Өз елің – алтын бесігің.
Бірде бізге мұғалім “қандай елдерге барып,саяхат жасағыларың келеді?” деп сұрақ қойған.Сыныптастарым: “Жапония!Ұлыбритания!АҚШ!” - деп шулап қоя берді.Ал мен болсам үнсіз қалдым.Үйге келіп бұл сұраққа шындап ойлағанымда “туған жерімнен басқа жаққа кеткім де келмейді” деп шештім.Әрине, әркімге әрқалай.Алайда менің Қазақстаным өзіме қымбат та қадірлі, сүйікті әрі аяулы.Қазақ жерінің асты да,үсті де қазынаға бай.Ал қазақ халқының жомарттығына,ақкөңілділігіне еш халық тең келмейді.Мен осы жерде қасиетті алтын бесікте ардақты ана сүтімен көзімді аштым,есейдім.Мен осы жерде дара ұстаздарыммен білім алудамын.“Туған жердің күні де ыстық,түні де ыстық" демекші,маған Қазақстанның аптап ыстығы да қатаған сары аязы да өзінше жылы,қымбат.Басқа елде бар нәрсе менің де байтақ туған жерімнен табылады.Сондықтан да мен “өз елің – алтын бесігің” деген қағиданы нық ұстанып,туған елім мен жерімнің өркендеуіне ат салысатын боламын.
Төле би, Қазыбек би, Әйтеке би сынды үш биіміздің мүсінінің Қазақстан топырағының қай аумағынан болса да кездестіруіміз ешқандай таңғаларлық емес жәйт. Өйткені, олар өзінің ана топырағында әспеттеліп жатыр. Ең қызықтысы, біз дүниенің жотасы болған Тибеттен үш бидің мүсінін көріп қалып қуанышты қойнымызға сидыра алмай, аспанға бір, мүсінге бір қайталап қарай бердік. Тибет үстіртінің терістік қатпарын құрайтын Шүлентауындағы Ақсай деп аталатын аудан міне осы үш бидің мүсініне тұғыр болып отырған жер.
Объяснение: