Қару – соғыс кезінде жаудың әскери күшін жою үшін қолданылатын жарақтар мен қондырғылар. Алғаш аңшылықта қолданылатын қорғану және шабуыл құралы ретінде пайда болып, кейін қарулы соғыс жүргізу құралына айналды. Қаруды жүйелеудің әр халықта қалыптасқан дәстүрі бар, ал тұрақты қалыптасқан ғылыми жүйелеу бойынша әскери шабуыл құралдары жауынгердің жеке қаруына және соғыс жағдайында бірнеше адамның қызметін қажет ететін үлкен әскери қаруларға (түрлі қондырғылар, әскери машиналар, т.б.) бөлінеді. Жұмсалу тәсіліне қарай адамның дене күшін пайдалану арқылы қолданылатын суық қаруға және оқ-дәрінің күшін пайдаланатын атыс қаруына бөлінеді. Құралымына, жасалатын материалына, жарақат салу тәсілдеріне, қызметіне, жасалу әдісіне қарай ерекшеленетін жауынгерлік қарудың көптеген түрлері бар. Қазақтардың дәстүрлі қару-жарақ жүйесінде жауынгердің жеке қаруы “ер қаруы” деп аталады. Қазақтар жарақат салу тәсіліне сәйкес ер қаруының негізгі бес түрін (ату, кесу, шабу, түйреу, соғу) айырады. Атыс қаруы пайда болып, оның жетілуі барысында 19 ғасырдан бастап соғыс әдістері күрт өзгеріп, дәстүрлі суық қару қолданыстан шығып қалды. 20 ғасырда ғылым мен техниканың дамуына қарай қарудың, әскери техниканың жаңа түрлері, бактериологиялық, химиялық, атомдық, ғарыштық, т.б. жаппай қырып-жою түрлері пайда болды.[1]
Объяснение:
-Сəлем,досым!Қалың қалай?
-Сəлем,жақсы!Өзің қалайсың?
-Жақсы.Досым менде мынандай сауал пайда болды.Қала мен ауыл өмірінің ерекшелігі қандай?
-Хммм,досым өте өзекті сұрақты қойдың.Меніңше қала мен ауылды салыстыруға мүлдем келмейді.Себебі,ауылға жетер мекен жоқ.,,Адам ауылдан көшседе,адамнан ауыл көшпейді"Мұндағы басты ерекшелік ауыл мен қала адамдарының түрлі болуы деп ойлаймын.
-Досым,саған көп рақмет!Бұл сұрақты қою себебім ата-анам ауылдан қалаға көшпекші.Мен ауылдан кеткенді қаламаймын.Саған көп рақмет!