Ұлттық аспаптардың бәрі қастерлі. Ал домбыра... Қадыр ақынша айтсақ: «Екі ішектің бірін қатты, бірін сәл-пәл кем бұра, нағыз қазақ – қазақ емес, нағыз қазақ – домбыра! Білгің келсе біздің жайды, содан сұра тек ғана: Одан асқан жоқ шежіре, одан асқан жоқ дана!» Енді шілденің алғашқы жексенбісі Ұлттық Домбыра күні. Ришат Асқарбекұлының материалы.
Шын өнерпаздар алты мың жылдық тарихы бар қазақ домбырасының кейде қолөнер бұйымы деңгейінде саналатынына налиды. Домбыраны қазір қара базардан бастап, хан сарайындай алып дүкендерден де кездестіруге болады. Оған үйге сән беретін атрибут немесе көңіл аулау үшін кәдесыйға ғана жарайды деп қарайтын ұрпақ пайда болды. Мұндай көзқарас қасиетті аспапты тілі күрмелген, үні булыққан деңгейге түсіргендей, дейді өнертанушылар.
Қаныш Сәтбаев бейнесі
Объяснение:
Романда Қаныш Сәтбаев бейнесі қазақ халқының ХХ ғасырда басынан өткерген барша жетістігі мен жеңісінің, қиындығы мен қасіретінің куәгері ретінде ғана суреттеліп қоймайды, сол күрделі кезеңнің бел ортасында жүрген қаһарманы тұрғысында сомдалған. Яғни, Қаныш сынды ұлы тұлғаның ғұмыр шежіресі арқылы тұтас бір тарихи кезеңнің әлеуметтік-саяси, мәдени-рухани болмысы ашылып көрсетілген. Автор тек суреткер ретінде ғана емес, инженер-металлург ретінде де Қ.Сәтбаевтың кәсіби және ғылыми өмір жолын саралай суреттеуге келгенде қаламгерлік қарымдылығына қоса, тақырыпты кәнігі біліктілікпен игерген тереңдік танытып отырады. Ғұмырнамалық романды шынайы көркемдік биікке көтере алған себептердің бірі осы екені шәк келтірмейді.