Арманның түсі.
Арман 5-сыныпта оқиды. Үй тапсырмасын орындап болып ұйқыға кеткен...
Кенет Арман көзін ашса аспанда көліктер ұшып жүр екен. Зәулім әйнектен құралған ғимараттар қоршап тұр. "Мәссаған! Мен қайдамын?" деп көзін уқалап, орнынан тұрып жан-жағына зер салды. Адамдар бір табақшаға мініп, ұшып жүр. Алдарында монитор. Тура Арманның өзі көріп жүрген фильмдердегідей. Содан Арман мең-зең боп тұрғанда бір бала оны қағып кетті:
– Қап, кешір, достым! Асығыс едім, - деп Арманды тұрғызды.
– Ештеңе етпейді. Кешір, бірақ қазір қай уақыт?
– Қызық екенсің. Қазір 25-ғасыр. Бір жеріңді ауыртып алған сияқтысың ғой...
– А, жоға...Есімің кім?
– Сәбит боламын. Сенің ше?
– Арманмын.
– Е-е, сен ешқайда асықпасаң, маған көмектесе аласың ба?
– Не көмек керек, Сәбит?
– Құлағыңды жақындатшы...Роботтар әлемді жаулап алмақшы. Mega-25 атты робот бұған дейінгілерінен әлдеқайда күшті. Біз оның істен шығару керекпіз. Қалай, көмектесесің бе?
– Әлбетте, көмектесемін! – деді де екеуі Сәбит айтқан зерттеу орталығына келді. Арман үй тапсырмасын өзі-ақ орындайтын қадамдарды, тамақты өзі пісіретін аспазшы-роботтар және т.б. басқаларын көрді.Сәбит оған:
– Арман, адамдар ақылды болғанымен еріншек боп бара жатыр. Адамзаттың орнын роботтардың басу қауіпі бар.Біз сол үшін жұмыстанып жатырмыз,- деді. Арман қатты таң қалды. Ақыры олар көп отырып Mega-25-ті істен шығаратын сұйықтық ойлап тапты... Арман!
– Арман, балам, тұрсаңшы! Сабаққа кешігесің,- деп анасы оятып жіберді. Арман қатты қорықты. Себебі әлемді роботтар басып алса ол әлем зұлымдыққа толы болар еді. Бұдан бұлай ол үй тапсырмасын тыңғылықты орындап, компьютерлік ойындарды да көп ойнамауға бел буды.
Однажды Кожанасыр работает в саду. Это был полдень. После обеда Кожанасыр отдыхает под деревом. Увидев абрикос, растущий на дереве, и тыкву на земле, он сказал: «Я поражен этой природой. Абрикосовое дерево очень большое. Ветви и листья очень крепкие. Но плод очень маленький и мягкий. Стебли и листья тыквы очень слабые. И плод очень большой и сильный. Это неверно