іргелес жатқан аймақты қамтитын құтты мекендерінің бір тұсы – Орхон, Оңғын, Керулен, Селеңге, Арғұн өзендерінің құйқалы алқабы еді.
Керей атауының шығуы туралы әртүрлі пікірлер бар. Бірақ солардың арасында Орхон-енесай жазуларының білгір зерттеушісі, жазушы Қаржаубай Сартқожаұлының апталығымызға ұсынған қолжазбасындағы Керлін (Керулен) өзені және ол өз басын алатын Кентау тауына қатысты пікір көңілге қонымды көрінеді. Онда қазақ ғалымы көне түрік жазуларында (Мойыншор ескерткіші, VIII ғ) бұл қоныс жер аты «Кейре» түрінде көрініс бергендігін айтады. Ал Керлін алқабы ежелден керейлердің түп-тегі Тоғыз байырқулар қоныстанып келе жатқан төл мекен. Олар бірде «тоғыз байырқу», бірде «тоғыз оғұз», бірде «тоғыз керейлік» деп атала жүріп, ғасырлар өте келе «керейлер» боп өзгерген секілді. Бұл бағамдау Керей шежіресінде бұрыннан айтылып жүретін өзен атына қатысты әңгіме сарынын да пысықтағандай болады. Қытайда тұратын қазақ оқымыстыларының кейінгі кездерде бірсыпыра көне қытай жазбаларын қазақша сөйлете бастауы халқымыздың тарихына қатысты көптеген құнды деректерге жолықтырғанын бұрын да айтқан едік. Сол жазбаларда керей атауына да қатысты сәттер кездеседі. Мәселен, «Сүй патшалығының тарихында» Шеп тайпасының көсемі Керін Еркіннің Шығыс Түрік қағандығының үстемдігіне қарсы шыққаны туралы дерек бар. «Таң патшалығының көне тарихы» жазбасында сол Керіннің баласы Хылейдің де қаған болғандығы айтылады. Яғни осылардағы Керін мен Хылей «Керей» деген атау болуы да мүмкін деген топшылау ортаға тартылады. Аудармашылар бұл жазбалардан Шеп тайпасымен бірге Сеп, Байлау, Қойлау секілді тайпалар атауының да ізін бағамдағандай болды. Бір қызығы, Алтай аймағыгда ХІХ ғасырда ғұмыр кешкен керей Мәмидің шежіресінде де осыған үндесетін тұстар бар. Ол шежіреде Керей ұлысының арғы тегі Шеп, Сеп, Байлау, Қойлау, Елдей, Көлдей, Изен, Жусан секілді тайпалардан таралады делінеді. Бұлардың Шеп, Септен басқасының бәрі қазір Керей-Уақ шежіресінде кездесетін ата-тектер... Академик Ә.Марғұлан керейлер мен үңгіттердің (уақтардың, онгуд) моңғол дәуіріне дейін мәдениеті жоғары болғаны, көне түрк жазуларын пайдаланғандығы жөнінде өзінің «Таңбалы тас жазуы» еңбегінде былай дейді: «Алтай, Жоңғар даласында, Енесайда орхон жазуы бар құлпытастар жиі кездеседі. Олардың көбін жазған керей мен үңгіттер. Моңғол дәуіріне дейін бұлар және наймандар тегіс несториан дінін қабыл еткен елдер. Бұл әсіресе олардың крест таңбасынан ашық көрінеді... бұл таңба қазақ керейлерінде осы күнге дейін сақталған. Мұндай крест таңбасы бар құлпытастар (орхон жазулы) Енесай даласында көп...» Шыңғыс хан заманы туралы теңдесі жоқ жылнама түзіп кеткен Рәшид-әд-Дин еңбегінен сол кезеңдерде Керей мемлекетінің құрамында Керейт, Қырқын, Қоңқайт (Тоңқат), Сақайт, Тобаут, Албат, Қарақин секілді тайпалар болғанын білеміз.
Войну начал Английский король Эдуард 3.Он желал вернуть территории утраченные его отцом.В 1333 году Эдуард выступил на войну с шотландским королём Давидом 2, союзником Франции. Война оказалась успешной для англичан. Осенью 1337 года англичане предприняли наступление в Пикардии. Их поддержали фламандские города и феодалы и города юго-запада Франции.Претензии короля Англии на корону Франции-это была основная причина.Стремление королей Франции подчинить французские земли, принадлежащие королю Англии (Аквитанию), чтобы завершить объединение страны.
2)Почти все население Англии одобряло войну, ведь она приносила богатую добычу. Победа казалась близкой. Но в 1348 г. до Франции и Англии добралась величайшая в истории эпидемия чумы «Черной смерти». И англичанам, и французам надолго стало не до войны. Тем не менее, стычки между ними продолжились. Война обогащения для феодалов.Стремление Англии и Франции контролировать богатые города Фландрии. Английское войско было лучше подготовлено к ведению войны.(Участники Англия против Франции)
3) В итоге войны Англия лишилась всех своих владений на континенте. Английская корона потеряла обширные территории во Франции.В связи с войной Англия потеряла средства для возвращения потерянных территорий на континенте. Вдобавок ко всему казна была опустошена военными расходами.Завоевание Аквитании давало возможность французскому королю завершить объединение Франции.