Казак халыктын улы акын , философ ,сазгер Абай Кунанбайулы 1845 бурынгы Семей облысы Шынгыс тауынын баурайында дуниеге келген. Онын шын есими- Ибрахим , онын ажеси Зере оны еркелетип атап кеткен. Кунанбайдын жети баласынын ишинде Абай ерекше бала болып ости. Он еки жасында акеси оны ауылдагы медресеге окуга берди . Одан ол араб жаня парсы тилин жаксы менгереди.Содан сол , ол уш ай "ПРиходская школа" деген орыс мектебинде окиды. акеси оны окудан шыгарып алып ел баскару исине баули бастайды . Акесинин касында болып ол коп атакты адамдармен танысады. Ол оте коп олендерди жазады .1904 жылы ол кайтыс болады. ол - КАзактын ЕН Атакты адам болады. Ажалдан Ауэзов " Абай Жолы" эпопеясын жазады.
Шәйзаға батып жылады. Бірақ бұлақтай көз жасы тоқтамай, Шәйзасын құшақтап өксіп-өксіп еңіреп, қара құрым үйін дауыс қып жылады. Барылдап шеше даусы, шырылдап қыз даусы шықты. "Құлыным-ау!" - деп Қалиша құшағын жайып айқайлап, Шәйза өзіне деген бір сұмдықтың болғанын сезініп еді. Өксіп еңіреген анасы дауысын естіп, Шәйзаға не күйге ұшырағанын айтты. Шәйза әуелі еңіреп, қатып қалып еді. Бауырына қысып-қысып жылаған шешенің ыстық жасы бетін жалындай ақты. Сол кезде дауысы да гүрілдеп, көзінен жас та ақты. Қосыла жылаған мұңды жетімдердің көз жастары таң атқанша ақты.
