Қыс мен - сиқырдың кезінің. Аяз менің тереземді причудливыми қастармен разрисовал. Соң тереземен жеңілтек және невесомо қылаудың аспанынан деген құлайды. Тал-шыбықтар оларды тармақтармен іліп әкетеді. Барлық біздің көшеміз қыстыгүні необычайно мерекелік. Ғой саябаққа деген шық-. Как ғой анда жөн. Елочки салтанатты қардың тондарын киді. По-особому қайыңды аллея әдемі. Ол арада күннің көздерімде жарқылдақ үлбіреуік, ақ қарлы қармен принаряжена. Жайма-шуақ сәулелермен қайыңның ақ жарықтандыр- діңдерінен көздерде рябит. Баста қарға несколько жас тармақтар жатады. Тезірек барлық, мында жақында қайыңды бүршікпен және сырғашықтармен әлдеқандай құстар азықтанды. Ана, кім ша қысқы саябаққа барады, шүбәсыз сияқты, не қыс сол зәулім сотворенный әлдеқандай бейтаныс сиқырлаушымен жиылыс. Қысқы саябақтың арба- көркіне қарамастан, маған отчего-то қамықтырғыш. Қысқы күн олай тез отырады, және міне уже бару пора үй. Ғой жылдамырақ жат- ұйықта-, сол ертеңгі күн келеді, ал кейін мектептің мен достармен тағы жөнелемін арада қонақтар қыс және үйдің тапсырмасының.
Табиғат дегеніміз - бұл біздің санамыздан тыс, бізге бағынбайтын, біздің өмірімізге тірек болып, тұрған болмыс , адамның бойына қуат, көңіліне шабыт, сезіміне ләззат шапағатын ұялататын сұлулық пен әсемдік әлемі. Табиғат а дүниеге келтіріп бойындағы махаббат мейіріммен, күн шуағын жүрегімізге ұялатқан - Аяулы Ана. Адам мен табиғат әрқашанда егіз. Табиғатты қорғаушың, асыраушың деуге де болады. Ата - бабамыз " Жер - қазына, су - алтын, мал - байлық ", - деп өсиет айтып келгені тегін емес. Бүкіләлемдік тіршіліктің төрт құдіретті негізі бар. Олар: күн - ана, жер - ана, ауа мен су. Адамзат күнделікті тіршілігінде осы төрт құдіретке сүйенеді. Егер осы төрт негіздің біреуі болмаса, тірішілік тоқтайды. Сондықтан адамзат Күнді, Жерді анадай ардақтайды. Күн -барлық тіршіліктің құдіретті тіргегі. Оның нұры - сәулесі, құдіретті күші - от. Әлемдегі барлық тіршілік оттың күшімен қозғалысқа түсіп, адам өмірін өркендетіп тұр. Отты дана халқымыз қастерлеп, отты баспа , отпен ойнама , отқа түкірме деп ырым, тиым жасап, кесір-қырсықты отпен аластатып, отқа табынған. Отбасы, отағасы, отау деген сөзден отты қастерлеуден шыққан. Ал жер-ана тіршілікке нәр беріп, анамыздай асырап жатыр. Қазақ халқы жер-ананы әулие тұтады. "Баптағанға - жер жомарт " , "Жері байдың - елі бай ", "Туған жер - алтын бесік " деп жер-ананы аялайды. Жер - жаһамадағы тіршіліктің нәрін сіңіріп, өмір сүрудің тірегі болып тұрған құдірет - су. Өмірге ең қымбат, ең қажетті болғандықтан, халық судың шығып жатқан жерін "әулие бұлақ " дейді. Халқымыздың суға байланысты қаншама даналық нақыл сөздері бар десеңізше: "Су бар жерде өмір бар " , " Сусыз өмір тұзсыз аспен тең ", "Өзің ішетін суға өлген ит тастама ". Жан дүниенің өмір ырғағын жасап тұрған келесі құдіретті нәрсе - ауа. "Ауа - өмір тынысы " дейді халық. Ең қымбатты, қажетті нәрсені "ауадай қажет " деп халық ауаны қымбаттың қымбаты деп бағалайды.
