Қазақ әдебиеті — қазақ халқының ғасырлар қойнауынан ұрпақтан ұрпаққа жеткен рухани, мәдени мұрасы, сөз өнерiнiң асыл қазынасы. Қазақтың сөз өнерiнiң тегi әрiден, түркi тiлдес тайпалардың өз алдына халық болып қалыптаспай тұрған кезiнен басталады.Халық фольклоры мен поэзиясының негiзi сол тайпалар шығарған ертегi, аңыз, мақал-мәтелдерде жатыр. Батырлардың отаншылдық сезiмi, туған халқының азаттығы жолындағы күрестерiн жырға қосқан батырлық эпостар («Қобыланды батыр», «Алпамыс», «Ер Тарғын», «Қамбар батыр», т.б.), халық арасына кең тарап, сүйiктi шығармасына айналған, жастардың адал махаббаты, алмағайып тағдыры жырланған лиро-эпикалық дастандар («Қозы Көрпеш — Баян сұлу», «Қыз Жiбек», т.б.) қазiргi қазақ әдебиетінiң өз алдына мол мұрасы болып саналады
В стране, которую развивался Ондирис, некоторый мир души-животных и растений самсобирается упустить из первой природной жизни.Они уменьшились, годы өткенсоң, угроза совершенно уничтожив ухода рождается. Птицы взлеты сайрап, бабочки, цветет цветя стоять подробно защищать для мы сама природу нашей Родины наш надлежащая. Қайткен и на дне природа сама природный қалпын хранить надо.пусть мы нас сами чтя лелея природную середину, природу, которая окружила, знаем тани. Когда пошел боялись, ни один зверю, птице не касаясь, рванув цветки и растения, не топтать нужно. Природу ар-ожданы только чистые, здравомыслящие люди могут защитить.В нашей стране богатство природы: леса и растения, животные и зверя-птицы защитив, боялись, которые хранят, много
