аңыз әңгімелердің бірінде былай дейді: «Төле бала бірде Әнет бабаға барыпты. Жасы жүзге келіп отырған Әнет баба ынтымақ, ел бірлігі жөнінде әңгіме айтып отырады. «Қалай еткенде бірлік болады, оның күші қандай болмақ?» дегенді сұрайды. Сонда Әнет баба әуелі жауап айтпас бұрын бір бума солқылдақ шыбық алдырады. - Балам, мынаны сындырып көрші? Төле буылған шыбықты олай-бұлай иіп сындыра алмайды. - Енді сол шыбықты біртіндеп сындыршы? Төле ортасынан буылған шыбықты шешіп, біртіндеп пырт-пырт еткізіп, оп-оңай сындырып береді. Әнет баба: - Бұдан не түсіндің, балам? - дейді. Сонда Төле бала: - Түсіндім, баба, бұл мысалыңыздың мәнісі: ынтымағы, бірлігі мықты елді жау да, дау да ала алмайды. «Саяқ жүрген таяқ жейді» демекші, бірлігі, ынтымағы жоқты жау да, дау да оп-оңай алады дегеніңіз ғой. - Бәрекелді, балам, дұрыс таптың. Ел билеу үшін алдымен елді ауыз бірлікке, ынтымаққа шақыра біл. «Бақ қайда барасың, ынтымаққа барамын» дегеннің мәнісі осы, - депті». Әнет баба Қалқаман-Мамыр дауы кезінде бірін-бірі сүйген екі жас жазадан босатылсын деген билік айтады, бірақ оған Мәмбетбай руының басшысы Көкенай батыр көнбейді. Ол Мамырды атып өлтіріп, «енді тентегіңді сен өлтір» деген ауыр шарт қояды. Көкенай батырдың шартына амалсыз көнген Әнет баба «Қалқаман жүйрік атпен шауып өтсін, Көкенай сонда атсын» деген тоқтамға келеді. Бұл жазадан Қалқаман аман құтылады. Шәкәрім Құдайбердіұлының «Қалқаман-Мамыр» поэмасында: «Әнет бабаң - Арғынның ел ағасы, Әрі би, әрі молда ғұламасы. Орта жүзге үлгі айтқан ғаділ екен, Сол кезде тоқсан беске келген жасы», - деп суреттеледі. 1723 жылы көктемде жоңғарлар шабуылы басталып, ел «Ақтабан шұбырындыға» ұшыраған кезде Әнет баба жұртта қалады. Кейін Көкенай бастаған батырлар ұлы бидің сүйегін тауып, Түркістандағы Қожа Ахмет Яссауи мазарына жерлеген. Алматы қаласы көшелерінің біріне Әнет баба есімі берілген.
Когда дело дошло до посева, солнце взошло, и алое сукно начало распространяться. Мальчик сначала уткнулся в горло грязью, проглотившей его на краю рва. Это то, что он узнал от своего отца. Мальчик вытащил из мешка, вчера хлопнул зерно и уставился на эстрагона. Кияс еще не знает, сколько это гектаров. В то же время Айбол вспоминает посылку с измерительной палочкой и вспоминает «шесть гектаров». Это ровно столько же земель каждый год, что они собирают и собирают в колхозе. Но в то время он был отцом Кияса. И теперь его отец ушел на фронт. Мать болеет. Мальчик был взволнован, чтобы подумать об этом. Он сказал: «Сначала я осушу холмы на восточном склоне». - Тогда легко поставить воду на запад, до горизонтов поверхности ». Когда он увидел, как вода течет с одной стороны башни на другую, глаза ребенка опустились, а испуганное лицо задрожало. Когда он даже не знал, что делать, он пошел к месту, где падала вода. ... Размер упавшей земли составляет около трех или четырех ступеней. Единственный идти в ногу с этим моментом - это поддерживать поток воды. Он был так встревожен, что глаза ребенка почти опустились. ... хриплое любопытство упало на землю и встало. В некоторых местах у него был скелет с ручьем. Он начал подавлять свой гнев. Он плакал. Как будто у него есть острое чувство собственного достоинства. «Я должна запереть это место», - подумала она, внутри ... (Т. Нурмагамбетов)