Уақыт – біздің өміріміз. Уақыт өмірімізден бөлек емес, уақыт пен өмір арасындағы байланыс күн мен оның сәулесі, ағаш пен жемісі, көз бен көру арасындағы байланыс секілді өте тығыз. Басқа жаратылыстарды айтпағанда, адамзаттың уақыт пен мекенге мұқтаж екеніне ешқандай талас жоқ. Уақытты босқа өткізу – мезгілі өлшеулі, құны өлшеусіз өз өмірімізді рәсуа қылу. Уақытты тоқтатар шамаң бар ма? Бәрі өтеді: дәуірлер, замандар да. Менің жаным ашиды бұл өмірді, Өтпейтіндей көретін адамдарға!- дейді Мұқағали Мақатаев. Расында кейбір адамдар уақытты өміріміздің ұрысы деп есептесе, бірі уақытты ұлы ұстаз дейді. Ал мен уақытты ұстаз санайтын қауымның қатарынанмын. Уақыттың мені сүріндірген кезі болған емес дей алмаймын. Алайда қолдаған, басымнан сипап көтерген сәті аз емес. Ес біліп, етек жинаған сәтімнен бастап саналы әрекет етуіме, сылбыр ойға жол бермеуіме, ақыл таразысына абай болуыма әсер еткен отбасымдағы тәрбие десем, тәрбиенің бойыма сіңімділігіне әсер деп ойлаймын.Адамға Аллаһ бұйыртқан уақыттан асқан сыйлық жоқ...
Мен Алматыда Қазақстан Республикасында тұрамын. Көп ұзамай Алматыда қазақ тілінде «М.Мақатаев» олимпиадасы өтеді. Мен осы Олимпиадаға қатысқым келеді. Бірақ бұл үшін жақсы дайындалуым керек. Қазақ тілінің сабағында жиі жауап беру қажет. Олимпиадада жеңіске жету үшін қазақ тілін меңгеру керек. Мұғалім маған көмектеседі. Күн сайын ата-анаммен қазақ тілінде сөйлесемін, бұл да көп нәрсеге көмектеседі.
Олимпиадаға дайынмын, мен қазақты жақсы білетінмін.