Желсіз түнде жарық ай...» - Абайдың 1888 ж. жазған өлеңі. Әрқайсысы 4 тармақты 5 шумақтан тұрады. Өлең - ақынның табиғат көріністерін, махаббат сырларын кестелі тілмен айшықтаған әлем поэзиясындағы шоқтығы биік туындыларының бірі. Онда пәк, таза махаббаттың белгісіндей жарық айлы, желсіз түн... жан толқынысына үн қосып, сыбырласқандай қалың ағаш жапырағы, жүрексінген көңіл, бұлықсыған сөзіммен астасып, көлеңкелі, терең сайға гүрілдей құлаған өзен дыбысы, осындай сырлы, сұлу түнде, әлдеқайдан естілген сазды ән, тынымсыз тірлік алмағайып уақыт дабылындай бейсауат үрген ит пен үздік-создық айтақ астында сүйгенімен жолығуға аулаққа асыққан сұлу қыз жанды бейнедей ерекше лирикалық леппен тамаша суреттеледі
Менің келешек кәсібім - экскурсовод. Осы талғам мені шұңғыл таныс- ынталандырады, айталық, қарамастан жағрафияны және тарихты. Кітапханада немесе интернетте мен көп жаңа табамын себя, қарамастан және ләззатпен ақпаратпен достармен бөлісемін. Мен өзінің сөзін жетілдіремін және жадты баптаймын. Мен алды гидпен стать қалаймын, қарамастан қызықты және білікті, чтобы, тіпті ең шетін сұрақтар емес мені қапас жағдайға қойды.
Достық кітаппен маған жет- өзінің мақсатының көмектеседі. Ескі құлып және орта ғасырдың бекіністері қалтырдың аса зор құрмет көрсетуінің және табынушылықтың сезімін шақыртады, қашан ша басасың ескі тастарға, бас-басыға нешіншіден сенің ата-бабаңның қолдары тиді. Түрлі-түрлі мұнара және өркешті көпірлер өзінің халының және сенімділікпен таңдандырады. Атам заманғы пән және киімдер өзінің жабайылығының және бірегейлікпен тамсандырады. Сәулет бөлек-бөлек заман, бет-бетімен, арба- назар және рухты басып алады. Бас-басы тарихи қала - арада әлемде алды қала. Экскурсоводтің кәсібі вот
Желсіз түнде жарық ай...» - Абайдың 1888 ж. жазған өлеңі. Әрқайсысы 4 тармақты 5 шумақтан тұрады. Өлең - ақынның табиғат көріністерін, махаббат сырларын кестелі тілмен айшықтаған әлем поэзиясындағы шоқтығы биік туындыларының бірі. Онда пәк, таза махаббаттың белгісіндей жарық айлы, желсіз түн... жан толқынысына үн қосып, сыбырласқандай қалың ағаш жапырағы, жүрексінген көңіл, бұлықсыған сөзіммен астасып, көлеңкелі, терең сайға гүрілдей құлаған өзен дыбысы, осындай сырлы, сұлу түнде, әлдеқайдан естілген сазды ән, тынымсыз тірлік алмағайып уақыт дабылындай бейсауат үрген ит пен үздік-создық айтақ астында сүйгенімен жолығуға аулаққа асыққан сұлу қыз жанды бейнедей ерекше лирикалық леппен тамаша суреттеледі