Важное место в жизни нашего народа отведено хлебу. Это слово у меня ассоциируется, прежде всего, с землёй, запахом, теплом. А со всем этим связан, конечно же хлебороб. Человек этой профессии дарит нам силу, энергию, бодрость. Ведь мы хорошо знаем роль данного продукта в жизни человека.
Долог путь хлеба от поля, до нашего стола. Сотни людей отдают свой труд, знания, и сердце, чтобы из маленького зёрнышка получился пышный и румяный каравай.
Вырастить хлеб – дело святое. А собрать каждый колосок, каждое зёрнышко – наша обязанность. Хлебороб знает цену каждому зёрнышку и поэтому старается работать без потерь.
Многие и не подозревают, насколько трудна, тяжела и ответственна профессия хлебороба: надо встать на заре и работать допоздна. Бывало, не поймёшь, что же это за пыльное облако двигается в поле? Вскоре по рокоту мотора определишь, что это трактор, и представляешь себе, что это волшебный трактор, а за рычагами его – хлебороб-волшебник, который растит «золотые колосья».
Мой отец, Мельников Михаил Петрович, тоже был хлеборобом, и, поистине, знал цену хлеба. Я был ещё маленький, когда папы не стало, но очень хорошо помню, когда поздно вечером отец приходил домой с чёрным от пыли лицом и красными от напряжения и усталости глазами. Мне тогда казалось, что мой папа работает лучше всех, что он - не лентяй, раз приходит в таком состоянии. И вот за это я любил его ещё больше, а он от этого был очень счастлив.
Главное качество моего отца – верность земле. Его успехи неоднократно были отмечены на жатве хлебов. Я очень горжусь своим отцом и благодарен ему за нелёгкий труд.
Народная мудрость гласит: «Где родился, там и пригодился». Я считаю, что наши молодые люди, многие из которых уже с детства научились у отцов ездить на тракторе, должны задуматься над этой истиной и не искать себе каких-то заоблачных профессий, а оставаться здесь на земле, которая их кормит, а, значит, даёт жизнь. Если человек решил остаться на земле и работать на ней, он заслуживает уважения и почёта.
Объяснение:
вот твой ответ
Сәлем досым!!
Алыстағы досыңа ат берсең де жарасар- үиіне минип барасың деп,
Жақындағы досыңа хат берсең де жарасар- ұмытса есине алсын деп дегендей саған хат жазуының себебі осында жатыр. Достық адамға бұрынғыдан бетер қажет. Себебі, Достық бұл ешнәрсемен бағаланбайтың құндылық. Сенім адалдық пен жарқын көңіл достықты берик ететін үзілмейтин сым тәрізді. Дос болмас сыртта жүріп мақтамаса , бірйн бірі жамандықтан сақтамаса. Нағыз достық өзінді шабыттандырады, өмірде кездесетін түрли сәтсіздіктерге мойымауға , басына түскен қиыншылықты бирге көтеруге жәрдемдеседі. Осы сияқты Сенин де бойынан биршама нағыз досқа тән қасиеттерді аңғардым. Сен өте ақылды, ақпейіл әрі көркем мінезді жансың. Сендей дос барына көңілім риза.
Кітап - ең асыл қазына.
Дана халқымыз «Кітап - алтын қазына» десе, ал кітапхананы өз басым іші қазынаға толы алтын сандыққа теңер едім. Бізді білім нәрімен сусындататын ғалым, тілсіз мұғалім – осы кітап. Тағылымы мол тәрбие ошағына айналып отырған кітапхананың қоғамда алар орны орасан зор.
Кітап адам өмірінде, әсіресе өскелең ұрпақтың өмірінде ерекше орын алады. Кітапсыз, еш білімсіз күніміз қараң болатын еді. Кітап оқу арқылы біз білімімізді шыңдап, сөздік қорымыз бен ой – өрісімізді кеңейтеміз. Сонымен қатар түрлі жанрдағы кітап оқу елді, жерді сүюге, талапты,
кішіпейіл болуға, мейірімді, әрі төзімді болуға баулиды. Кітап біздің рухани жан азығымыз.
Әрине, қазіргі заман ағымына қарай, техниканың дамығанына орай кітап оқу мүлдем қалып барады. Дегенмен, менің ойымша осы мәселені барынша қолға алып, мектеп кітапханасының қорын кеңейтіп, қазіргі жастарға қызықты жазылған кітаптармен толықтырса, сонымен қатар түрлі әдеби кештер мен іс – шаралар ұйымдастырылып, жастарды кітап оқуға үгіттеу жұмыстары жүргізілсе, бұл мәселе оң шешімін табады деп ойлаймын. Сонда мектеп кітапханысының қоры көбейіп қана қоймай, оқырмандар саны да артар еді деп есептеймін. Сонда өскелең ұрпақтың кітапқа оқуға деген қызығушылығы арта түсер деп ойлаймын.