Қазыбек би Жоңғар шапқыншылығы кезінде тұтқындарды босату үшін олардың жерлеріне барады.Сол кезде ол былай деп айтады:
Қазақ деген мал баққан елміз, ешкімге соқтықпай жай жатқан елміз. Елімізден құт-береке қашпасын деп, жеріміздің шетін жау ба деп найзасына жылқының қылын таққан елміз. Дұшпан басынбаған елміз, басымыздан сөз асырмаған елміз. Досымызды сақтай білген елміз, дәм-тұзын ақтай білген елміз. Бірақ асқақтаған хан болса – хан ордасын таптай білген елміз. Атадан ұл туса – құл боламын деп тумайды, анадан қыз туса – күң боламын деп тумайды, ұл мен қызын жатқа құл мен күң етіп отыра алмайтын елміз. Сен темір болсаң, біз көмірміз – еріткелі келгенбіз, қазақ-қалмақ баласын теліткелі келгенбіз. Танымайтын жат елге — танысқалы келгенбіз, танысуға көнбесең – шабысқалы келгенбіз. Сен қабылан болсаң, мен арыстан – алысқалы келгенбіз, тұтқыр сары желіммен жабысқалы келгенбіз. Бітім берсең – жөніңді айт, бермесең – тұрысатын жеріңді айт!
Сол кезде олардың ханы оған таң қалып:"даусың қаздың даусындай екен,сен Қаз дауысты Қазыбексің дейді.
Кітапхана - сол мынадай әлем, қайда тым-тырыс патшалық құрады және сен толық тынымда соқ- в оқу залымды және оқып таста- сен көрінген құнтты кітаптарды білесің. Онда көп өте түрлі-түрлі кітаптардың көрінген тақырыпқа. Біз бірнәрсені немесе жазып қой- рефератты оқып тастау захотели, сол анда айналамыз. Кітапхана - сол кітаптың әлемінің, қайда сен көрінген кітап және керек ақпаратты табу білесің. Қашан біз кіреміз, кітапханаға бізге есік кітаптың осы тамаша еліне ашылады. Кітапханада стелажи кітаптармен тұрады. Олардың анда сотни, ал мыңдаған. Кітапханада біз кітап на үйді алу білеміз және аздан кейін кері ал- кейін. Бірақ к сажеления аз адам кітаптарды арада жақсы күйде қайтарады. Сол себептен біз кітапты оның кітапханасында күтуге керекке алсақ және бережно оған деген қарайды. Ғой ғана біз табу білетін бізге керек ана кітапты кітапханада. Мектептің кітапханасы жас әлем, қайда сиқыр біліммен шектеседі, қайда оңашалау болады және барлық жақсылап түсін-; қарамастан және "мегамимен" осы толқындатушы және биік өнердің кладези кітапханашы болып табылады
Ол жайлы аңыз бар:
Қазыбек би Жоңғар шапқыншылығы кезінде тұтқындарды босату үшін олардың жерлеріне барады.Сол кезде ол былай деп айтады:
Қазақ деген мал баққан елміз, ешкімге соқтықпай жай жатқан елміз. Елімізден құт-береке қашпасын деп, жеріміздің шетін жау ба деп найзасына жылқының қылын таққан елміз. Дұшпан басынбаған елміз, басымыздан сөз асырмаған елміз. Досымызды сақтай білген елміз, дәм-тұзын ақтай білген елміз. Бірақ асқақтаған хан болса – хан ордасын таптай білген елміз. Атадан ұл туса – құл боламын деп тумайды, анадан қыз туса – күң боламын деп тумайды, ұл мен қызын жатқа құл мен күң етіп отыра алмайтын елміз. Сен темір болсаң, біз көмірміз – еріткелі келгенбіз, қазақ-қалмақ баласын теліткелі келгенбіз. Танымайтын жат елге — танысқалы келгенбіз, танысуға көнбесең – шабысқалы келгенбіз. Сен қабылан болсаң, мен арыстан – алысқалы келгенбіз, тұтқыр сары желіммен жабысқалы келгенбіз. Бітім берсең – жөніңді айт, бермесең – тұрысатын жеріңді айт!
Сол кезде олардың ханы оған таң қалып:"даусың қаздың даусындай екен,сен Қаз дауысты Қазыбексің дейді.
Содан бері ел аузында осылай аталып кеткен деседі