Ерте ерте ертеде бір адам өмір сүріпті. Ол өз армандары әрқашанда орындалатынын армандаған. Айлар сырғып, жылдар жылжып, ол адам жаңа мектепке түскісі келді. Не істеу керектігін білмей, далаға шығып бар күшімен аспанға айқай салды. Айқай шықаннан ештеңке шықпайды деп, аспаннан түсініксіз ұшақ сияқты ұшатын, тәрелкені көрді. Тәрелкенің ішіне кіргеннен кейін ақылды, басқа планетадан келген, қарт кісіні көрді. Оның басы ұсақ және көзі дәу болса да, балаға ақыл айтты.
-Балам, еңбек етпесең, азаннан босқа отырсаң, ештеңке шықпайды. Егер жаңа мектепке барғың келсе, еңбектен.
Сол кезден бастап, ол адам еңбектеніп барлық жетістіктеріне жетіп, өз армандарын орындады
Объяснение:
Алматы қаласындағы Тау-кен институтында, Семейдегі қазақ педагогикалық училищесінде, педагогикалық институтында оқыған.
1941 – 45 жылдары — Қызыл әскер қатарында соғысқа қатысты. Өлеңдері, әңгімелері мен очерктері майдандық, республикалық, облыстық газеттерде басылды.
Соғыстан кейін ҚазМУ-ды бітірген (1949).
1953 – 79 жылдары — “Қазақстан пионері” (қазіргі “Ұлан”) газетінің бөлім меңгерушісі, “Социалистік Қазақстан” (қазіргі “Егемен Қазақстан”) газетінде әдеби қызметкер, бөлім меңгерушісі, редактордың орынбасары,
1953 – 56 жылдары — Павлодар облысы “Қызыл ту” газетінің редакторы,
1961 – 63 жылдары — республикалық “Қазақ әдебиеті” газетінің бас редакторы, Қазақ Совет энциклопедиясы тіл, әдебиет және фольклор редакциясының меңгерушісі, Қазақстан ҒА Әдебиет және өнер институтында ғылыми қызметкер болды. Алғашқы очерк, әңгімелер жинағы “Алыстағы ауданда” деген атпен 1956 жылы жарық көрді.
1987 жылы — “Дорогие памяти” әскери-патриоттық жинағы үшін А.А. Фадеев атындағы халықаралық сыйлықты алды.[2]