Туған елім – тірлігімнің айғағы,
Тілім барда айтылар сыр ойдағы,
Өссе тілім, менде бірге өсемін,
Өшше тілім, мен де бірге өшемін! – деп , ақын Әбілдә Тәжібаев атамыз жырлағандай, тіл қай елде болса да қастерлі, құдіретті. Себебі қазіргі кезде қазақ тілі мәртебесі көтерілгені теледидардан да, газет – журналдардан да оқып біліп жатырмыз. Тіл – достықтың кілті, ынтымақтастықтың бастауы, ырыс – берекенің алды. Туған тілге деген сүйіспеншілік бала кезеңнен басталуы тиіс. Ана сүтімен бойға енген қасиеттер туған тілдің арқасында дамиды. Айналаңды танып білу, туған тіліңді білуден басталады. Біз шырылдап дүние есігін ашқанда ең алғаш «Ана» деген сөзді де өз тілімізде айтамыз. «Ана» деген сөздің өзі құдіретті. Оның бірі – өмірге әкелген шешеміз. Бірі – ана тіліміз, қасық қанымыз тамған тіліміз.
Қ.А. Ясауи дүниетанымы, оның ілімінің мәні мен маңызы «Диуани хикмет», «Мират-ул Қулуб», «Пақырнама» сияқты бізге жеткен мұраларынан көрінеді. Ясауи қалыптастырған хикмет дәстүрінің Ислам ақиқатының халықтың жүрегіне жол тауып сіңірудегі маңызы зор болды. Олар хикмет дәстүрін таратуда зікір тәжірибесінің үш түрін: алқа зікірі, арра зікірі, құпия зікір формаларын қатар алып жүрді [1].
Ясауи хикметтерінің мәні, философиясының өзегі – адам. Адам кемелдікке жетуі үшін қажетті білім – қәл ілімін игеріп, Аллахтың фазылымен берілетін – хәл іліміне жетуі керек. «Диуани хикметте» арифтердің Сұлтаны бастан-аяқ өзінің ғашықтық күйін, ғаріптік хәлін жырлайды. «Ариф ғашық тариқаттың дүр данасы» деген Ясауи ақиқатқа ішкі тәжірибе, өзін-өзі тану, діл тереңіне үңілу арқылы жетуге үндейді. Қ.А. Ясауи қылуетке түсуінің мәнісін халқымыз – Пайғамбарға деген махаббаттың және сүннетке адалдықтың үлгісі ретінде аңызға қосқан.