Ұлы Ардагер, Тәуелсіз Қазақстанымыздың ең
алғашқы Халық Қаһарманы- Ұлттық батыры,
партизан Қасым Қайсенов атамыздың "Жау
тылындағы бала" повесі 1961 жылы жазылған
болатын. Бұл - ерлікке, адамгершілікке толы
шығарма деп білемін. Бұл повесте сұрапыл
Ұлы Отан соғысы кезінде Украина жерінде
он жасар қазақ баласының партизандар
қатарында болған қилы өмір соқпағы
суреттеледі. Осы шығарманы оқи отырып
өзім соғыста болғандай сезімде болдым.
Шығарманың бас кейіпкері - Серік ата-
анасынан жетім қалады. Осы бір жері
көңіліме қатты батып, көзіме жас ұялатып,
жүрегім мұңды күй кешті. Бірақ адамгершілігі
мол Анна Ивановна оны өз алақанына
алып, ұлы Бориспен біргі өсіреді. Боря
өте ақылды,қайсар,адамгершілігі мол, ол
Серікпен жақсы дос еді, екеуі жақсыны да,
жаманды да бірге көріп өскен балалар. Серік
кішкентай болғанымен, шаруаға мығым, ересек
адамдардың шаруасына бірден кірісе кететін
бала. Жанкештілікпен Отан үшін алысқан
партизандар сәулетті қала мен күл болған
селоны, немістер тірідей көмген әке-шеше,іні-
қарындасты көрді. Бостандық үшін, болашақ
бақыт үшін аянбай алысты. Жандармдардан
ерлікпен қорғанған ауыл тұрғындарына Қызыл
Армия көмекке келеді. Повесть соңында
Майор Жомарт Мергенбаев ұлы Серікпен
аман-есен кездеседі.
Серік қазіргі жастарға үлгіболар бала. Оның бойында тапқырлық , намсышылдық , және батырлық құндылықтар өте көп. Ол өзінің тапқырлығын фашистер келгенде көрсетті. Ол былай болды. Фашистер келе жатқанда ол қамыстың арасына тығылып , қару жарағын алып , фашистер кетіп бара жатқанда арттарына келіп *мен сендерді атамын. * деп қорқытады. * Қару жарақтарыңды жерге қойыңдар , артқа қарамаңдар егер қарайтын болсаңдар атамын * деп фашистреден құтылады. Бұл жерден біз Серіктің жауаларына қарсы шыға тұра , өзінің тапқырлық, батырлық құндылықтарын көрсетті.
Темірқазық жұлдызы ежелден тартып ғарыштық жетектеуіш (аспан денелерін күзету арқылы бағытты ажырату) жолбелгісі есептеледі. Онымен алыс сапарға шығушылар, теңізшілер жақсы таныс болған. Қазақта "Темірқазықты білсең жолыңнан адаспайсың" деген мәтел бар. "Компас" секілді бағыт айыру құралдары болмаған замандарда солтүстік жарты шардың адамдары ашық түнде көбінесе Темірқазыққа қарап барар бағытын тапқан.