Сұрапыл соғыс қаншама отбасын отағасынан, баласынан айырды десеңізші. Қаншама қазақтың ержүрек қыз-жігіттері майданға аттанып, өзінен кейінгі ұрпақтың бейбіт өмірі үшін жанын қиды.Кезінде сол ерлердің – Отан үшін от кешкендердің қатарында болған Әбу Сәрсенбаевтың:
Сен құрметте оны!
Түсіндің бе, қарағым?
Ол ақшаға сатқан жоқ
Тізеден кесіп аяғын.
Еріккеннен де
ұстап жүрген жоқ
Қолтықтағы ұзын таяғын,– деп келетін өлеңін жаттап өскен ұрпақтың өзі бүгінгі күндері сол құрметке лайық жасқа келді. Ақын айтқан қасиетті сөздің қадіріне жетіп жүрміз бе? Соғыс және еңбек ардагерлеріне деген құрметіміз өз деңгейінде болып отыр ма? Осы сауалдар біздің қай-қайсымызды да ойландыруы тиіс. Бүгінгі тәуелсіздігіміз баянды, егемен елде бейбіт өмір сүріп жатқанымыздың өзі сол сұрапыл майдан кешкен ардагерлеріміздің ерлігінің арқасы. Олар біз үшін де, кейінгі ұрпақ үшін үлгі-өнеге, мақтаныш. Айтпағымыз, ардагерлерімізді, Отан үшін жанын берген ерлерімізді жылына бір рет, 9-мамырда ғана еске алмауымыз қажет. Басқасына тоқталмай-ақ қояйық, тіпті ауыл-ауылда, көше-көшеде ардагерлердің үйлеріне арнайы тақта орнатып, аты-жөндерін жазып, елеп-ескеріп отырсақ, мұның өзі ардагерлер алдындағы мың сан парыздың бірінің өтелгені болар еді. Майдангерлердің ерлігін ұмытпай, келер ұрпаққа дәріптеуде, еліміздің кешегі жән бүгінгі қаһармандарын мақтаныш етуде, олардың ерлігіне тағзым жасауда патриоттық тәрбиенің рөлі зор. «Ұлтын сүю – ұлтшылдық емес, ұлтжандылық» деп Бауыржан Момышұлы айтқандай, қай заманда болмасын Отанға, туған жеріңе деген ыстық сезім өз ұлтыңды құрмет тұтып, туған тарихтан, ана тілден ажырамаудан бастау алады!
Мой любимый мультфильм это (Ёжик в тумане). Главный герой это ежик. Он мне нравится, потому что он задумчивый и загадочный, и все время о чем-то рассуждал. По вечерам ёжик ходил к медвежонку, считать звёзды. Они усаживались на бревнышке и, попивая чай с вареньем смотрели на звёздное небо, оно висело прямо за печной трубой. Справа от трубы были звезды ёжика, а слева медвежонка. Вечером, когда он пошёл к медвежонку считать звезды, в лесу спустился туман. Он увидел лошадь стоявшую в тумане, и только голова выглядывала из него. А интересно подумал ёжик, если лошадь ляжет спать, она захлебнется в тумане? И он стал потихоньку спускаться в туман, чтоб посмотреть как там внутри. (И даже лапы не видно), - сделал вывод ежик. Он попытался его изучить узнать о нём больше. Ёжик стал ходить - бродить в тумане и заблудился. А где-то вдалеке стал ходить медвежонок, который, заждавшись своего друга, отправился на поиски своего друга. А когда ёжик пришел к своему другу и сел на его бревнышко. Заполшенный медвежонок прибежал и что-то стал быстро говорить ему, раздувая своими пухлыми щечками, как он искал, как он все приготовил для подсчета звезд, говорил и говорил, а ежик слушал и думал о том, как все - таки хорошо, что они вмести. И ещё ёжик думал о лошади, как она там в тумане…
Маган бул фильм оте ыстык.уйде жалгыз калган Кевин жайлы фильм.Уйндегилерден шаршаган,улкендердин айтканын тындагысы келмеген Кевин,жана жылга тилеген тилеги,уйде жалгыз болсам ширкин,,барин оз ойымша жасасам деп тилейди.Сойтип ол тилегени кабыл болып,ол уйде жалгыз калады.Улкендерсиз калфп кормеген кишкентай бала,,турли жагымсыз окигаларга тап болады,,улкен каракшылармен ози куресуге тура келеди,одн да шаршаган Кевин уйндегилрин сагынып,,енди бирге болсам,олрдан еш уакытта ажырамаймын деп акылга кееди.,оте тарбиелик магынасы бар,,комедиялык,жна жылдык,тамаша фильм!
Сұрапыл соғыс қаншама отбасын отағасынан, баласынан айырды десеңізші. Қаншама қазақтың ержүрек қыз-жігіттері майданға аттанып, өзінен кейінгі ұрпақтың бейбіт өмірі үшін жанын қиды.Кезінде сол ерлердің – Отан үшін от кешкендердің қатарында болған Әбу Сәрсенбаевтың:
Сен құрметте оны!
Түсіндің бе, қарағым?
Ол ақшаға сатқан жоқ
Тізеден кесіп аяғын.
Еріккеннен де
ұстап жүрген жоқ
Қолтықтағы ұзын таяғын,– деп келетін өлеңін жаттап өскен ұрпақтың өзі бүгінгі күндері сол құрметке лайық жасқа келді. Ақын айтқан қасиетті сөздің қадіріне жетіп жүрміз бе? Соғыс және еңбек ардагерлеріне деген құрметіміз өз деңгейінде болып отыр ма? Осы сауалдар біздің қай-қайсымызды да ойландыруы тиіс. Бүгінгі тәуелсіздігіміз баянды, егемен елде бейбіт өмір сүріп жатқанымыздың өзі сол сұрапыл майдан кешкен ардагерлеріміздің ерлігінің арқасы. Олар біз үшін де, кейінгі ұрпақ үшін үлгі-өнеге, мақтаныш. Айтпағымыз, ардагерлерімізді, Отан үшін жанын берген ерлерімізді жылына бір рет, 9-мамырда ғана еске алмауымыз қажет. Басқасына тоқталмай-ақ қояйық, тіпті ауыл-ауылда, көше-көшеде ардагерлердің үйлеріне арнайы тақта орнатып, аты-жөндерін жазып, елеп-ескеріп отырсақ, мұның өзі ардагерлер алдындағы мың сан парыздың бірінің өтелгені болар еді. Майдангерлердің ерлігін ұмытпай, келер ұрпаққа дәріптеуде, еліміздің кешегі жән бүгінгі қаһармандарын мақтаныш етуде, олардың ерлігіне тағзым жасауда патриоттық тәрбиенің рөлі зор. «Ұлтын сүю – ұлтшылдық емес, ұлтжандылық» деп Бауыржан Момышұлы айтқандай, қай заманда болмасын Отанға, туған жеріңе деген ыстық сезім өз ұлтыңды құрмет тұтып, туған тарихтан, ана тілден ажырамаудан бастау алады!