Арлылық – тектілік пен көрегендіктен, иман мен жігерден туатын қасиетті мінез. Арлы адам ең әуелі ұятын сақтайды, адамдық мінезден айнуды намыс көреді. Түлкімінез жарамсақтыққа, жағымпаздыққа, сатқындыққа, қорқаулыққа, аярлық пен арамдыққа бармайды. Тоғышарлық пен күнәдан бойын аулақ ұстап, дүниелік ұсақ-түйекке бола кісілік қадір-қасиетін төмендетпейді. Қандай жағдайда болмасын, өз тағдырына разылық танытып, тоқмейіл қалпын сақтайды. Кісіге қол жаймайды, ешкімнен ештеңе дәметпейді де. Арлы адам үшін кісіге масыл болудан артық қорлық болмақ емес. Табан ақы, маңдай терімен күн көріп, құдіретті Жаратушының алдында ғана бас иеді.
Аналарды көктемнің нәзік гүлімен, таң шапағы алтын арайлы шұғыласымен, таудың бұлағымен, жер бетін түн жамылғанда сәулесі жарық аймен теңесек те, ананың зор қасиеттігіне ешбір күш қарсы келе алмас. Өткені сәбиге өмір сыйлайтын да, кез- келген қиыншылыққа төтеп бере алатын да , тағдырдың тәлкегіне мойымайтын да ол қырық жанды, қырық шырақты аналар! Нұрға толы, нәзіктік атаулының жиынтығы- ананың алақанында, сондықтан ол- сәби үшін ең жылы ұя. Өмірде ананың балаға деген махаббаты таусылмайтын, шексіз сезім. Бауыр еті баласының бақыты үшін өз жанын қашанда пида етіп, құрбан етуге даяр әр дайым ана емес пе?! Баланың балалығында, шалалығында, күйігінде ерекше пиғылмен кешіретін ол тағы да- ана! Ана мен баланың жүрегін көзге көрінбейтін, тылсым сырлы жіп шектестіріп тұрады. Баласы түзде жүргенде көңілінде мұң, үйде отырған ананың жүрегіне жетеді және де титтей қуанышында бар болмысымен сезінеді. Ананың жүрегі өте нәзік, жел соқса ұшып кететін мамықпен тең, оны жақсылығымыздың ығына басып, көңіліне қаяу, кірбің түсірмесек, ананың шын ықыласына , ризашылығына бөленеріміз хақ!
Аналарды көктемнің нәзік гүлімен, таң шапағы алтын арайлы шұғыласымен, таудың бұлағымен, жер бетін түн жамылғанда сәулесі жарық аймен теңесек те, ананың зор қасиеттігіне ешбір күш қарсы келе алмас. Өткені сәбиге өмір сыйлайтын да, кез- келген қиыншылыққа төтеп бере алатын да , тағдырдың тәлкегіне мойымайтын да ол қырық жанды, қырық шырақты аналар! Нұрға толы, нәзіктік атаулының жиынтығы- ананың алақанында, сондықтан ол- сәби үшін ең жылы ұя. Өмірде ананың балаға деген махаббаты таусылмайтын, шексіз сезім. Бауыр еті баласының бақыты үшін өз жанын қашанда пида етіп, құрбан етуге даяр әр дайым ана емес пе?! Баланың балалығында, шалалығында, күйігінде ерекше пиғылмен кешіретін ол тағы да- ана! Ана мен баланың жүрегін көзге көрінбейтін, тылсым сырлы жіп шектестіріп тұрады. Баласы түзде жүргенде көңілінде мұң, үйде отырған ананың жүрегіне жетеді және де титтей қуанышында бар болмысымен сезінеді. Ананың жүрегі өте нәзік, жел соқса ұшып кететін мамықпен тең, оны жақсылығымыздың ығына басып, көңіліне қаяу, кірбің түсірмесек, ананың шын ықыласына , ризашылығына бөленеріміз хақ! Обращайся если что, буду рада
Арлылық – тектілік пен көрегендіктен, иман мен жігерден туатын қасиетті мінез. Арлы адам ең әуелі ұятын сақтайды, адамдық мінезден айнуды намыс көреді. Түлкімінез жарамсақтыққа, жағымпаздыққа, сатқындыққа, қорқаулыққа, аярлық пен арамдыққа бармайды. Тоғышарлық пен күнәдан бойын аулақ ұстап, дүниелік ұсақ-түйекке бола кісілік қадір-қасиетін төмендетпейді. Қандай жағдайда болмасын, өз тағдырына разылық танытып, тоқмейіл қалпын сақтайды. Кісіге қол жаймайды, ешкімнен ештеңе дәметпейді де. Арлы адам үшін кісіге масыл болудан артық қорлық болмақ емес. Табан ақы, маңдай терімен күн көріп, құдіретті Жаратушының алдында ғана бас иеді.