Алты алаштың баласының бірі білсе бірі білмес, Астанадан алты шақырым жерде «Астана-Көкшетау» тас жолының бойында төрт аяқтының пырағы, мың жылда бір-ақ рет туатын тұлпар, әйгілі Ақансерінің дүлдүлі, қиянаттың сойылынан соққы жеп жығылған Құлагердің ескерткіші тұр. Жылқы малында Құлагерге дейін де аузымен құс тістеген, шашасына шаң жұқпас жүйріктер болғанымен, тасжүректердің қолынан соққыға ұшырап, қысым көргендері некен-саяқ. Қалай десек те, Құлагерге соғылған еңселі ескерткіш қара жолдың бойында, шын асылдың даңқын тарихтың тозаңы баспайтынын әлемге әйгілеп тұрғандай әсерге бөлейді. Тастұғырда бауырын жазып көсіле шапқан Құлагердің мыстан соғылған мүсіні еркіндікті аңсаған азат елдің болашаққа қарай ұмтылғанын көз алдыңызға елестетеді. Осы бір қиын да күрделі, қызығы мен шышығы мол еңбектің жанашыры, Құлагер ескерткішін салу идеясының авторы, ұйымдастырушысы һәм қаржылай демеушісі, Республикалық «Қазанат», «Құлыным» журналдарының бас редакторы, ҚР ұлттық ат спорт Федерациясының президенті Сәдібек Түгел мырза болып шықты. Ұлтжанды азаматтың бұдан басқа да ел мүддесі үшін жасап жатқан іргелі істерін көріп қуандым. Жылқы малына қатысты шабыттана айтқан әңгімелері делебемді қоздырды. «Жылқы кісінескенше, адам түсініскенше» деген рас екен. Сәдібек ағамен сөзім жарасып жүре берді.
ну наверное отличие их действий, и отличие в том что она казахские а они иностранны