Сатылай кешенді талдау поэма "Бәйтерек"
Тубіне тіршіліктің тагдыр ие,
Тәңірдің құзырында бар дүние. Қызыл тіл қаратасты балқытады, Келгенде қылқобыздай зар күйіне.
Сүрінбес, су төгілмес тілім жорға, Атасы ақпа жырдың, пірім, колда! Шақырып аруағыңды, атыңды атап, Өзіңе сиынбаған күнім бар ма!?
Өленнің ақтангері арғы бабам, Басынан ешкім асып қарғымаған Түcімде Теуелсіздік Падишасы
Ақ қағаз, алтын қалам берді маған!
Сенемін асыл сөздің тозбасына, Жетеді өз бақытым өз басыма. Күбірлеп кұлағыма жеті түнде, Қоймады осы жырды жазбасыма!..
Қолыңда жүйрік қалам жарқылдаса, Сөзінді арманың не ел тыңдаса! Кеудемде көз бар шығар қайнап жатқан,
Тамшысы тандайымның сарқылмаса!
